Ο δράκος του Αγίου Γεωργίου… αλλιώς
Ο Βασίλης είναι γεμάτος tattoo. Κανένα τους δεν σημαίνει κάτι, απλώς του άρεσαν. Όταν επισκέφθηκε τη Sotja για το συγκεκριμένο, ήξερε από την αρχή τι ήθελε. Συζήτησαν μαζί όλες τις λεπτομέρειες του σχεδίου, από τα tattoo που θα είχε πάνω της η γυναίκα μέχρι το όπλο που θα κρατούσε.
«Η πλάτη μου ήταν για πάρα πολλά χρόνια “λευκός καμβάς” και, παρά το ότι είχα δεκάδες τατουάζ στο σώμα μου, την κρατούσα κενή για να κάνω ένα και μόνο μεγάλο τατουάζ και όχι κάποιο patchwork. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε όταν είχα τα λεφτά να το κάνω. Η επιλογή να μου το κάνει η Sotja ήταν μονόδρομος μετά από 7-8 που μου έχει κάνει ήδη. Η ιδέα προήλθε από ένα τατουάζ που είχα δει με τη μορφή του Αγίου Γεωργίου. Μια και δεν είχα κανένα τατουάζ με μορφή δράκου (ποτέ δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα), σκέφτηκα ότι είχα την ευκαιρία να κάνω έναν. Οι γυναικείες μορφές είναι ένα πολύ αγαπημένο μου θέμα στα τατουάζ (έχω άλλες 4 πάνω μου) κι έτσι ακόμα μία βρέθηκε πάνω στο άλογο.
Το πιο δύσκολο σημείο ήταν το πρώτο από τα τέσσερα ραντεβού, που κράτησε κάτι λιγότερο από 5 ώρες, γιατί η Sotja προσπάθησε να βγάλει σε αυτό όλο το linework, αλλά δεν άντεξα τον πόνο. Αυτή ήταν η πρώτη και η μοναδική φορά που ανέβασα πυρετό από τατουάζ, αλλά άξιζε το αποτέλεσμα.
Μπορεί να είναι το tattoo που δεν βλέπω, αλλά είναι αυτό το οποίο σχολιάζουν όλοι πάνω μου, από φίλοι μέχρι άγνωστοι στην παραλία, άρα είναι σαν να το βλέπω περισσότερο από κάθε άλλο», λέει ο Βασίλης.
Για τη Sotja, ολόκληρη η διαδικασία είναι πρόκληση, από την τοποθέτηση του stencil μέχρι την εφαρμογή των γραμμών και εν τέλει τη ζωή που θα δώσει στο tattoo μέσω της σκίασης. «Είναι ένας δρόμος γεμάτος μικρές δυσκολίες σε κάθε βήμα. Είναι μέρος της δουλειάς το να καταφέρεις να βγάλεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε μια ζωντανή επιφάνεια που αναπνέει, πονάει και ψιλοκουνιέται», μου λέει.
«Νομίζω πως το tattoo πρέπει να το αντιμετωπίζουν και οι δύο πλευρές με ενθουσιασμό και υπομονή», συνεχίζει η Sotja. «Είναι δύσκολη πίστα και για τους πελάτες και για τους tattooers η αποπεράτωση ενός τόσο μεγάλου πρότζεκτ, αλλά όταν φτάνει αυτή η τελευταία συνεδρία είναι όλοι χαρούμενοι! Άλλωστε, οι περισσότεροι από εμάς τους επαγγελματίες έχουμε βρεθεί κι εμείς με τη σειρά μας σε αυτή την θέση, οπότε ξέρουμε πόσο αφόρητος μπορεί να είναι ο πόνος ορισμένες φορές».
