Το American Bureau of Shipping (ABS), η Capital Clean Energy Carriers Corp. και η HD Korea Shipbuilding & Offshore Engineering, ως Ιδρυτικά Μέλη μαζί με τις Foresight Group, Navios Maritime Partners L.P., Singapore Maritime Institute και Dorian LPG, ως Μέλη Καινοτομίας, συμμετέχουν στο νέο Ναυτιλιακό Consortium του Massachusetts Institute of Technology (MIT), μια πρωτοποριακή συνεργασία της ακαδημαϊκής κοινότητας με κορυφαίους παράγοντες του ναυτιλιακού κλάδου διεθνώς με στόχο την ανάπτυξη προηγμένων λύσεων που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του κλάδου, μειώνοντας παράλληλα το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα.
Αυτό το νέο διεθνές consortium φιλοδοξεί να αναπτύξει νέες τεχνολογίες στους τομείς της πυρηνικής πρόωσης και των εναλλακτικών καυσίμων, τις στρατηγικές ναυτιλιακής διαχείρισης βασισμένες στα δεδομένα για βελτιστοποιημένη απόδοση και λήψη αποφάσεων, τα αυτόνομα συστήματα και κυβερνοασφάλεια, καθώς και την κατασκευή ανταλλακτικών επί του πλοίου.
Πραγματοποιήσαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον Καθηγητή Μιχαήλ Τριανταφύλλου, ο οποίος συμμετέχει στην Επιτροπή Καθοδήγησης του Ναυτιλιακού Consortium του MIT και ο οποίος κατέχει επίσης την Έδρα Henry L. και Grace Doherty στην Επιστήμη και Μηχανική των Ωκεανών στο MIT. Είναι Διευθυντής του Προγράμματος MIT Sea Grant, καθώς και Διευθυντής των ‘Testing Tank and Propeller Tunnel Facilities’. Η έρευνά του επικεντρώνεται στους τομείς της βιομιμητικής ρομποτικής, της αλληλεπίδρασης ρευστούδομής, της δυναμικής και του ελέγχου πλωτών σκαφών και κατασκευών.
Μιλήσαμε με τον Καθηγητή Τριανταφύλλου σχετικά με το έργο του και το όραμά του για βιώσιμες ναυτιλιακές λύσεις.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η μελέτη της «φύσης» (physis) αποτέλεσε την απαρχή της φιλοσοφίας. Οι λέξεις «φυσική» και «φύση» έχουν την ίδια ελληνική ρίζα. Καταλαβαίνω ότι και η δική σας έρευνα βασίζεται στην παρατήρηση της φύσης.
Μα φυσικά! Η βιομιμητική.
–Πιστεύετε ότι η μίμηση της φύσης στην τεχνολογία είναι ο σωστός δρόμος, ή θα έπρεπε να αναπτύξουμε τεχνολογίες που δεν σχετίζονται με τον φυσικό κόσμο;
O φυσικός κόσμος έχει αναπτύξει ορισμένες βελτιστοποιημένες λειτουργίες μέσω της εξέλιξης για εκατομμύρια χρόνια, οπότε όπου το αντικείμενο είναι σχετικό, μπορούμε να βρούμε τις λύσεις εκεί. Δεν θα εισάγουμε πάντοτε βιομιμητικές λύσεις αλλά έχουμε πολλά να μάθουμε και φυσικά το απόλυτο βιομιμητικό εγχείρημα είναι η προσομοίωση του ανθρώπινου εγκεφάλου, ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που μπορούμε να λύσουμε, και αυτό είναι ο περιορισμός μας, αλλά αναφερόμαστε σε πολύ πιο απλές λειτουργίες, όπως το πώς πετούν τα πουλιά ή πώς κολυμπούν τα ψάρια, πώς οι θαλάσσιοι λέοντες είναι τόσο ευέλικτοι και επιδέξιοι κάτω από το νερό. Επομένως έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος μέσα από τη μίμηση των λειτουργιών των φυσικών οργανισμών.
Μάλιστα, αναφέρετε τον Αριστοτέλη. Ο Αριστοτέλης λέει ότι η μίμηση είναι το πρώτο βήμα για τη μάθηση, οπότε αυτό ακριβώς κάνουμε, επειδή δεν θέλουμε να μιμηθούμε, θέλουμε εν τέλει να προσομοιώσουμε αυτό που συμβαίνει. Επομένως τα αεροπλάνα δεν πρόκειται να φτερουγίζουν, αλλά μικρά drones σαν έντομα, μπορούν να ανοιγοκλείνουν τα φτερά τους, επειδή μπορούν να φτερουγίζουν σε πολύ υψηλή συχνότητα με μεγάλη ακρίβεια, και να τοποθετούνται πολύ καλύτερα σε σχέση με άλλες μηχανικές λύσεις. Μελέτησα πολύ τις λειτουργίες των ψαριών για αυτό το λόγο, επειδή κάτω από το νερό είναι τόσο δύσκολο να υπάρχει ευελιξία. Και αυτό έχει μεταφραστεί και σε άλλες εφαρμογές. Για παράδειγμα, μπορούμε να εξοπλίσουμε πλοία με μεγάλα ελεγχόμενα πτερύγια για να ελέγχεται η ροή.
–Θα μπορούσαν οι τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σήμερα στα πλοία να βελτιωθούν μέσω της μελέτης του φυσικού κόσμου;
Σωστά, τα παραδείγματα αφθονούν, για παράδειγμα, οι καρχαρίες έχουν δέρμα από μικρά πλακίδια, χαλαρά συνδεδεμένες στο δέρμα τους και αυτό βοηθά στη διευκόλυνση της ροής, οπότε μπορούμε να φανταστούμε ότι καθώς προοδεύει η επιστήμη των υλικών, θα δημιουργήσουμε νέα υλικά και μεταυλικά που θα μας επιτρέψουν να κάνουμε πολλά πράγματα με τις γάστρες των πλοίων, τα οποία είναι αδύνατα τώρα. Αυτή τη στιγμή, χρησιμοποιούμε μια άκαμπτη κατασκευή της γάστρας του πλοίου, αλλά τελικά θα μπορούμε να κάνουμε αυτές τις γάστρες πιο ευαίσθητες στο περιβάλλον. Θα έχουν την δυνατότητα να αισθάνονται τη ροή και να αντιδρούν. Για παράδειγμα, τα στρείδια έχουν έναν τρόπο να ανιχνεύουν που βρίσκονται ρωγμές στο κέλυφος τους, και στη συνέχεια φτιάχνουν και στέλνουν υλικό για να επιδιορθώσουν αυτές τις ρωγμές. Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε μια αυτοεπουλωτική γάστρα ή μια γάστρα που ανιχνεύει εάν υπάρχει μεγάλη βιοεπικάθιση, και την αφαιρεί καθώς προκαλεί αυξημένη αντίσταση. Έτσι, δίνουμε στο πλοίο μεγαλύτερη αντίληψη του εαυτού του. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν όσοι αισθητήρες χρειάζονται, αλλά τελικά οι αισθητήρες θα γίνουν πολύ οικονομικοί. Για παράδειγμα, το κινητό μας τηλέφωνο αυτή την στιγμή έχει περίπου 50 αισθητήρες κάθε είδους, επειδή είναι τόσο φτηνοί – κοστίζουν λίγα σεντς ο καθένας. Έτσι, τελικά, θα έχουμε μια αφθονία αισθητήρων και θα πρέπει να κάνουμε κάτι με αυτούς.
Επομένως, όπως οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν αισθητηριακή αντίληψη και προσαρμόζονται στο περιβάλλον, έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε και αντίστοιχες μηχανές.
Ναι. Πριν από 50 χρόνια ποιος θα φανταζόταν ότι ένα κινητό τηλέφωνο θα είχε 50 αισθητήρες που θα μετρούσαν τους καρδιακούς μας παλμούς, θα παρακολουθούσαν την υγεία μας, σε ατομικό επίπεδο, και όλα αυτά τα δεδομένα θα μεταφέρονταν στο διαδίκτυο, και ότι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε βάσεις δεδομένων σχετικά με την κατάσταση υγείας των ανθρώπων και τις ανάγκες τους.
Κατά την έρευνά σας για τον φυσικό κόσμο και τις φυσικές διεργασίες, έχετε καταλήξει ποτέ στο συμπέρασμα ότι υπάρχει θεϊκή παρέμβαση και ότι δεν μπορούν όλα να εξηγηθούν από την επιστήμη;
Πιστεύω στη θεωρία της εξέλιξης.
Επομένως, δεν φτάσατε ποτέ στο σημείο να πείτε “αυτό είναι υπερβολικά τέλειο, ποιός το έχει δημιουργήσει;”
Πάντα μας εκπλήσσει ο φυσικός κόσμος, αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε, για παράδειγμα, την εξέλιξη να φτάνει σε ορισμένες βελτιστοποιημένες λειτουργίες, τις οποίες έχουμε αναπτύξει χρησιμοποιώντας μαθηματικά, υπολογισμούς και τα σχετικά. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι συγκλίνουμε στην ίδια απάντηση. Αλλά, υπάρχουν πάντα τρόποι να εξηγήσουμε πώς συμβαίνει αυτό, οπότε το ερώτημα γίνεται μεταφυσικό, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τι βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, και πάντα μένουμε έκπληκτοι. Τώρα, σχετικά με τα χαρακτηριστικά των ζώων, ένα πράγμα που μαθαίνουμε είναι ότι η εξέλιξη λειτουργεί και βρίσκει βέλτιστες λύσεις, κάτι που είναι εντυπωσιακό.
–Στα πλαίσια της συζήτησης για τη βιωσιμότητα θεωρείτε ότι η λύση βρίσκεται αποκλειστικά στην τεχνολογία; Ή μήπως είναι εξίσου σημαντικό να αναδιαμορφωθεί η αντίληψη του κοινού σχετικά με την καταναλωτική κοινωνία;
Ναι, πρέπει να αποκτήσουμε επίγνωση του πού ζούμε. Πολλοί έχουν πιθανώς πεί, ότι η πιο πολύτιμη εικόνα που προέκυψε από το διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, ήταν η φωτογραφία της γης που τραβήχτηκε από τη σελήνη, την ώρα που ανέτελλε, και βλέπουμε έναν μικρό γαλάζιο πλανήτη μέσα σε αυτό το χάος αστεριών, έναν πολύ εύθραυστο κόσμο στον οποίο ζούμε, και αυτό μας δίνει την αίσθηση ότι πρέπει να τον φροντίσουμε. Και μεγάλο μέρος του είναι γαλάζιο, που σημαίνει ότι υπάρχει ένας ωκεανός, οπότε πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τον ωκεανό, που τείνουμε πάντα να τον θεωρούμε υπερβολικά μεγάλο και ανθεκτικό, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Εξαντλείται, ρυπαίνεται. Το κλίμα εξαρτάται από αυτόν. Γι’αυτό, οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης της διαχείρισης των πλοίων, για παράδειγμα, συμβάλλει σε ένα υγιές όζον.
–Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ναυτιλία είναι υπεύθυνη για την μεταφορά περίπου του 90% των παγκόσμιων αγαθών ενώ προκαλεί μόνο το 2% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 που σχετίζονται με την ενέργεια, πιστεύετε ότι θα μπορούσε η ενσωμάτωση βιώσιμων πρακτικών στην ναυτιλία να συμβάλλει ουσιαστικά στη μείωση της περιβαλλοντικής ρύπανσης;
Όλοι πρέπει να συμβάλλουν. Και σε άλλους κλάδους οι εκπομπές ρύπων μειώνονται, οπότε πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για τα πλοία. Επίσης, η ναυτιλία συνεχίζει να αναπτύσσεται. Άρα παρόλο που το ποσοστό, όπως είπαμε, είναι σχετικά μικρό, συνεχώς αυξάνεται. Αν δεν λάβουμε μέτρα για να περιορίσουμε αυτή την αύξηση, αργά ή γρήγορα θα γίνει πρόβλημα. Επομένως, είναι καλή ιδέα να δράσουμε τώρα.
Ποιες συγκεκριμένες τεχνολογικές εξελίξεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πιστεύετε ότι έχουν τη δυνατότητά να αναδιαμορφώσουν τον ναυτιλιακό κλάδο μέσα στην επόμενη δεκαετία; Και πώς μπορούν οι εμπλεκόμενοι φορείς να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις πολιτικές και κανονιστικές προκλήσεις ώστε να προωθήσουν την υιοθέτησή τους;
Η γενική συναίνεση είναι ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βελτιώσουν την απόδοση των πλοίων, είτε καθιστώντας τα πιο φιλικά προς το περιβάλλον είτε πιο οικονομικά στη διαχείρησή τους. Κάποιες τεχνολογίες θα προτιμηθούν περισσότερο από άλλες, για παράδειγμα υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν τη χρήση ιστίων σε πλοία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Τώρα έχει αποκτήσει σημασία η εξέταση της επιλογής πυρηνικών πλοίων, κάτι που στο παρελθόν ήταν αδιανόητο. Αλλά με τη νέα τεχνολογία στους συμπαγείς αντιδραστήρες, μπορούμε πλέον να οραματιστούμε ως μια επιλογή για έναν συγκεκριμένο είδος πλοίων. Δεν είναι ένα πρόβλημα που έχει λυθεί σε κάθε περίπτωση, γι’ αυτό πρέπει να το μελετήσουμε. Αλλά αυτό είναι ένα από τα πράγματα, για παράδειγμα, που θα εξετάσει το consortium στο MIT.
–Και τι είδους εφαρμογές της πυρηνικής τεχνολογίας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε εμπορικά πλοία;
Ορισμένα πλοία μπορούμε να τα σχεδιάσουμε και να διαχειριστούμε με έναν πυρηνικό αντιδραστήρα. Επομένως, ο σχεδιασμός του ίδιου του πλοίου αποτελεί ένα ζήτημα. Υπάρχουν επίσης και τα ρυθμιστικά θέματα, όπως ποιος θα είναι ο ιδιοκτήτης αυτών των πλοίων; Πιθανότατα, τα κυρίαρχα κράτη θα πρέπει να τα κατέχουν, διότι οι μεμονωμένες εταιρείες δεν έχουν την ικανότητα να επιβλέπουν την πυρηνική ενέργεια. Και πιθανώς θα πρέπει να ορίσουμε “διαδρόμους διέλευσης” στην θάλασσα, όπου θα επιτρέπεται μόνο η κίνηση πυρηνικών πλοίων. Υπάρχουν λοιπόν εμπόδια. Αλλά κοιτάζοντας προς το μέλλον, ίσως είναι μία τεχνολογία που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
Σίγουρα, καθώς είναι πιθανώς η μόνη απόλυτα φιλική προς το περιβάλλον τεχνολογία.
Σωστά. Και ενέχει ορισμένα ρίσκα τα οποία θα πρέπει αντιμετωπίσουμε, και να διασφαλίσουμε ότι το κοινό θα αισθάνεται ασφαλές με αυτή την τεχνολογία.
– Επικρατεί η άποψη στο ευρύ κοινό ότι η πυρηνική τεχνολογία είναι επικίνδυνη. Αλλά μάλλον αυτό αναφέρεται σε παλαιότερες τεχνολογίες.
Ναι, ακριβώς. Η τεχνολογία έχει σίγουρα βελτιωθεί, και στρατιωτικά πλοία καθώς και ορισμένα παγοθραυστικά της Ρωσίας χρησιμοποιούν πυρηνικούς αντιδραστήρες. Ωστόσο, αυτή η τεχνολογία θεωρείται πλέον παλιά, οπότε χρειαζόμαστε πυρηνικούς αντιδραστήρες που να είναι πολύ συμπαγείς, κατάλληλοι για ένα πλοίο, εξαιρετικά προστατευμένοι. Είναι, λοιπόν, ένας συνδυασμός διαφορετικών τεχνολογιών που έχουν αναπτυχθεί μαζί με τη ρυθμιστική πρόοδο. Αλλά, τα ναυπηγεία ήδη σχεδιάζουν τέτοια πλοία, οι ρυθμιστικοί φορείς όπως ο Αμερικάνικος Νηογνώμονας (American Bureau of Shipping) πιστοποιούν επίσης τέτοια πλοία. Συνεπώς, δεν βρισκόμαστε στην αρχή αυτής της διαδικασίας.
Στο πλαίσιο της πρόσφατης εκτελεστικής εντολής που στοχεύει στην αναζωογόνηση της αμερικανικής ναυπηγικής βιομηχανίας, πώς βλέπετε ότι οι αρχές της λιτής παραγωγής (lean manufacturing), σε συνδυασμό με την ψηφιοποίηση και τις προηγμένες τεχνολογίες, μπορούν να συμβάλουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας; Ποιες συγκεκριμένες καινοτομίες πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να βελτιστοποιήσουν τις διαδικασίες παραγωγής και να αυξήσουν την αποδοτικότητα στον ναυπηγικό τομέα;
Ο ναυπηγικός τομέας είναι τόσο εργασιακά εντατικός, που χώρες σε με χαμηλά εργατικά κόστη έχουν πλεονέκτημα, αλλά η βιομηχανική κατασκευή τώρα μεταβάλλεται ραγδαία. Πλέον μπορούμε να εκτυπώσουμε εξαιρετικά πολύπλοκες δομές μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης. Νέα υλικά θα μας επιτρέψουν να κάνουμε πράγματα που θα αυτοματοποιήσουν πολλές διαδικασίες, και επίσης θα είναι περισσότερο λειτουργικές. Επομένως νέα μεταυλικά και δομές, που αποτελούνται από μικρά τμήματα, τα οποία όταν συνδυάζονται διαθέτουν ενσωματωμένους αισθητήρες, θα έχουν μικρούς ενεργοποιητές. Αυτές οι δομές τώρα, αλλάζουν ριζικά το περιβάλλον του πως κατασκευάζουμε πράγματα. Επομένως, πρόκειται για μια μεγάλη προσπάθεια, που δεν θα είναι εύκολη. Ωστόσο, η εκτελεστική εντολή δείχνει ότι υπάρχει δέσμευση.
–Κατά την άποψή σας, ποιες από τις υπάρχουσες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στα εμπορικά πλοία θεωρείτε απαρχαιωμένες και ποιες εναλλακτικές θα μπορούσαν να εφαρμοστούν για τη βελτίωση της απόδοσης και της ασφάλειας; Για παράδειγμα, πιστεύετε ότι τα ενεργά συστήματα αποφυγής σύγκρουσης θα μπορούσαν να αντικατασταθούν αποτελεσματικά από νεότερες τεχνολογίες;
Ναι, γιατί αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια επανάσταση στην τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομποτική, ιδιαίτερα με τον συνδυασμό των δύο. Οι αισθητήρες είναι απολύτως απαραίτητοι, μιλάμε για τρισεκατομμύρια αισθητήρες που θα υπάρχουν στο μέλλον. Η συγχώνευση αυτών των αισθητήρων αποτελεί μεγάλο ζήτημα, διότι θα έχουμε LIDAR, RADAR, διάφορους άλλους τύπους αισθητήρων, οπτικούς αισθητήρες. Όλη αυτή η πληροφορία πρέπει τώρα να συνδυαστεί. Αυτό δεν ήταν εφικτό πριν 10 χρόνια.
–Άρα η συγχώνευση των δεδομένων γίνεται μέσω AI;
Το AI είναι μία τεχνολογία που παρέχει νέες δυνατότητες. Επιπλέον, η κατασκευή πολύ οικονομικών αισθητήρων επιτρέπει τη μαζική τους χρήση. Οπότε πιστεύω ότι αυτό θα επηρεάσει σημαντικά την διαχείριση των πλοίων, την αποφυγή συγκρούσεων και τη λειτουργία τους στη πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος.
Αναφορικά με τη συμβολή της Capital ως Ιδρυτικού Μέλους του MIT Consortium, πώς θεωρείτε ότι η πρόσβαση στα τεράστια σύνολα δεδομένων από διάφορους τύπους πλοίων της θα μπορούσε να ωφελήσει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών;
– Είναι απαραίτητο να συμμετέχει μια εταιρεία που έχει τη φήμη ότι υιοθετεί καινοτόμες τεχνολογίες. Επομένως, η Capital έχει δείξει ότι πολλά από τα πλοία της χρησιμοποιούν τρόπους για να βελτιώσουν την απόδοσή τους και αυτό ακριβώς θέλουμε να κάνουμε και να ενισχύσουμε. Εν τέλει, θα θέλαμε να δοκιμάσουμε κάποιες από αυτές τις νέες τεχνολογίες, σε συνεργασία με ναυπηγεία. Έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα, το ναυπηγείο Hyundai Heavy Industries στο consortium.
Στο πλαίσιο του Consortium, θα μπορούσαν οι αισθητήρες να αποτελέσουν μία υποσχόμενη ερευνητική κατεύθυνση;
Ναι. Οι αισθητήρες θα αποτελέσουν ένα σημαντικό ζήτημα, ενσωματώνοντας και χρησιμοποιώντας τα δεδομένα διαχείρισης των πλοίων, συμπεριλαμβανομένης της πρόβλεψης καιρού, της δρομολόγησης, ώστε να μειωθεί η κατανάλωση καυσίμων. Πιστεύω ότι αυτό θα είναι ένα σημαντικό και πολύ επιτυχημένο έργο, ειδικά ως προς την συνεργασία πολλών πλοίων. Μπορείτε να φανταστείτε ένα περιβάλλον όπου υπάρχουν πολλά πλοία και ανταλλάσσουν δεδομένα, κάτι που απαιτεί κυβερνοασφάλεια, επεξεργασία των δεδομένων και άλλα. Τελικά, θα έχει ένα τεράστιο όφελος για όλα τα πλοία, το να γνωρίζουν πού βρίσκονται τα άλλα πλοία, ποιες είναι οι καιρικές συνθήκες. Για παράδειγμα, έχουμε GPS στο αυτοκίνητό σας, γνωρίζουμε ότι ο αυτοκινητόδρομος είναι μπλοκαρισμένος επειδή πολλά άλλα αυτοκίνητα είναι εκεί και το GPS μας ενημερώνει ώστε να μπορούμε να πάμε κάπου αλλού. Οπότε, αυτός είναι ένας σημαντικός τομέας. Επιπρόσθετα υπάρχουν οι νέες τεχνολογίες, νέες μέθοδοι κατασκευής, μέθοδοι βελτιστοποίησης με τεχνητή νοημοσύνη, για τα πλοία, την υδροδυναμική, τις απλές μηχανές και άλλα, τα οποία θα βρουν εφαρμογή στα πλοία.
–Ίσως είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται παρόμοια έρευνα, εστιασμένη στις ναυτιλιακές τεχνολογίες, με διεθνή συμμετοχή από την Ασία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Σίγουρα είναι η πρώτη παρόμοια έρευνα στο MIT, και δεν γνωρίζω πολλές περιπτώσεις όπου μια ναυτιλιακή κοινοπραξία έχει πραγματοποιηθεί σε αυτό το βαθμό. Επομένως, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για νέες ανακαλύψεις. Είναι ένα συναρπαστικό έργο και θα συνεργαστούμε ώστε να γίνει πραγματικότητα.
Αναφορικά με τις σπουδές σας, ποια ήταν ή εμπειρία σας όταν βρεθήκατε για πρώτη φορά στο MIT;
Θα σας προκαλέσει έκπληξη, αλλά, επειδή ήμουν στο Πολυτεχνείο, είχαμε πολύ διάβασμα, οπότε ήταν πολύ απαιτητικό. Αναρωτιόμουν, “τι και αν το MIT είναι ακόμα πιο απαιτητικό;”. Όμως, το MIT εστίαζε πολύ στα βασικά, στη διδασκαλία των εννοιών, στο να μάθεις να σκέφτεσαι. Οπότε κατά κάποιον τρόπο, ήταν πιό εύκολο, γιατί μπορούσες να οργανώσεις τις σκέψεις σου και να συγκεντρωθείς. Επίσης, δεν τους ενδιέφερε τίποτα άλλο πέρα από αυτό που είχες να πεις. Ένιωθα πολύ ενθάρρυνση να συμμετέχω, οπότε υπήρχε ένα πολύ υποστηρικτικό περιβάλλον. Ήταν ανταγωνιστικό, ήταν δύσκολο, αλλά όχι υπερβολικά, ήταν ευνοϊκό για μάθηση. Ακόμα και στις εξετάσεις, η ιδέα δεν ήταν να σε δοκιμάσουν, αλλά να σε κάνουν να μάθεις. Στο Πολυτεχνείο είχαμε, κάποιες φορές 13 μαθήματα σε ένα εξάμηνο, ενώ στο MIT είχαμε τρία ή τέσσερα. Οπότε ήμασταν βαθιά συγκεντρωμένοι, και θυμάμαι την αίσθηση βγαίνοντας από την τάξη να λέμε: «Ξέρω αυτό το θέμα όσο καλά μπορεί να το ξέρει κανείς.» Αυτό το αίσθημα αυτοπεποίθησης, ήταν πολύ καλό.
–Επομένως, ποια θα ήταν η συμβουλή σας προς τους φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν στο εξωτερικό και ίσως στο MIT; Είναι το ίδιο όπως ήταν παλιά, είναι πιο εύκολο, είναι πιο δύσκολο;
Έχει γίνει πολύ πιο ανταγωνιστικό. Γιατί πολλοί Αμερικανοί επιδιώκουν πλέον να αποκτήσουν προχωρημένα πτυχία, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό. Παρόλα αυτά, η διαδικασία παραμένει η ίδια. Πρέπει να εστιάσεις σε αυτό που θέλεις να μάθεις, να το μελετήσεις σε βάθος και να αφοσιωθείς σε αυτό. Είναι σημαντικό να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, διαφορετικά η δέσμευση γίνεται δύσκολη και τελικά μπορεί να το εγκαταλείψεις.
Πηγή: in.gr
