Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μετονομάσω το Υπουργείο Άμυνας σε Υπουργείο Πολέμου, όπως προσπαθεί να κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ. Άλλωστε, αυτή η πολεμική ταμπέλα ήταν αρκετά καλή από την εποχή του Τζορτζ Ουάσινγκτον μέχρι τον Χάρι Τρούμαν. Και ο «πόλεμος» είναι πιο ειλικρινής και περιγραφικός από την κάπως ευφημιστική «άμυνα». Όπως το έθεσε ο Τραμπ, «θέλουμε να είμαστε και επιθετικοί αν πρέπει». Ακόμα και αυτό έχει βάση.
Στον Τραμπ αρέσει να μετονομάζει πράγματα – τον Κόλπο του Μεξικού/Αμερική και τα συναφή – επειδή κάτι τέτοιο φαίνεται τολμηρό, ενώ παράλληλα παρακάμπτει τις πολυπλοκότητες και τις μικροδιαφορές της πραγματικής πολιτικής. Η ονομασία είναι μέρος της μετατροπής της προεδρίας του σε ριάλιτι και λειτουργεί στον βαθμό που τραβάει την προσοχή μας. Ωστόσο, μια νέα ταμπέλα έξω από το Πεντάγωνο δεν λύνει τις «δαιμόνιες» προκλήσεις της διοίκησης του Στρατού Ξηράς, του Ναυτικού, του Σώματος Πεζοναυτών, της Πολεμικής Αεροπορίας, της Ακτοφυλακής και της Διαστημικής Δύναμης. Ούτε σηματοδοτεί τίποτα, θετικό ή αρνητικό, για τη στρατηγική.
Η στρατηγική – η λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη «στρατηγός» ή αλλιώς «διοικητής» – είναι ο τομέας με τον οποίο ο Τραμπ και ο Υπουργός Πολέμου του, Πιτ Χέγκσεθ, θα έπρεπε να ασχολούνται, αλλά δεν ασχολούνται. Ο Πρώσος στρατηγός Carl von Clausewitz έγραψε ότι ο πόλεμος είναι η επέκταση από άλλα μέσα της πολιτικής. Αυτό έχει συχνά παρερμηνευτεί ως κυνική υποστήριξη του πολέμου. Στην πραγματικότητα, ο Clausewitz εννοούσε κάτι πιο κοντά στο αντίθετο: την ανάγκη περιορισμού του πολέμου και υποβάθμισής του για την επίτευξη σαφώς καθορισμένων πολιτικών στόχων. Αυτό δεν καταλαβαίνουν ο Τραμπ και ο Χέγκσεθ.
Όταν ο Τραμπ ανακοίνωσε την αλλαγή ονόματος, ο Χέγκσεθ ξεστόμισε ξανά ότι ο νέος τίτλος εκφράζει το «ήθος του πολεμιστή» που αυτός και ο πρόεδρος προσπαθούν να αναβιώσουν. Το Υπουργείο Πολέμου, είπε ο Χέγκσεθ, στο εξής επικεντρώνεται «στη βίαιη επίδραση, όχι στην πολιτική ορθότητα και τη χλιαρή νομιμότητα. Θα αναδείξουμε πολεμιστές, όχι μόνο υπερασπιστές».
Για τους ανθρώπους που σκέφτονται έντονα τον πόλεμο και γνωρίζουν ότι είναι κόλαση, είναι δύσκολο να «αντέξουν» αυτή την πολεμική διάθεση. Ο Christopher Preble, ο οποίος διευθύνει ένα πρόγραμμα «μεγάλης στρατηγικής» στο Κέντρο Stimson στην Ουάσινγκτον, πιστεύει ότι η εμμονή Τραμπ-Χέγκσεθ με το πολεμικό «κινδυνεύει να επικεντρωθεί στη δολοφονία για χάρη της δολοφονίας και έρχεται εις βάρος της στρατηγικής σαφήνειας».
Ακόμα και ειδικά όταν ένα έθνος έχει τον πιο ισχυρό στρατό στην παγκόσμια ιστορία, οι ηγέτες του χρειάζονται ταπεινότητα και σοφία στην ανάπτυξη αυτής της δύναμης. Η Αμερική δεν έχασε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν επειδή δεν ήταν αρκετά φονική – «επειδή δεν σκότωσε αρκετούς Ιρακινούς και Αφγανούς», όπως το θέτει ο Preble – αλλά επειδή της έλειπε μια στρατηγική που να ήταν καλά μελετημένη, ρεαλιστική και εφικτή.
Αυτό που παρατηρείται κατά τη διάρκεια της δεύτερης κυβέρνησης Τραμπ μέχρι στιγμής δεν είναι η ευθυγράμμιση των στρατιωτικών και άλλων μέσων με σαφώς καθορισμένους σκοπούς, αλλά οι τυχαίες επιδείξεις βίας που αποσκοπούν στο να σοκάρουν και να προκαλέσουν δέος στο κοινό, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, και να διατηρήσουν ψηλά τα νούμερα τηλεθέασης στην προεδρία των ριάλιτι.
Έτσι, ο Τραμπ μόλις διέταξε στρατιωτική επίθεση σε ένα ταχύπλοο στην Καραϊβική, σκοτώνοντας τους 11 άνδρες που επέβαιναν, οι οποίοι μπορεί να ήταν ή να μην ήταν λαθρέμποροι ναρκωτικών και τους οποίους ο Τραμπ αποκάλεσε «τρομοκράτες». Κανονικά, η Ακτοφυλακή θα είχε εντοπίσει και διαχειριστεί τέτοιους ανθρώπους. Η επίθεση ήταν σχεδόν σίγουρα παράνομη . Ωστόσο, δημιουργήθηκε ένα βίντεο με σασπένς, το οποίο ο Τραμπ φυσικά μοιράστηκε, υπονοώντας ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα χτυπήματα.
Ο Τραμπ και ο Χέγκσεθ φαίνονται εξίσου έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο – τη λέξη και την απειλή – εντός της χώρας. Ο πρόεδρος έχει ήδη αναπτύξει την Εθνοφρουρά σε ορισμένες αμερικανικές πόλεις που θεωρεί «άπιστες». Το Σικάγο θα μπορούσε να είναι η επόμενη πόλη και, όπως δημοσίευσε ο Τραμπ, «θα ανακαλύψει γιατί ονομάζεται Υπουργείο Πολέμου». Ο ίδιος απεικόνισε την απειλή του με μια εικόνα τεχνητής νοημοσύνης του εαυτού του σε στυλ «Αποκάλυψη Τώρα», με το Σικάγο στο φόντο αντί για το φλεγόμενο Βιετνάμ.
Αυτός είναι ο ίδιος πρόεδρος που συνήθως συγχέει τον επιτιθέμενο με το θύμα στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Που συνεχίζει να αποξενώνει τους συμμάχους της Αμερικής, που πρόσφατα τερμάτισε τα προγράμματα εκπαίδευσης στη Λιθουανία, τη Λετονία και την Εσθονία, την πρώτη γραμμή του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία. Που οδηγεί έναν πιθανό σύμμαχο, την Ινδία, στην αγκαλιά του πιθανότερου αντιπάλου της Αμερικής, της Κίνας. Που στερείται οποιασδήποτε παρατηρήσιμης αντίληψης μιας μεγάλης στρατηγικής – δηλαδή, ενός εύλογου σχεδίου για να διατηρηθεί η Αμερική Μεγάλη και να επιτευχθεί ειρήνη μέσω της ισχύος.
Οπότε προχωρήστε και μετονομάστε αυτό το υπουργείο. Και προετοιμαστείτε για πόλεμο. Αλλά κάντε το με στόχο την πρόληψη του πολέμου, όπως έκανε ο Χάρι Τρούμαν όταν επέλεξε τον τίτλο «άμυνα» αμέσως μετά την πλήρη γενοκτονική και ακόμη και πυρηνική φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός και άλλοι Αμερικανοί ηγέτες της εποχής του είχαν δει την κόλαση και ήθελαν να σώσουν την ανθρωπότητα από αυτήν. Μισούσαν τον πόλεμο πάρα πολύ για να παίξουν με αυτή την λέξη.
Ο Τραμπ δεν μπορεί να συνεχίσει να υποδύεται έναν πολεμιστή ενώ αυτοαποκαλείται Πρόεδρος της ΕΙΡΗΝΗΣ. Και η Αμερική δεν μπορεί να συνεχίσει να τον αφήνει να περιφρονεί τη στρατηγική για χάρη της επίδειξης.
Πηγή: The Washington Post
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
