Στα 50 του, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο άνοιξε ένα παράθυρο στην ιδιωτική του ζωή μέσα από δύο σπάνιες, μακρές συζητήσεις με τον Πολ Τόμας Άντερσον για το «Esquire UK», μιλώντας ανοιχτά για την ηλικία, τις σχέσεις, τον τρόπο που δουλεύει και τις στιγμές που σημάδεψαν την καριέρα του.
Αφορμή αποτέλεσε η κυκλοφορία του «One Battle After Another», η πολυαναμενόμενη πρώτη συνεργασία ανάμεσα στον πολυβραβευμένο ηθοποιό και τον Άντερσον, έναν από έναν από τους πιο επιδραστικούς δημιουργούς του σύγχρονου κινηματογράφου. Οι δύο άνδρες, που σπάνια δίνουν συνεντεύξεις, συναντήθηκαν μία φορά στην κουζίνα του Ντι Κάπριο και μία στο τηλέφωνο. Κατέγραψαν τις συζητήσεις τους και τις παρέδωσαν στο περιοδικό, προσφέροντας ένα σπάνιο, ανεπεξέργαστο πορτρέτο για δύο από τις πιο εμβληματικές μορφές του σύγχρονου Χόλιγουντ.
Λεονάρντο Ντι Κάπριο: «Στα 50, νιώθω 32»
Η συζήτηση ξεκίνησε με ένα απλό παιχνίδι ερωτήσεων. «Θα απαντήσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς», του είπε ο Άντερσον. «Αν δεν ήξερες την ηλικία σου, πόσο χρονών θα έλεγες ότι είσαι;» Η απάντηση του Ντι Κάπριο ήταν ακαριαία: «Τριάντα δύο».
Όταν ο Άντερσον ζήτησε να περιγράψει πώς είναι να φτάνεις σε αυτή την ηλικία, ο Ντι Κάπριο μίλησε για μια αλλαγή νοοτροπίας: «Σου δημιουργείται η ανάγκη να είσαι πιο ειλικρινής και να μην σπαταλάς τον χρόνο σου. Κοιτάζω τη μητέρα μου και βλέπω ότι λέει πάντα αυτό που σκέφτεται, χωρίς να προσπαθεί να το “χρυσώσει”. Δεν χάνει χρόνο να προσποιείται».
Για τον ίδιο, αυτή η ειλικρίνεια είναι και ένα είδος ευθύνης: «Να είσαι πιο ευθύς, ακόμη κι αν σημαίνει ότι θα υπάρξουν διαφωνίες ή ρήξεις, είτε σε προσωπικές είτε σε επαγγελματικές σχέσεις. Δεν θέλεις πια να χάνεις τον χρόνο σου. Είναι σχεδόν καθήκον, γιατί πλέον μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου βρίσκεται πίσω σου παρά μπροστά».
Η κουβέντα πήγε και στην καθημερινότητά του ως ηθοποιός. Ο Ντι Κάπριο εξήγησε πώς αποφεύγει το λεγόμενο «burnout» (πνευματική κόπωση) που νιώθουν πολλοί συνάδελφοί του μετά τα γυρίσματα: «Νομίζω ότι είμαι καλός σε αυτό γιατί αφήνω πολύ χρόνο ανάμεσα στις ταινίες. Κάνω τα πράγματα πιο αραιά, και έτσι, όταν τελειώσει μια δουλειά, ανυπομονώ να επιστρέψω στην πραγματική μου ζωή. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η ζωή μπαίνει στον πάγο· όλα σταματούν και πηγαίνουν στο περιθώριο». Αντιθέτως, παραδέχεται ότι θα ανησυχούσε αν δούλευε συνεχώς: «Να πηγαίνεις από ταινία σε ταινία… θα φοβόμουν τι θα βρω όταν τελειώσει η δουλειά. Είμαι πολύ τυχερός που μπορώ να το αποφύγω».
Η καριέρα του ξεκίνησε το 1991 και τον έχει φέρει στην κορυφή του παγκόσμιου κινηματογράφου, με Όσκαρ και BAFTA Α΄ Ανδρικού Ρόλου για τον «Επιζώντα (The Revenant)» το 2015.
Το «όχι» για το οποίο έχει μετανιώσει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο
Όταν ο Άντερσον τον ρώτησε: «Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνεις;», ο Ντι Κάπριο δεν δίστασε: «Θα το πω, παρότι είσαι εδώ. Η μεγαλύτερή μου λύπη είναι που δεν έκανα το “Boogie Nights”. Ήταν μια βαθιά ταινία για τη γενιά μου. Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν άλλον πέρα από τον Μαρκ [Γουόλμπεργκ] σε αυτόν τον ρόλο. Όταν τελικά την είδα, σκέφτηκα ότι ήταν αριστούργημα. Είναι ειρωνικό που μου το ρωτάς εσύ, αλλά είναι η αλήθεια».
Το 1996, πριν τα γυρίσματα του «Boogie Nights», ένα ξέφρενο δράμα για την πορνογραφική βιομηχανία στο Λος Άντζελες τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, ο Άντερσον είχε προσεγγίσει τον Ντι Κάπριο για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως ο ηθοποιός είχε ήδη δεσμευτεί για τον «Τιτανικό» του Τζέιμς Κάμερον, κι έτσι πρότεινε στον Άντερσον τον Γουόλμπεργκ, με τον οποίο είχε συνεργαστεί έναν χρόνο νωρίτερα στο «The Basketball Diaries».
«Σπάνια βλέπω ταινίες μου, αλλά υπάρχει μία που έχω δει πιο πολλές φορές από όλες τις άλλες»
Από τις χαμένες ευκαιρίες, η κουβέντα κύλησε στις ταινίες που εξακολουθεί να κουβαλάει μαζί του. Όταν ο Άντερσον τον ρώτησε αν βλέπει ποτέ παλιές του δουλειές, ο Ντι Κάπριο παραδέχτηκε: «Σπάνια βλέπω ταινίες μου, αλλά υπάρχει μία που έχω δει πιο πολλές φορές από όλες τις άλλες: ο “Ιπτάμενος Κροίσος (The Aviator)”».
«Απλώς ήταν μια τόσο ξεχωριστή στιγμή για μένα», είπε. «Μετά τις “Συμμορίες της Νέας Υόρκης” είχα στα χέρια μου για χρόνια ένα βιβλίο για τον Χάουαρντ Χιουζ και ήθελα να το δω στη μεγάλη οθόνη. Όταν το έφερα στον Μάρτι [Σκορσέζε], ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικός συνεργάτης στην παραγωγή και όχι απλώς ηθοποιός για έναν ρόλο. Από τότε παραμένω ιδιαίτερα περήφανος για αυτή την ταινία, γιατί σηματοδότησε μια νέα εποχή για μένα στο σινεμά».
Ο Άντερσον, από την πλευρά του, πρόσθεσε απλά για το «Ιπτάμενος Κροίσος (The Aviator)»: «Μπορεί να παρατήσω ό,τι κάνω και να βάλω να την δω οποιαδήποτε στιγμή».
Με πληροφορίες από Esquire
