Η Rosalyn Drexler, μια από τις πιο ηχηρές παρουσίες στην Ιστορία της Ποπ Αρτ (Pop Art), «έφυγε» από τη ζωή.
Θεατρική συγγραφέας βραβευμένη με Obie, συγγραφέας κωμωδίας βραβευμένη με Emmy Award, καταξιωμένη μυθιστοριογράφος, ζωγράφος της Ποπ Αρτ, γλύπτρια, κριτικός βιβλίων και ταινιών, πρώην επαγγελματίας στην πάλη και «ισόβια» φεμινίστρια, «έφυγε» από τη ζωή την Τετάρτη στο σπίτι της στο Μανχάταν. Ήταν 98 ετών. Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε από τον διευθυντή της γκαλερί Garth Greenan στο Μανχάταν, η οποία φιλοξενεί το έργο της Drexler.
«Υπάρχει μια αίσθηση μεταξύ των φίλων της» έγραψε η Νόρα Έφρον στην εφημερίδα The New York Post το 1965 για τη Rosalyn Drexler. «ότι λίγο αυτό το κομμάτι της Αναγεννησιακής Γυναίκας παραπάει».
«Και μόλις είχε ξεκινήσει…» θα σχολιάσουν οι New York Times, στο ειδικό αφιέρωμά τους, χαρακτηρίζοντας την πολυσχιδή καλλιτέχνιδα «ανεμοστρόβιλο της Τέχνης».
Οι πίνακές της, τη δεκαετία του 1960 επικεντρώνονταν σε ηθοποιούς του Χόλιγουντ, στη βία και στην ανατροπή του φύλου και ειδικά τα τελευταία χρόνια χαίρουν ευρείας αναγνώρισης.
Σήμερα, η Drexler θεωρείται μία από τις κύριες καλλιτέχνιδες που συνδέονται με το κίνημα της Ποπ Αρτ της δεκαετίας του 1960, αν και για πολλά χρόνια παρέμενε άγνωστη. Παράλληλα με τους πολύχρωμους πίνακες που φιλοτεχνούσε, έγραφε μυθιστορήματα. Πριν γίνει καλλιτέχνης, έκανε καριέρα ως επαγγελματίας της πάλης.
Γεννημένη ως Rosalyn Bronznick το 1926 στο Μπρονξ, μεγάλωσε ανάμεσα στο Μανχάταν και στο Μπρονξ και φοίτησε στη High School of Music & Art. Σε ηλικία 19 ετών παντρεύτηκε τον καλλιτέχνη Sherman Drexler. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 γνώρισε γυναίκες παλαιστές και για τρεις μήνες περιόδευσε στα ρινγκ ως Rosa Carlo, the Mexican Spitfire -εμπειρία που αργότερα ενέπνευσε τόσο την τέχνη της όσο και τα μυθιστορήματά της.
Ζητήματα βίας και φύλου στην Ποπ Αρτ κουλτούρα
Αν και ξεκίνησε ως γλύπτρια, η Drexler στράφηκε στη ζωγραφική αξιοποιώντας έτοιμες φωτογραφίες τις οποίες μετέτρεπε σε εκρηκτικούς καμβάδες με έντονα χρώματα: κεραμιδί γαλάζια, κόκκινα καδμίου και κίτρινα. Οι πίνακές της, όπως το Put It This Way (1963) ή το Rub Out (1982), καταπιάνονταν με ζητήματα βίας, φύλου και μαζικής κουλτούρας, φέρνοντας στο προσκήνιο ζητήματα, που συχνά αγνοούσαν οι σύγχρονοι όμοιοί της.
Τη σύγκριναν με τον Andy Warhol, τον Roy Lichtenstein και τον James Rosenquist. Η ίδια όμως, θεωρούσε πως «η δουλειά της ήταν ένα μυστικό» για τη δεκαετία του ’60, τότε που η Ποπ Αρτ μόλις αναδυόταν. Σήμερα, έργα της βρίσκονται σε συλλογές κορυφαίων μουσείων, όπως τα MoMA, Whitney Museum και Buffalo AKG Art Museum.
Συγγραφή, θέατρο και τραγούδι
Η καριέρα της Rosalyn Drexler δεν περιορίστηκε ποτέ σε ένα πεδίο. Έγραψε θεατρικά έργα και μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το To Smithereens (1972), που επανεκδόθηκε πρόσφατα. Μεταξύ άλλων, υπέγραψε και τη μυθιστορηματική μεταφορά του Rocky (1976), αξιοποιώντας την ίδια της την εμπειρία από τον κόσμο της πάλης. Η πένα της έτεινε να είναι περισσότερο βιογραφική.
Σε αντίθεση με πολλούς αναγνωρισμένους ζωγράφους της δεκαετίας του 1960, οι καλλιτεχνικές ευκαιρίες για την Drexler παρέμειναν περιορισμένες. Δεν είχε ποτέ στούντιο και συχνά ασχολούνταν με δουλειές εκτός του κόσμου της τέχνης. Το προφίλ της στο Artnet απαριθμούσε επαγγέλματα που είχε ακολουθήσει. Υπήρξε μασέρ, καθαρίστρια, σερβιτόρα και καθηγήτρια.
Σε συνεντεύξεις της, η Drexler φάνηκε να εκπλήσσεται από τους επαίνους που έλαβε κατά τη διάρκεια του μεταγενέστερου μέρους της καριέρας της. «Ξέρω ότι όλα αυτά είναι επιτυχία, αλλά όταν έρχεται τόσο αργά στη ζωή σου, σου λείπουν οι άνθρωποι με τους οποίους θα μπορούσες να τη μοιραστείς» δήλωσε η Drexler στο Artnet. «Είναι δύσκολο να πιστέψεις πόσο αθόρυβα περνάει πραγματικά ο χρόνος».
Με πληροφορίες από New York Times, ART News
