— Φοράς ζώνη όταν οδηγάς;
Ναι, πάντα με ζώνη, δεν μπορώ να ακούω αυτόν τον ήχο να χτυπάει στ’ αυτιά μου. Θυμάμαι τον παππού όμως, που ήταν πολύ λεπτός και δεν φορούσε ποτέ του. Μετά θυμάμαι κάτι Χριστούγεννα, που κάναμε γιορτή στο σχολείο. Ο φίλος μου ο Παναγιώτης κι εγώ θα ντυνόμασταν αγγελούδια. Και, ρε φίλε, έδωσαν στους γονείς υλικά για να ετοιμάσουν τη στολή του παιδιού ‒ δεν ξέρω αν γίνεται ακόμα, λογικά θα γίνεται. Δηλαδή, έπρεπε να μου φτιάξουν τα φτερά.
Εγώ τότε δεν κατάλαβα κάτι, απλώς θυμάμαι ότι πήγα στη γιορτή και κάπως όλοι γέλαγαν μαζί μου. Μετά είδα τον Παναγιώτη που είχε τα τέλεια φτερά, ήταν κυκλικά, ήταν σαν αγγέλου. Εμένα η μάνα μου τα είχε κάνει σαν αεροπλάνο, είχε κόψει ένα ορθογώνιο πράγμα με κάτι κοπές, και από την άλλη ήταν ο Παναγιώτης με τα φτερά του τα κυκλικά, τα ωραία. Εκείνος ήταν άγγελος κι εγώ αεροπλάνο. Αλλά στη φωτογραφία είμαι πολύ χαρούμενος. Αυτή είναι σίγουρα μια ιστορία που θυμάμαι.
«Επειδή είμαι ένας υπεραναλυτικός άνθρωπος, πολλές φορές η δουλειά και η τέχνη με βοηθούν να σταματάω να σκέφτομαι. Σταματάς για λίγο, και παρατηρείς. Γενικά, εκτιμώ πάρα πολύ τη σιωπή. Εννοώ ότι είναι κάτι που με ηρεμεί».
Γενικά, δεν ξέρω πού θέλω να πάω. Άμα είμαι καλά, μπορώ να είμαι παντού. Δεν είναι ότι θέλω να πάω κάπου συγκεκριμένα για να είμαι καλά. Πιο μικρός θα σου ’λεγα ότι ζω για τις πόλεις. Τώρα το σκέφτομαι. Ναι, η παύση και η παρατήρηση είναι στοιχεία που με ενδιαφέρουν. Δεν γίνεται εσκεμμένα, είναι είναι η ανάγκη μου. Επειδή είμαι ένας υπεραναλυτικός άνθρωπος, πολλές φορές η δουλειά και η τέχνη με βοηθούν να σταματάω να σκέφτομαι. Σταματάς για λίγο, και παρατηρείς. Γενικά, εκτιμώ πάρα πολύ τη σιωπή. Εννοώ ότι είναι κάτι που με ηρεμεί.
Όταν ξεκινάει μια ταινία, θα μου πάρει κάποια ώρα να μπω στο σύμπαν της, να συνηθίσω και να αφεθώ. Και είναι σημαντικές οι ταινίες που σου δίνουν τη δυνατότητα να μπεις στο σύμπαν τους. Δεν πιστεύω πως η συγκίνηση που προκαλεί μια ταινία είναι το μοναδικό κριτήριο για την επιτυχία της. Μπορεί αυτός που την κάνει να μη θέλει να σε συγκινήσει αλλά να σε σοκάρει. Η συγκίνηση κατηγοριοποιεί τις ταινίες.
Το αν είναι πετυχημένη μια ταινία έχει να κάνει με τα κριτήρια του θεατή. Ναι, αν με συγκινήσει μια ταινία, θα την αγαπήσω, εννοείται. Αλλά είναι πολύ δύσκολο, ειδικά για μένα που είμαι κάπως στον χώρο. Το ότι θα δω ταινίες έχοντας ήδη φίλτρα είναι μείον για μένα. Τώρα πρόσφατα είδα τους Απόντες του Γραμματικού και συγκινήθηκα πάρα πολύ. Είναι κομμάτι μου πλέον αυτή η ταινία, την αγάπησα.
Πιστεύω πως όταν ξεκινάς να βλέπεις πώς έχουν γυριστεί οι σκηνές σε μια ταινία και να παρατηρείς πράγματα που έχουν γίνει λάθος ή που είναι fake, τότε καταλαβαίνεις πως δεν έχεις συνδεθεί με την ταινία. Είναι αυτό που κάνουμε με τα θρίλερ, που λέμε ότι είναι ψέματα για να μην τρομάξουμε. Υπάρχουν, βέβαια, και ταινίες που νιώθεις τεράστια αδικία, σε σημείο που δεν μπορείς να τις δεις άλλο. Αν μπορούσα αύριο να βρεθώ με μαγικό τρόπο σε ένα γύρισμα, θα ήθελα να πάω στο σετ του Πάρισι, Τέξας. Σε αυτά τα γυρίσματα θα ήθελα να ήμουν. Εκεί, που τα κάνανε και λίγο πιο χύμα τα πράγματα. Έλεγε πολύ ωραία πράγματα η Κλερ Ντενί σε μια συνέντευξή της. Πειραματίζονταν, κι αυτό μου άρεσε πολύ.
Κινηματογράφο θα ήθελα να κάνω. Λειτουργώ σε αυτόν τον χώρο νιώθοντας σαν παιδί, πώς να σου το πω. Όταν άρχισα να δουλεύω, ένιωθα ότι είχα την αυτοπεποίθηση να κάνω κάτι καινούριο, την όρεξη να καταφέρω πράγματα. Θα ήθελα να πειραματιστώ στο σινεμά, πρώτα πρώτα επειδή είμαι θεατής και μου αρέσει πολύ να βλέπω ταινίες. Τελευταία, διαβάζω βιβλία νέων συγγραφέων. Έχω μπει στη διαδικασία του διαβάσματος και της έρευνας. Μου άρεσαν πολύ οι Νέες αθηναϊκές ιστορίες του Βακαλόπουλου. Τώρα έχω πάρει τον Οργισμένο Βαλκάνιο του Νίκου Νικολαΐδη. Τα δανείζομαι και τα επιστρέφω.
Ετοιμάζω μια δουλειά που είναι ένα συνονθύλευμα εμπειριών και αναμνήσεων των τελευταίων χρόνων, ένα ντοκιμαντέρ. Υπάρχει σεβασμός στο υλικό, κυρίως γιατί δουλεύουμε πολύ με φιλμ τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι κάτι οργανικό για μένα. Δεν απορρίπτω το ψηφιακό, αλλά το φιλμ σε οδηγεί αλλού. Υπήρχαν εικόνες που δεν ήθελα να θαφτούν. Είναι μια αφορμή να πάρουμε μια κάμερα και να γίνει κάτι. Δεν μπορώ να περιμένω. Μέχρι να έρθουν τα χρήματα και η συγκυρία, πρέπει κάπως να ξεκινήσεις. Αυτή η δουλειά με έχει κάνει πολύ χαρούμενο τον τελευταίο χρόνο, και είναι κάτι που θα μείνει.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
