«Μετά από πάρα πολύ καιρό δικαιώνονται πάρα πολλοί συμπολίτες μας» τόνισε η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Δόμνα Μιχαηλίδου μιλώντας στην εκπομπή «Πυξίδα στην Οικονομία» αναφορικά με την επέκταση του επιδόματος κώφωσης που ανακοίνωσε σήμερα (14/4) ο Πρωθυπουργός.
Πρόσθεσε ότι «εξελάμβαναν από την πολιτεία το εξής τρομερά παράδοξο να λαμβάνουν το επίδομα μέχρι την ηλικία των 18, να ξαναξεκινούν να λαμβάνουν το επίδομα κώφωσης από τα 65 και μετά και με την περίοδο 19 με 64 το κράτος σαν ξεχνούσε την κώφωση ή τη βαρηκοΐα τους και να τους έπαιρνε πίσω το επίδομα αυτό, όποτε κατ’ εντολή του ίδιου του πρωθυπουργού, του οποίου κυριολεκτικά είχε φτάσει στα αυτιά ότι υπάρχει αυτή η πολύ μεγάλη στρέβλωση, κάτσαμε και το δουλέψαμε. Το δουλέψαμε δημοσιονομικά, το δουλέψαμε στην ουσία του, έτσι ώστε να μην αρκούνται απλά οι συμπολίτες μας με κώφωση στο λεγόμενο επίδομα βαριάς αναπηρίας, εφόσον δεν δουλεύουν για τα χρόνια αυτά τα παραγωγικά.
Και είπαμε ότι είναι ένα επίδομα το οποίο είναι συνδεδεμένο με την ικανότητα σου ή μη να ακούς. Αυτή την ικανότητα
δυστυχώς οι περισσότεροι συμπολίτες μας με κώφωση δεν την επανακτούν, οπότε από την ώρα που έχουν την αναπηρία αυτή και για πάντα το κράτος επιτέλους θα τους βοηθά στο επίπεδο αυτό»
Όπως είπε η κ. Μιχαηλίδου αναμένεται να βγει μια απόφαση η οποία θα ερμηνεύει την σημερινή εξαγγελία. Εξήγησε ότι «
πρώτος μήνας καταβολής είναι ο Μάιος και αιτήσεις θα γίνονται από αρχές Μαΐου».
Επεσήμανε ότι «[…] δυστυχώς στον χώρο της αναπηρίας που θα σκεφτόταν κανείς ότι θα γινόταν ακριβώς το αντίθετο έχεις πάρα πολλούς παραλογισμούς, πάρα πολλούς. Θα σας θυμίσω τον τελευταίο παραλογισμό, τον οποίο διορθώσαμε βδομάδες πριν φύγουμε από το Υπουργείο το ’23, ήταν ότι αν ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε αναπηρία και είχε το επίδομα αναπηρίας του και το εισόδημα των γονιών του, οι οποίοι συνεισέφεραν στη ζωή του με το εισόδημα τους, αν έχανε τους γονείς του, τότε έπρεπε να επιλέξει μεταξύ του επιδόματος και της σύνταξης των γονέων του, της σύνταξης που είχαν πληρώσει με τα δεδουλευμένα τους οι γονείς τους. Άρα όταν ο άνθρωπος αυτός βρισκόταν πιο μόνος, δηλαδή χωρίς τους γονείς του, βρισκόταν και με λιγότερη οικονομική στήριξη από το κράτος. Άλλο ένα παράλογο, το οποίο είχαμε διορθώσει. Έχουμε αρκετά ακόμα. Δεν μπορώ να πω ότι είχε ιδιαίτερη λογική αυτό το πράγμα, εξ ου και το διορθώσαμε» επεσήμανε.
Σε άλλο σημείο τόνισε ότι «κοιτούμε ειδικά το κομμάτι του να μπορείς να λαμβάνεις επιδόματα σε σχέση με τον εργασιακό σου βίο, δηλαδή να μην αποκλείουμε από την εργασία τα άτομα με αναπηρία και να κοιτάμε τι μπορούμε να κάνουμε ώστε την ώρα που εργάζονται να τους βοηθούμε. Δίνω τρομερό παράδειγμα: τον προσωπικό βοηθό. Ο οποίος είναι ένα ανθρώπινο εργαλείο για να μπορέσει το άτομο με αναπηρία να πάει στη δουλειά του, να πάει στο πανεπιστήμιο, να βγει από το σπίτι του και να έχει ισότιμη ένταξη στην κοινότητα και στην κοινωνία. Έτσι ακριβώς όπως όλοι εμείς που έχουμε μια τυπική ανάπτυξη».
«Το δημογραφικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας»
Για το θέμα του δημογραφικού η Δόμνα Μιχαηλίδου έκανε λόγο για το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. « Όπως κάθε μεγάλο πρόβλημα, όταν είναι μεγάλο και δύσκολο, δεν μπορεί να έχει μία λύση η οποία θα την υιοθετήσει η Δόμνα και θα μπορέσει να λύσει το πρόβλημα αυτό. Είναι ένα άθροισμα πολλών μεταρρυθμίσεων, πολλών αλλαγών που χρειάζεται να τις υιοθετήσει η Δόμνα στο υπουργείο Οικογενειακής Συνοχής μαζί με το υπουργείο Υγείας, μαζί με το υπουργείο Παιδείας, ακόμη και το υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί να πάρει μέτρα τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην μετατροπή και στον μετασχηματισμό του δημογραφικού προβλήματος. Άρα τι γινόταν μέχρι τώρα; Υπήρχαν πολύ αποσπασματικές πολιτικές, οι οποίες ακριβώς επειδή δεν θα είχαν αποτέλεσμα μάξιμουμ τετραετίας, δεν υιοθετούνταν πλήρως. Ακριβώς επειδή έλεγε το εκάστοτε κόμμα ότι αυτό δεν πρόκειται να αποτυπωθεί σε τέσσερα χρόνια, δεν πρόκειται να αποτυπωθεί σε ψήφους, άρα δεν έχω κανένα κίνητρο να κάνω κάτι. Νομίζω ότι πρώτη φορά είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβαλε τον θεμέλιο λίθο εδώ πέρα και είπε ότι η παιδεία είναι ένα ζήτημα εθνικής διαβίωσης, ένα ζήτημα εθνικής επιβίωσης».
Για το θέμα των γεννήσεων τόνισε μεταξύ άλλων ότι « μέσα στις δύο χρονιές της πανδημίας η Ελλάδα ήταν από τις ελάχιστες χώρες, η οποία είχε μία οριακή αύξηση στις γεννήσεις. Τώρα, τα χρόνια μετά την πανδημία, βλέπουμε ότι όντως τα στοιχεία μας είναι ακόμα χειρότερα. Είναι ένα ζήτημα που και εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει πάρα πολύ, αν θέλετε και στο ακαδημαϊκό κομμάτι και προσπαθώ να παρακολουθώ όλες τις ακαδημαϊκές εξελίξεις πάνω σε αυτό. Ποια είναι μια πολύ λογική υπόθεση εργασίας, την οποία και εγώ πίστευα; ότι μια οικογένεια όταν έχει περισσότερους πόρους, περισσότερα χρήματα ανά νοικοκυριό, όταν έχει περισσότερο χρόνο και όταν έχει και περισσότερο χώρο μέσα στο νοικοκυριό της, θα μπορεί να αποφασίσει πιο θετικά για την δημιουργία νέων παιδιών[…] Αυτό που μας δείχνει η διεθνής βιβλιογραφία είναι ότι πλέον στον δυτικό κόσμο αυτή η πολύ λογική σχέση φαίνεται να μη λειτουργεί. Είναι τρομερό, δηλαδή το βλέπουμε από χώρες όπως η Γαλλία, όπως οι Σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες είχαν εξαιρετική πολιτική, την οποία προσπαθούσαμε να διαβάζουμε και να αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό ως προς τα επιδόματα που δίνουμε, ως προς τις υπηρεσίες που προσφέρουμε στις οικογένειες. Φαίνεται ότι πλέον το κομμάτι της κουλτούρας και της κοινωνικής συμπεριφοράς φαίνεται να παίζει πολύ – πολύ μεγαλύτερο ρόλο από αυτό που πολύ ορθολογικά όλοι θα υποθέταμε. Τι είναι αυτό; Αν παρέχεις βρεφονηπιακούς σταθμούς, αν παρέχεις όπως κάνουμε εμείς πλέον νταντάδες της γειτονιάς, αν δίνεις το επίδομα γέννησης -ήταν το πρώτο νομοθετικό μου έργο με το που πήγα στο υπουργείο, το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να θεσπίσουμε το 2019 το επίδομα γέννησης – αν έχεις φροντίδα στα άτομα με αναπηρία, δηλαδή όλα αυτά τα πράγματα τα οποία έχουμε κάνει[…] αυτό που φαίνεται ότι δυστυχώς δεν υπάρχει μια άμεση σχέση μεταξύ αυτών, αυτό μας λέει η διεθνής βιβλιογραφία και αυτό κάνει το ζήτημα ακόμα πιο πολύπλοκο».
Κείμενο σε έξελιξη
www.ertnews.gr
