Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Cell Press» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τους φακούς επαφής που δημιούργησε οι οποίοι όπως υποστηρίζει μπορούν να προσφέρουν στους ανθρώπους «υπερόραση».
Οι φακοί οι οποίοι χρησιμοποιούν νανοσωματίδια για να απορροφούν φως χαμηλής συχνότητας πριν το εκπέμψουν στο ορατό φάσμα επιτρέπουν στους χρήστες να δουν υπέρυθρα μήκη κύματος που είναι αόρατα στο ανθρώπινο μάτι.
Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά γυαλιά νυχτερινής όρασης, αυτοί οι φακοί δεν απαιτούν πηγή ενέργειας. «Η έρευνά μας ανοίγει τη δυνατότητα για μη επεμβατικές φορητές συσκευές να προσφέρουν στους ανθρώπους υπερόραση. Υπάρχουν πολλές πιθανές εφαρμογές. Για παράδειγμα, το υπέρυθρο φως που τρεμοπαίζει θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μετάδοση πληροφοριών σε ρυθμίσεις ασφαλείας, διάσωσης, κρυπτογράφησης ή κατά της παραχάραξης» λέει Τιάν Ξούε νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά σε νυχτερινές μάχες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα παραδοσιακά γυαλιά νυχτερινής όρασης χρησιμοποιούν έναν ηλεκτρονικό σωλήνα ενίσχυσης εικόνας για να μετατρέψουν το ορατό φως ή τα φωτόνια κοντά στο υπέρυθρο σε ηλεκτρόνια. Αυτά τα ηλεκτρόνια διοχετεύονται στη συνέχεια σε μια φωτεινή οθόνη, με αποτέλεσμα να λάμπει πράσινο.
Αλλά αυτά τα γυαλιά χρειάζονται συνήθως μια πηγή ενέργειας, η οποία τα καθιστά ογκώδη. Τα υπέρυθρα γυαλιά δεν είναι επίσης σε θέση να διακρίνουν με ακρίβεια το φως σε όλη την υπέρυθρη εμβέλεια, ειδικά εκείνα σε μεγαλύτερα μήκη κύματος.
Οι δοκιμές
Για να δημιουργήσουν τους νέους φακούς, οι επιστήμονες ενσωμάτωσαν νανοσωματίδια μέσα σε εύκαμπτα, μη τοξικά πολυμερή που χρησιμοποιούνται συνήθως σε μαλακούς φακούς επαφής. Τα νανοσωματίδια – που αποτελούνται από φθοριούχο νάτριο γαδολίνιο ενσωματωμένο με φωταυγές υττέρβιο, έρβιο και χρυσό – απορροφούν φωτόνια κοντά στο υπέρυθρο στην περιοχή μήκους κύματος από 800 έως 1.600 νανόμετρα πριν τα εκπέμψουν ως ορατό φως, μήκη κύματος από περίπου 35080 νανόμετρα.
Οι ερευνητές δοκίμασαν αρχικά τους νέους φακούς τους σε ποντίκια. Τα ποντίκια που φορούσαν τους νέους φακούς προτιμούσαν τα σκούρα κουτιά σε σχέση με αυτά που φωτίζονταν από το υπέρυθρο φως, ενώ αυτά που δεν είχαν φακούς δεν έδειξαν καμία προτίμηση. Τα ποντίκια προτιμήθηκαν στις δοκιμές επειδή είναι ζώα που συνήθως προσκολλώνται σε σκοτεινά περιβάλλοντα για να αποφύγουν τους θηρευτές. Επιπλέον, οι κόρες των ποντικών που φορούσαν φακούς έκαναν συσπάσεις παρουσία πηγών υπέρυθρου φωτός με σαρώσεις εγκεφάλου να δείχνουν ότι τα κέντρα οπτικής επεξεργασίας πυροδοτούσαν αυτές τις συσπάσεις.
Στη συνέχεια η ερευνητική ομάδα δοκίμασε τους φακούς σε ανθρώπους. Οι άνθρωποι μπορούσαν να αντιληφθούν το υπέρυθρο φως που τρεμοπαίζει και να πάρουν την κατεύθυνσή του. Αυτή η υπέρυθρη όραση ενισχύθηκε όταν οι συμμετέχοντες έκλεισαν τα μάτια τους, είπαν οι ερευνητές.
«Είναι εντελώς ξεκάθαρο: χωρίς τους φακούς επαφής, ο χρήστης δεν μπορεί να δει τίποτα, αλλά όταν τους φορέσει, μπορεί να δει καθαρά το τρεμόπαιγμα του υπέρυθρου φωτός. Διαπιστώσαμε επίσης ότι όταν ο χρηστης κλείνει τα μάτια του, είναι ακόμη καλύτερα σε θέση να λάβει αυτές τις πληροφορίες που τρεμοπαίζουν, επειδή το κοντινό υπέρυθρο φως διαπερνά το βλέφαρο πιο αποτελεσματικά από το ορατό φως, επομένως υπάρχει λιγότερη παρεμβολή από το ορατό φως» εξηγεί ο Ξούε.
Naftemporiki.gr
