Το «Τούνελ» εντόπισε τη γυναίκα «μυστήριο» που κινείται αθόρυβα στο παρασκήνιο του τραγικού θρίλερ με τους απανωτούς θανάτους της οικογένειας Σιδηροπούλου στο Ελληνικό.
Το τετ–α– τετ της βουλγαρικής καταγωγής οικιακής βοηθού με την Αγγελική Νικολούλη είναι αποκαλυπτικό.
Τι αποκαλύπτει η οικιακή βοηθός
Αγγελική Νικολούλη: Καλησπέρα, είμαι η Αγγελική Νικολούλη. Τι κάνεις;
Οικ. Βοηθός: Καλά ευχαριστώ, εσείς;
Αγγελική Νικολούλη: Δεν μου λες, εσένα πού σε βρήκε η κόρη;
Οικ. Βοηθός: Από γραφείο.
Αγγελική Νικολούλη: Ήθελε η Βέρα να βοηθήσεις τη μητέρα της, τον αδερφό της και την ίδια. Έτσι δεν είναι;
Οικ. Βοηθός: Μάλιστα, αλλά όταν πήγα σπίτι, η κυρία Βέρα ήταν πολύ καλά. Δεν είχε κάποιο πρόβλημα, απλά είχε πέσει μερικές φορές.
Αγγελική Νικολούλη: Είχε όμως κάποιο ατύχημα με το πόδι, δεν είχε;
Οικ. Βοηθός: Όχι.
Αγγελική Νικολούλη: Εσύ κούκλα μου, πώς το εξηγείς ότι μέσα σε 13 ημέρες πέθαναν όλοι; Είναι περίεργο, δεν είναι;
Οικ. Βοηθός: Η κυρία Κατερίνα ήταν 99 χρόνων και ήταν στο κρεβάτι. Ωχ, συγγνώμη…
Και τότε το τηλέφωνο ξαφνικά κλείνει, η επικοινωνία όμως επανέρχεται.
Η δημοσιογράφος, στην προσπάθειά της να λάβει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που όλοι αναζητούν, επέμεινε στο περίεργο των τριών θανάτων. Ανέφερε πως η μητέρα της οικογένειας είχε κατακλίσεις που αντιμετωπίζονται στους υπερήλικες αλλά δεν την πρόσεξαν και η ηλικιωμένη έπαθε σηψαιμία.
«Εγώ, αν δείτε και το τηλέφωνό μου, έχω καλέσει εκατό φορές τους γιατρούς. Η κυρία Βέρα όμως δεν απαντούσε ποτέ στις κλήσεις που τις έκαναν πίσω για να επιβεβαιώσουν όσα έλεγα. Μία φορά που επέμεινα και πήγα σπίτι να την βρω, την βρήκα πεσμένη στο πάτωμα», λέει χαρακτηριστικά η οικιακή βοηθός.
Η Αγγελική Νικολούλη τότε την ρωτά αν γνώριζε τον αδερφό της Βέρας και εκείνη απάντησε αρνητικά και πως δεν τον είχε δει καθόλου στο σπίτι και ότι έμαθε από τους γείτονες ότι είχε αδερφό.
Αγγελική Νικολούλη: Στον «Ερυθρό Σταυρό» όμως που μετέφεραν τη μητέρα, την κυρία Κατερίνα, ήταν ήδη και ο γιος της ο Μιχάλης.
Οικ. Βοηθός: Βέβαια το ξέρω.
Αγγελική Νικολούλη: Ε, και δεν πήγες να τον δεις; Να τον βοηθήσεις λιγάκι;
Οικ. Βοηθός: Πήγα ναι, αυτό σας λέω. Όποτε πήγαινα να δω την κυρία Αικατερίνη, πήγαινα να δω κι εκείνον. Τη δεύτερη φορά όμως που πήγα, μου είπαν να μην μπω.
Αγγελική Νικολούλη: Ο Μιχάλης είχε και μια φίλη.
Οικ. Βοηθός: Μια φορά την είδα, γνωριστήκαμε και με έφερε μάλιστα στο σπίτι. Δεν είχε καλές σχέσεις όμως με τον Μιχάλη. Έτσι ξέρω από την κυρία Βέρα, ότι αυτή δεν είναι φίλη, είναι φίδι. Με είχαν πάρει και τηλέφωνο από το νοσοκομείο αν την γνώριζα, αλλά τους είχα εξηγήσει ότι δεν την ήξερα. Μου είχαν πει ότι είχε πάει μαζί με άλλη μία κυρία ένα χαρτί στον κύριο Μιχάλη και τον πίεζαν για να το υπογράψει. Εκείνος είχε αρχίσει να φωνάζει και κάποιοι άλλοι ασθενείς φωνάξανε τους γιατρούς και οι γιατροί την Αστυνομία. Αυτό ξέρω.
Αγγελική Νικολούλη: Εσένα από τον «Ερυθρό Σταυρό» γιατί σε πήρανε να στο πουν αυτό;
Οικ. Βοηθός: Γιατί ήξεραν ότι προσέχω την αδερφή του, την κυρία Βέρα, και ήθελαν να την ενημερώσω. Εγώ της το είπα της κυρίας Βέρας και μου ζήτησε να την πάω κομμωτήριο και μετά από το νοσοκομείο για να τους διώξει. Μου είχε πει ότι θα μου έκανε και ένα χαρτί για να μπορώ να πηγαίνω μόνο εγώ στον αδερφό της και κανένας άλλος.
Αγγελική Νικολούλη: Άρα εσύ είχες τη μάνα και την κόρη, και τον Μιχάλη η φίλη του;
Οικ. Βοηθός: Ναι.
Το έκανα γιατί τους “πονούσα”
Η επικοινωνία του «Τούνελ» με την οικιακή βοηθό, τη γυναίκα που για πολλούς αποτελεί «κλειδί» του σκοτεινού γρίφου με τους θανάτους στην οικογένεια Σιδηροπούλου, συνεχίστηκε.
«Εγώ πήγαινα σπίτι για την κυρία Αικατερίνη που ήταν στο κρεβάτι. Μετά από επτά – δέκα ημέρες πήγα στο σπίτι και δεν μου άνοιξε κανείς, αλλά ούτε μου απαντούσαν στο τηλέφωνο. Την επόμενη ημέρα κάλεσε η κυρία Βέρα, η κόρη της στο γραφείο και είπε πως η μητέρα τους είχε πάει στο νοσοκομείο και ότι θα με καλούσαν να πάω πάλι μόλις βγει».
Αλλαγή στη μαρτυρία
Την αμέσως επόμενη ημέρα έπεσε σε μια βασική αντίφαση. Ανέφερε πως η μητέρα, η κυρία Κατερίνα, έκανε εμετούς στο σπίτι και για αυτό την πήγε η ίδια στο νοσοκομείο. Μάλιστα, την κατέγραψε σε βίντεο την ώρα της μεταφοράς της με το ασθενοφόρο.
«Το μοναδικό που είχε φάει ήταν ένα επιδόρπιο ζελέ. Αυτό ζητούσε εξάλλου συνέχεια. Όταν άφησα την κυρία Αικατερίνη στο νοσοκομείο, πήγα να δω τον κύριο Μιχάλη και εκεί είδα μια κοπέλα που κάπνιζε στο παράθυρο. Με ρώτησε ποια είμαι και της είπα ότι φυλάω τη μάνα του και ότι την έφερα στο νοσοκομείο. Εκείνη μου είπε να περιμένω λίγο και κάποιον πήρε τηλέφωνο. Μάλλον τη φίλη του κυρίου Μιχάλη και μετά μου είπε πως δεν είχα δικαίωμα να πηγαίνω στο δωμάτιό του. Τότε δεν είπα κάτι σε εκείνη, μόνο ρώτησα τον κύριο Μιχάλη αν είναι καλά και εκείνος μου ζήτησε να πω στην αδερφή του να κανονίσει να τις διώξει αυτές από εκεί», λέει χαρακτηριστικά.
Η Αγγελική Νικολούλη ρώτησε την οικιακή βοηθό, που φαίνεται να γνωρίζει πολλά για την οικογένεια Σιδηροπούλου, αν ήξερε να είχε ο Μιχάλης οικογένεια στον Καναδά, αλλά απάντησε ότι δεν γνώριζε τίποτα για εκείνον. Το μόνο που ήξερε από την αδερφή του ήταν πως δεν ήταν παντρεμένοι.
Αγγελική Νικολούλη: Τώρα όμως γιατί μένεις στο σπίτι τους αφού δεν είναι δικό σου;
Οικ. βοηθός: Δεν είναι δικό μου και θα φύγω από το σπίτι, απλά θα παραδώσω τα κλειδιά μόνο σε κάποιον συγγενή. Δεν θέλω να τα δώσε σε άγνωστο.
Μια μέρα πριν, σε άλλη επικοινωνία, έλεγε:
«Μπορώ εγώ να μένω εκεί. Υπάρχει πρόβλημα; Για το σπίτι εγώ μόνο έχω κλειδιά και δεν θα το δώσω σε κανέναν».
Η Αγγελική Νικολούλη τη ρώτησε γιατί έβγαζε πράγματα από το σπίτι και με τη βοήθεια κάποιων γνωστών της τα φόρτωνε και τα έπαιρνε. Εκείνη απάντησε πως κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια.
Αγγελική Νικολούλη: Μετά, όταν πέθαναν, εσύ γιατί πήγες σαν συγγενής να πάρεις τις σορούς και να τις θάψεις;
Οικ. βοηθός: Το έκανα γιατί τους ‘πονούσα’. Πήγα για την κυρία Κατερίνα και την κυρία Βέρα. Επί ευκαιρίας ρώτησα και για τον κύριο Μιχάλη. Τόσες μέρες κάθονταν στο ψυγείο και είναι ακόμα. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι δεν υπάρχουν συγγενείς και έπρεπε να τους θάψουμε τους ανθρώπους. Ήθελα να είναι όλοι μαζί.
Αγγελική Νικολούλη: Ναι αλλά δεν έχει γίνει νεκροτομή και όπως καταλαβαίνεις πρέπει να γίνουν εξετάσεις. Δεν γίνεται να τους παραδώσουν έτσι τους ανθρώπους.
Οικ. βοηθός: Εγώ δεν είπα κάτι. Απλά ρώτησα. Πώς θα γίνει να θαφτούν οι άνθρωποι και μου είπαν ότι πρέπει να βρεθούν συγγενείς.
Αγγελική Νικολούλη: Είχες βρει και γραφείο κηδειών;
Οικ. βοηθός: Έχω ρωτήσει ναι. Μου είχαν πει και το πιο οικονομικό που ήταν 1.300 το άτομο και εγώ μέσα στο σπίτι έχω βρει μια αλυσίδα χρυσή που θα την αξιοποιήσω. Λεφτά δεν είχαν.
Αγγελική Νικολούλη: Και πώς ζούσαν αυτοί οι άνθρωπο; Δεν είχαν λεφτά; Κάρτες;
Οικ. βοηθός: Η κυρία Βέρα πήγαινε κάθε μέρα στην τράπεζα. Την κάρτα του κυρίου Μιχάλη την έχουν οι φίλες του. Κάρτες στο σπίτι δεν έχω δει.
