Υπάρχουν καλλιτέχνες που ακολουθούν τη μόδα, υπάρχουν κι εκείνοι που τη διαμορφώνουν. Η Grace Jones ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ενσάρκωση της υπερβατικότητας, του πειραματισμού και της ασυμβίβαστης καλλιτεχνικής φλόγας, η Jones δεν είναι μόνο μια ερμηνεύτρια. Είναι μια ολόκληρη εποχή, ένα αρχέτυπο δυναμικής παρουσίας που συνδύασε τη μουσική, τη μόδα, την περφόρμανς και τον κινηματογράφο σε ένα εκρηκτικό καλλιτεχνικό κράμα.
Στις 2 Αυγούστου 2025, η Grace Jones ανεβαίνει στη σκηνή του Sani Festival, στη Χαλκιδική, σε μια σπάνια και πολυαναμενόμενη εμφάνιση. Μια καλλιτέχνιδα που όρισε τη σύγχρονη pop κουλτούρα, έρχεται να θυμίσει γιατί παραμένει διαχρονικά σύμβολο και φαινόμενο.
Από την Τζαμάικα στην κορυφή της παγκόσμιας σκηνής
Γεννημένη το 1948 στην ισχυρά θρησκευόμενη κοινότητα της Τζαμάικα, η Grace Beverly Jones μεγάλωσε με αυστηρούς γονείς και ένα αναπτυγμένο αίσθημα αυτοπειθαρχίας. Στην εφηβεία μετακόμισε με την οικογένειά της στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Η καλλιτεχνική της ανησυχία την οδήγησε στο θέατρο και σύντομα στην πασαρέλα, όπου και ξεχώρισε με την αγέρωχη, ανδρόγυνή της εμφάνιση – σε πλήρη αντίθεση με τα πρότυπα του ‘70. Το Παρίσι αγκάλιασε την εκκεντρικότητά της, με τη Grace να συνεργάζεται με κορυφαίους σχεδιαστές όπως οι Yves Saint Laurent και Kenzo, και με φωτογράφους όπως ο Jean-Paul Goude, με τον οποίο συνέδεσε και τη ζωή της.
Όμως η μόδα δεν ήταν αρκετή για να στεγάσει το δημιουργικό της εύρος. Η Grace Jones στράφηκε προς τη μουσική, και αυτό που ακολούθησε ήταν καθοριστικό.
Από θεότητα της disco, σε σκοτεινή ιέρεια του new wave
Τα πρώτα της βήματα ήταν στο χώρο της disco, με το άλμπουμ “Portfolio” (1977), και τη χαρακτηριστική της διασκευή στο «La Vie en Rose», που συνδυάζει αισθησιασμό, εξωτισμό και συναισθηματικό βάθος. Τα επόμενα άλμπουμ της, “Fame” (1978) και “Muse” (1979), την καθιέρωσαν ως disco diva της εποχής του Studio 54.
Όμως η Grace Jones δεν θα παρέμενε για πολύ στο disco. Αντίθετα, στα early ’80s επαναπροσδιόρισε τον ήχο της, πειραματιζόμενη με dub, reggae, funk και new wave.
Το “Nightclubbing” (1981), αποτέλεσμα συνεργασίας με το ρυθμικό δίδυμο Sly & Robbie και τον παραγωγό Chris Blackwell, θεωρείται αριστούργημα του είδους. Η φωνή της, βαθιά, με έναν σχεδόν ψυχρό ερωτισμό, απογείωσε τραγούδια όπως το «Pull Up to the Bumper» και «Private Life». Ακολούθησαν τα “Living My Life” (1982), “Slave to the Rhythm” (1985) και “Inside Story” (1986), χτίζοντας την ταυτότητά της όχι ως pop star αλλά ως performance artist.
Η ίδια δεν τραγουδούσε απλώς: ερμήνευε με όλο της το σώμα, ντυμένη με θεατρικά κοστούμια, συχνά σχεδιασμένα από τον Goude, σε σκηνικά που έμοιαζαν με ζωντανά tableaux vivants. Η Grace δεν έδινε απλώς συναυλίες. Έστηνε τελετουργίες.
Grace Jones στον Κινηματογράφο: Το σώμα ως ρόλος
Παράλληλα με τη μουσική, η Jones διεκδίκησε με επιτυχία τη θέση της και στον κινηματογράφο. Δεν έπαιζε ρόλους με τη συμβατική έννοια. Η Grace ήταν ο ρόλος. Φυσική, αινιγματική, επιβλητική.
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο ήρθε με το “Κόναν, ο Εξολοθρευτής” (Conan the Destroyer) (1984), όπου ενσάρκωσε τη Zula, μια κορμάρα-πολεμίστρια δίπλα στον Arnold Schwarzenegger. Η εικόνα της με τη λόγχη, τα δερμάτινα και τη σχεδόν αρχαϊκή της σιωπή, χάραξε μια νέα προσέγγιση στον γυναικείο χαρακτήρα δράσης.
Το 1985, πρωταγωνιστεί ως Bond Girl, στο ρόλο της May Day στο “Επιχείρηση Κινούμενος Στόχος” (A View to a Kill), απέναντι στον Roger Moore ως James Bond. Εκεί, η Jones υποδύεται μια femme fatale που δεν περιορίζεται στον ρόλο του σεξουαλικού αντικειμένου. Είναι ανεξάρτητη, σωματική, απειλητική – μια «κακιά» που δεν φοβάται να δείξει τρυφερότητα και δύναμη μαζί.
Το 1986, στο cult “Vamp” (μεγάλη επιτυχία στις ελληνικές βιντεοκυκλοφορίες της HVH), ενσαρκώνει μια ντίβα-βαμπίρ, σε μια εκδοχή εικαστικής φαντασίας που μοιάζει με επιτομή του camp.
Η εμφάνισή της το 1992 στο “Boomerang” με τον Eddie Murphy, ως η θρυλική και εκκεντρική Strangé, απέδειξε πως η Grace μπορούσε και να αυτοσαρκάζεται, παίζοντας μια υπερ-στιλιζαρισμένη εκδοχή του εαυτού της.
Οι ρόλοι της πάντα λειτουργούσαν ως επεκτάσεις της περσόνας της: δεν υποκρινόταν. Παρουσιαζόταν. Με ύφος, ένταση, σωματικότητα και παρουσία που καθήλωνε.
Το ντοκιμαντέρ που δείχνει την αλήθεια
Το 2017, το ντοκιμαντέρ “Grace Jones: Bloodlight and Bami” της Sophie Fiennes, ανέλαβε να απογυμνώσει τη μυθολογία. Καμία voice-over αφήγηση, καμία γραμμική βιογραφία. Μόνο πλάνα από παρασκήνια, πρόβες, συναυλίες, στιγμές με την οικογένειά της στην Τζαμάικα.
Η ταινία αποκαλύπτει μια γυναίκα βαθιά συναισθηματική, σκληρά εργαζόμενη και συχνά ευάλωτη, αλλά πάντα δημιουργικά κυρίαρχη. Είναι η πιο ανθρώπινη ματιά πίσω από το ατσάλινο πρόσωπο του μύθου. Δεν είναι τυχαίο ότι το “Bloodlight” αναφέρεται στο κόκκινο φως ηχογράφησης στο στούντιο και το “Bami” είναι η τοπική λέξη για ψωμί στην Τζαμάικα· δύο έννοιες που συμβολίζουν τη σύνδεση της Jones με την τέχνη και τις ρίζες της.
Και τώρα, στη Χαλκιδική
Η εμφάνισή της στο Sani Festival έρχεται σαν επισφράγιση μιας θρυλικής πορείας. Η Grace Jones, στα 77 της χρόνια, δεν έχει χάσει τίποτα από την επιβλητικότητά της. Το κοινό μπορεί να περιμένει μια βραδιά γεμάτη μουσική, θέαμα, συμβολισμούς, κοστούμια και την αδιανόητη ενέργεια που εξακολουθεί να εκλύει αυτή η γυναίκα.
Θα ακούσουμε τα εμβληματικά της τραγούδια: από το “La Vie en Rose” μέχρι το “Slave to the Rhythm”. Θα δούμε μια σκηνή να μεταμορφώνεται σε μουσικό βωμό. Θα ζήσουμε την Grace Jones όχι σαν είδωλο του παρελθόντος, αλλά σαν διαρκώς επίκαιρο παρόν.
Γιατί Grace Jones σήμερα;
Σε μια εποχή όπου η διαφορετικότητα και η έκφραση θεωρούνται trendy, η Grace ήταν μπροστά δεκαετίες. Η εικόνα της αμφισβήτησε το φύλο, τα πρότυπα ομορφιάς, τις φυλετικές νόρμες. Το έργο της ένωσε την τέχνη με τη μόδα, το φύλο με την πολιτική, τον ήχο με την εικόνα.
Η Jones δεν προσαρμόστηκε ποτέ: αντίθετα, ανάγκασε τον κόσμο να προσαρμοστεί σ’ αυτήν. Και γι’ αυτό παραμένει σημείο αναφοράς για καλλιτέχνες όπως η Lady Gaga, η Rihanna, η FKA Twigs, η Beyoncé. Η Lady Gaga συγκεκριμένα είχε ζητήσει από τη Jones να συνεργαστούν, αλλά επειδή η δεύτερη θεώρησε τη Gaga “Χωρίς Προσωπικότητα”, απέρριψε την πρόταση της για ντουέτο: “Θα είμαι εδώ όταν αισθανθώ ότι έχει δυνατή προσωπικότητα”, θα πει!
Η Grace Jones είναι η δύναμη της ατομικότητας, της απόλυτης σκηνικής κυριαρχίας και της καλλιτεχνικής ελευθερίας.
Πληροφορίες & Εισιτήρια
Grace Jones Live @ Sani Festival
Σάββατο 2 Αυγούστου 2025
Ώρα: 21:30
Αγορά εισιτηρίων μέσω της επίσημης σελίδας του Sani Festival.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
