Η φράση «κόπηκε στα ιατρικά» ακούγεται σπάνια, αλλά σταθερά κάθε καλοκαίρι και χειμώνα, κατά τη διάρκεια των μεταγραφικών “παραθύρων”. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα μιας τέτοιας περίπτωσης στη χώρα μας είναι εκείνο του Αουρέλιο Μπούτα, ο οποίος φέρεται να βρέθηκε στην Αθήνα την Κυριακή (3/8) για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Εν συνεχεία επικοινωνήθηκε πως ο Ανγκολέζος «κόπηκε στα ιατρικά» με τη μεταγραφή του να “ναυαγεί”.
Ο πολύς κόσμος που διαβάζει για μία τέτοια εξέλιξη φαντάζεται πως ο αθλητής έχει κάποιο τραυματισμό ή κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα, το οποίο η εκάστοτε ομάδα ανακάλυψε την τελευταία στιγμή. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική, αναφορικά με τη διαδικασία που ακολουθείται και τον τρόπο λήψης μίας απόφασης για το αν θα προχωρήσει μια μεταγραφή. Στην πραγματικότητα, κανένας γιατρός ομάδας δεν “κόβει” έναν παίκτη. Αντιθέτως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γίνεται απλώς μια εισήγηση, η οποία όμως πρέπει να ληφθεί υπόψιν πριν την τελική απόφαση των διοικούντων.
Η ύπαρξη ενός συνηθισμένου τραυματισμού, όπως μια θλάση, ένα τράβηγμα ή κάτι αντίστοιχο, σχεδόν ποτέ δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Εξαίρεση αποτελούν οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η ομάδα “βιάζεται” να βάλει άμεσα στο χορτάρι τον παίκτη που επιχειρεί να αποκτήσει. Ωστόσο, το συγκεκριμένο σενάριο δεν παρατηρείται συχνά, ειδικότερα μακριά από την Ελλάδα. Στο – σχετικά πρόσφατο – παρελθόν μεγάλες ελληνικές ομάδες έχουν ολοκληρώσει συμφωνίες με αθλητές που δεν βρίσκονται στο 100% τους τη στιγμή των υπογραφών. Αυτό συμβαίνει διότι η συζήτηση γύρω από τις ιατρικές εξετάσεις είναι πολύ διαφορετική από ό,τι φαντάζεται κάποιος. Συνήθως αφορά τη “μεγάλη ιατρική εικόνα” του αθλητή, στην οποία εμπλέκεται και το ποσό της επένδυσης του συλλόγου, αλλά – κυρίως – προκύπτει μια εισήγηση βάσει του αντικειμενικού ρίσκου που υπάρχει.
Για να κατανοήσουμε λίγο περισσότερο το συγκεκριμένο θέμα, οφείλουμε να δούμε τι έχουν πει οι ειδικοί. Πριν από τέσσερα χρόνια, οι Γκάρι και Κόλιν Λιούιν (οι οποίοι εργάστηκαν στο ιατρικό επιτελείο της Άρσεναλ για περισσότερες από δύο δεκαετίες) είχαν αναλύσει εις βάθος τη διαδικασία, φέρνοντας στο φως της δημοσιότητας λεπτομέρειες που ήταν άγνωστες στο ευρύ κοινό.
Υπάρχει “αποτυχία” στις ιατρικές εξετάσεις;
«Δεν περνάς ή αποτυγχάνεις σε ιατρικές εξετάσεις» είχε τονίσει ο Γκάρι, ο οποίος – μεταξύ άλλων – έχει δουλέψει ως φυσιοθεραπευτής σε Άρσεναλ, Γουέστ Χαμ και Εθνικής Αγγλίας, μιλώντας στο “Fozcast”. Όμως τα λεγόμενα του Κόλιν είναι αυτά που θέτουν το θέμα στη σωστή του βάση. «Οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν την αντίληψή τους για το τι είναι οι ιατρικές εξετάσεις των αθλητών. Σίγουρα δεν είναι μία ερώτηση του στυλ «Είναι σε καλή φυσική κατάσταση; Δεν είναι σε καλή φυσική κατάσταση; Μπορείτε να τους υπογράψετε; Δεν μπορείτε να τους υπογράψετε;». Οι ιατρικές εξετάσεις είναι μια εκτίμηση κινδύνου. Αν έχετε έναν παίκτη που αξίζει Χ ποσό χρημάτων κατανεμημένο σε ένα συμβόλαιο τεσσάρων ή πέντε ετών, αυτό μπορεί να κοστίσει στον σύλλογο 20 έως 100 εκατομμύρια λίρες. Στις εξετάσεις γίνεται μια εκτίμηση κινδύνου για την αξία που θα αποκομίσει ο σύλλογος από τον παίκτη. Ένας παίκτης μπορεί να υπογράψει με τραυματισμούς, αλλά αν είστε σίγουροι ότι μόλις επανέλθει θα συνεχίσει να παίζει σε κάθε αγώνα και μπορείτε να διαχειριστείτε τους τραυματισμούς του, τότε ο κίνδυνος είναι χαμηλός».
Τα παραπάνω απαντούν στο ερώτημα “τι σημαίνει ότι κάποιος κόπηκε στις ιατρικές εξετάσεις;”. Επί της ουσίας, η ερώτηση είναι εξαρχής λανθασμένη και βάζει το θέμα σε μία βάση που δεν υφίσταται. Πως, όμως, αποφασίζει τελικά ένα κλαμπ για το αν θα ολοκληρώσει μία μεταγραφή; «Ορισμένοι σύλλογοι χρησιμοποιούν ένα “σύστημα σημαίας”: κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο. Το κόκκινο θα ήταν ένας παίκτης που δεν πιστεύουμε ότι θα παίξει πολλούς περισσότερους από 10 έως 15 αγώνες το χρόνο. Το πορτοκαλί σημαίνει ότι ο παίκτης θα παίξει περίπου 25 έως 30 παιχνίδια το χρόνο. Το πράσινο σημαίνει ότι ο παίκτης πιθανότατα θα παίξει σε κάθε παιχνίδι. Δεν είναι τόσο “μαύρο ή άσπρο” όσο φαίνεται» δήλωσε ο Κόλιν, σε συνέντευξη που παραχώρησε στους “New York Times” το 2021.
Η διαδικασία που ακολουθείται, ώστε να φτάσουμε στην εισήγηση
Η επόμενη απορία που ίσως δημιουργείται αφορά τη διαδικασία των εξετάσεων. Τι ακριβώς κοιτάζουν οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές; Ποιες ενδείξεις μπορούν να κάνουν μία μεταγραφή να “ναυαγήσει”; «Αρχικά γίνονται καρδιολογικές εξετάσεις, αναζητώντας τυχόν ανωμαλίες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων, κάτι που είναι προφανώς πολύ σημαντικό» τονίζει ο Κόλιν. «Αν αποτύχουν σε αυτό, θα είναι κόκκινη σημαία. Στη συνέχεια, γίνονται αξιολογήσεις των αρθρώσεων, των μυών, της δύναμης και του κορμού. Δημιουργείται μια βάση δεδομένων για τον παίκτη σχετικά με τον κίνδυνο που διατρέχει ο σύλλογος αν τον υπογράψει. Αν τα θεωρήσετε ως αξιολογήσεις κινδύνου και όχι ως ιατρικές εξετάσεις, θα καταλάβετε καλύτερα γιατί ορισμένοι σύλλογοι αγοράζουν συγκεκριμένους παίκτες».
Τι ρόλο παίζουν τα οικονομικά δεδομένα της συμφωνίας για τη μεταγραφή στην “αξιολόγηση κινδύνου”; Μπορεί η εισήγηση του επιτελείου να είναι διαφορετική, σε δύο αντίστοιχες ιατρικές περιπτώσεις, λόγω των χρημάτων που αναμένεται να δαπανηθούν; Η απάντηση είναι “Ναι” και ο Κόλιν το εξηγεί με ξεκάθαρο τρόπο. «Αν δεν πληρώνεις τίποτα για έναν παίκτη που είναι 21 ετών και δεν έχει υποστεί ποτέ τραυματισμό, η εκτίμηση του κινδύνου είναι πολύ εύκολη. Αντίστοιχα, αν υπογράφεις συμβόλαιο τετραετούς διάρκειας με έναν παίκτη 30 ετών, με ετήσιο μισθό 25 εκατομμύρια λίρες, η εκτίμηση του κινδύνου γίνεται πιο δύσκολη».
The post Τι σημαίνει τελικά ότι ένας αθλητής «κόπηκε στα ιατρικά»; appeared first on www.ertsports.gr.
