Το αν ο Λευκός Οίκος «κέρδισε» τις εμπορικές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υπό συζήτηση: Οι Αμερικανοί θα πληρώνουν τώρα περισσότερα για το γαλλικό κρασί και τα γερμανικά αυτοκίνητα, ενώ οι Ευρωπαίοι θα έχουν μείωση της φορολογίας στα αμερικανικά προϊόντα. Παρ’ όλα αυτά, οι συνομιλίες εξέθεσαν σαφώς την έλλειψη μοχλού πίεσης της Ευρώπης.
Για να κερδίσει περισσότερα, το μπλοκ πρέπει να βελτιώσει γρήγορα την ανταγωνιστικότητά του, ξεκινώντας από την κινητοποίηση των τρισεκατομμυρίων ευρώ σε επενδύσεις που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση της καινοτομίας, την ενίσχυση της άμυνας και την απαλλαγή από τον άνθρακα.
Λόγω της εστίαση στους δασμούς, «κρύφτηκε» το γεγονός ότι το μπλοκ έχει επιτέλους ένα σχέδιο που αξίζει να ακολουθήσει. Η Ένωση Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι η πιο συνεκτική προσπάθειά της μέχρι στιγμής να ενσωματώσει τις κατακερματισμένες κεφαλαιαγορές. Ο στόχος είναι απλός: να μετατραπούν τα 35 τρισεκατομμύρια ευρώ των αποταμιεύσεων των νοικοκυριών της Ευρώπης – μεγάλο μέρος των οποίων είναι παγιδευμένο σε τραπεζικές καταθέσεις – σε πιο παραγωγικές επενδύσεις.
Ο κατάλογος των εργασιών είναι μακρύς: εναρμόνιση των κωδίκων αφερεγγυότητας, εξορθολογισμός των επιστροφών φόρου στην πηγή, εκσυγχρονισμός των συναλλακτικών υποδομών. Αλλά το πραγματικό εμπόδιο δεν είναι τεχνικό- είναι πολιτικό.
Μια επίκαιρη υπενθύμιση ήρθε πρόσφατα από το κρατικό ταμείο πλούτου της Νορβηγίας ύψους 1,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Σε μια 14σέλιδη επιστολή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προειδοποίησε ότι οι κεφαλαιαγορές της Ευρώπης παραμένουν πολύ κατακερματισμένες, η ασφάλεια δικαίου πολύ αδύναμη και η εφαρμογή των κανονιστικών διατάξεων πολύ άνιση για να προσελκύσουν μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε ισχυρή κλίμακα. Η ΕΕ αντιπροσωπεύει σήμερα λίγο πάνω από το 15% του χαρτοφυλακίου μετοχών του ταμείου, από 26% πριν από μια δεκαετία.
Το παράδειγμα της Σουηδίας
Στην προσπάθειά της να ενισχύσει τις μεταρρυθμίσεις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν χρειάζεται να ξεκινήσει από το μηδέν. Ένα παράδειγμα προς μίμηση είναι η Σουηδία, η οποία δημιούργησε την πιο φιλική προς τους επενδυτές κεφαλαιαγορά της Ευρώπης. Κατά την διάρκεια των μεταρρυθμίσεων της δεκαετίας του 1990 και του 2000, οι εργαζόμενοι εγγράφηκαν σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία που διοχέτευσαν τις αποταμιεύσεις στις αγορές.
Η χρηματοοικονομική εκπαίδευση ενίσχυσε επίσης την επενδυτική κουλτούρα. Οι επενδυτικοί αποταμιευτικοί λογαριασμοί προσέθεσαν ένα διαφανές μέσο για τους αποταμιευτές λιανικής- αντί να φορολογείται κάθε κεφαλαιακό κέρδος, το σύστημα επιβάλλει μια κατ’ αποκοπή ετήσια επιβάρυνση (περίπου 1%) επί της αξίας του χαρτοφυλακίου.
Τα αποτελέσματα είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν: περισσότερη ρευστότητα, ισχυρές επιδόσεις μικρής κεφαλαιοποίησης και μια κουλτούρα που αντιμετωπίζει τις κεφαλαιαγορές ως μια φυσιολογική οδό προς την ευημερία. Παρόλο που η Σουηδία αντιπροσωπεύει μόλις το 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της ΕΕ, συχνά ξεπερνά τους μεγαλύτερους ομολόγους της όσον αφορά τις αρχικές δημόσιες εγγραφές.
Από την άλλη πλευρά, η ευρύτερη αγορά της ΕΕ παραμένει ένα απογοητευτικό συνονθύλευμα. Πρωτοβουλίες όπως τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία είναι υπονομευμένες από την έλλειψη φορολογικών κινήτρων. Οι καθυστερήσεις στην επιστροφή φόρων εξακολουθούν να αποτελούν πρόβλημα. Η κατακερματισμένη εποπτεία και το κανονιστικό πλαίσιο της ΕΕ για την προστασία των καθιερωμένων εθνικών φορέων κρατούν τους αποταμιευτές και τα ταμεία εγκλωβισμένους.
Το σχέδιο της Επιτροπής περιέχει ορισμένες λογικές προτάσεις – μεταξύ άλλων για τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα πρότυπα αφερεγγυότητας και τη φορολογική απλούστευση – αλλά η ΕΕ θα πρέπει να προχωρήσει περισσότερο.
Μια ενιαία εποπτική αρχή για τις κεφαλαιαγορές, αν και πολιτικά δύσκολα πραγματοποιήσιμη, θα πρέπει να είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος. Αν δεν επιτευχθεί αυτό, θα βοηθούσε η επέκταση της αρμοδιότητας της Ευρωπαϊκής Αρχής Κινητών Αξιών και Αγορών σε διασυνοριακούς τομείς, όπως οι χώροι εκκαθάρισης και οι συστημικοί τόποι διαπραγμάτευσης, ενώ παράλληλα θα πίεζε τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές να ευθυγραμμίσουν την επιβολή της νομοθεσίας.
Ομοίως, ένα εθελοντικό ενιαίο εγχειρίδιο κανόνων για διασυνοριακά προϊόντα – γνωστό ως 28ο καθεστώς – θα μπορούσε να προσφέρει στις επιχειρήσεις και τους αποταμιευτές μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου και χαμηλότερο κόστος συμμόρφωσης.
Θα χρειαζόταν απλουστευμένη ψηφιακή πρόσβαση, συνεκτική εποπτεία και συντονισμένη φορολογική μεταχείριση, ώστε να είναι δυνατή η πραγματοποίηση επενδύσεων χαμηλού κόστους σε ολόκληρη την ΕΕ. Σε τελική ανάλυση, οι εθνικές κυβερνήσεις εξακολουθούν να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά των αποταμιευτών – μέσω της φορολογικής πολιτικής, των κανόνων για τις επενδύσεις λιανικής και άλλων. Χωρίς καλύτερη ευθυγράμμιση σε αυτούς τους τομείς, κανένα πλαίσιο της ΕΕ δεν θα πετύχει.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα ήταν φρόνιμο να θυμούνται ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να «σκίσουν» ακόμη και αυτή τη μονόπλευρη εμπορική συμφωνία και να επιδιώξουν περαιτέρω παραχωρήσεις. Αυτό καθιστά τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις ιδιαίτερα επείγουσες. Εάν η ΕΕ θέλει πραγματικά να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη, να ενισχύσει τη στρατηγική αυτονομία και να βοηθήσει τους αποταμιευτές της να ευημερήσουν, δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει αυτή την ευκαιρία.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
