Προς το παρόν ο Τραμπ φαίνεται να επιτρέπει στον Ρώσο πρόεδρο να διαφεύγει, να καθορίζει ο ίδιος τον ρυθμό και να καταφεύγει σε ένα εγχειρίδιο τακτικών που έχει ξαναχρησιμοποιήσει
Σε ένα περίπλοκο γεωπολιτικό παιχνίδι φθοράς, εδώ και μήνες ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, προσπαθούν και οι δύο να πείσουν τον Ντόναλντ Τραμπ ότι ο άλλος είναι το εμπόδιο για την ειρήνη. Προς το παρόν, ο Ουκρανός πρόεδρος φαίνεται να έχει το πλεονέκτημα.
Κατά τις ειρηνευτικές συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης, τις πρώτες απευθείας διαπραγματεύσεις από το 2022 που πραγματοποιήθηκαν έπειτα από σχετική πρόταση του Τραμπ, ο Ουκρανός πρόεδρος κέρδισε ένα ακόμα.
Ο Ζελένσκι, παρότι επιφυλακτικός, ανταποκρίθηκε στα κάλεσμα του Αμερικανού προέδρου και έδωσε το «παρών» στην Τουρκία, ενώ ο Πούτιν επέλεξε να απέχει, στέλνοντας μια χαμηλόβαθμη αντιπροσωπεία, την οποία ο Ζελένσκι χαρακτήρισε περιφρονητικά ως «διακοσμητική», όπως εξηγεί το Politico.
Η εικόνα αυτή ενισχύει τη διπλωματική θέση του Ουκρανού προέδρου έναντι του Ρώσου ομολόγου του, σε μια περίοδο όπου ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εμπλακεί προσωπικά στην προσπάθεια για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών.
Μήπως αυτή είναι η στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ θα παραδεχτεί επιτέλους ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν έχει καμία σοβαρή πρόθεση να διαπραγματευτεί τον τερματισμό του πολέμου που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια;
Οι Ουκρανοί σίγουρα το ελπίζουν. Από τότε που σημειώθηκε το επεισόδιο στο Οβάλ Γραφείο μεταξύ του Ζελένσκι, του Τραμπ και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς νωρίτερα φέτος, ο Ουκρανός πρόεδρος προσπαθεί να αποφύγει παρορμητικές αντιδράσεις που θα τον έβγαζαν εκτός στρατηγικής. Αντίθετα, εμφανίζεται προσηλωμένος στο σχέδιο που ο ίδιος και η ομάδα του κατάρτισαν αμέσως μετά την επανεκλογή του Τραμπ: να μην προκαλέσει άμεσα τον Αμερικανό πρόεδρο.
Το σχέδιο του Κιέβου ήταν να εμφανίσουν τον Πούτιν ως τον «Mr Nyet», επενδύοντας στο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα συνειδητοποιήσει ότι ο Πούτιν δεν είναι διατεθειμένος να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις με καλή πίστη.
«Αν πήγαινα εγώ, θα ερχόταν και ο Πούτιν»
Ωστόσο, δεν είναι σαφές αν ο Τραμπ έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Αντιθέτως, συνεχίζει να εμφανίζεται διαλλακτικός απέναντι στον Ρώσο πρόεδρο. Σχολιάζοντας την απόφαση του Πούτιν να μην παραστεί στις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη, ο Τραμπ δήλωσε από το Κατάρ την Πέμπτη: «Γιατί να πάει, αφού εγώ δεν πάω; Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσε να πάει αν δεν είμαι εγώ εκεί».
Η δικαιολογία αυτή, ωστόσο, δεν είναι επαρκής για να δώσει άλλοθι στον Πούτιν, καθώς νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα ο ίδιος ο Τραμπ είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μεταβεί στην Τουρκία, αν πήγαινε και ο Πούτιν. Το Κρεμλίνο, ωστόσο, κράτησε τους πάντες σε αγωνία μέχρι την τελευταία στιγμή, ανακοινώνοντας ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν θα μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη την παραμονή των συνομιλιών.
Ένα επιπλέον σημάδι αυτής της τακτικής ήταν η επιλογή του επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας: του προεδρικού συμβούλου Βλαντίμιρ Μεντίνσκι, ο οποίος διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού από το 2012 έως το 2020 με έντονα πατριωτικό προφίλ και είχε την εποπτεία της πρόσφατης αναδιαμόρφωσης των επίσημων σχολικών βιβλίων ιστορίας, στο πλαίσιο της εργαλειοποίησης της ιστορικής μνήμης από το Κρεμλίνο.
Το μόνο που έκανε ο Πούτιν στέλνοντας αυτή την αντιπροσωπεία ήταν να προσφέρει το απολύτως ελάχιστο σε επίπεδο διπλωματίας, απλώς για να παρατείνει το «χορό». Όπως σημείωσε ο Ζελένσκι, πέρα από τη δική του παρουσία, η Ουκρανία εκπροσωπήθηκε από μια ανώτατου επιπέδου αντιπροσωπεία «έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε απόφαση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πολυπόθητη δίκαιη ειρήνη», προσθέτοντας ότι «είμαι εδώ. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πολύ σαφές μήνυμα».
Οι βασικές αιτίες
Έτσι λοιπόν, για ακόμη μια φορά, το Κρεμλίνο καθυστερεί, μια τακτική που εφαρμόζει επανειλημμένα όταν συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις στις οποίες δεν έχει κανένα πραγματικό ενδιαφέρον να καταλήξει σε κάποιον συμβιβασμό, παρά μόνο εάν ικανοποιηθούν πλήρως οι δικοί του όροι. Ο πρώτος όρος του είναι ότι δεν επιθυμεί καμία εκεχειρία πριν αποσπάσει παραχωρήσεις που θα σήμαιναν το τέλος της δημοκρατικής Ουκρανίας.
Πρόκειται για ακόμη μία ένδειξη ότι μια ουσιαστική πρόοδος παραμένει μια μακρινή προοπτική. Το Κρεμλίνο επιμένει σθεναρά στους μαξιμαλιστικούς του στόχους, προβάλλοντάς τους κάτω από το πρόσχημα της ανάγκης να αντιμετωπιστούν τα «ριζικά αίτια» του πολέμου, αίτημα το οποίο αποτελεί πρόφαση για την εξάλειψη της δημοκρατίας στην Ουκρανία και την παρεμπόδιση της πολιτικής της πορείας προς το ΝΑΤΟ. Ο ψευδο-ιστορικός Μεντίνσκι, επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας, είναι βέβαιο πως θα επαναλαμβάνει μονότονα στην Τουρκία τα περί «ριζικών αιτίων».
Η ομάδα Τραμπ έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι είναι διατεθειμένη να συνταχθεί με τον Πούτιν. Ο Ρώσος ηγέτης έχει σκοπίμως επιδιώξει να αλλάξει τη σειρά των διαπραγματεύσεων, έτσι ώστε μια εκεχειρία να ακολουθήσει μια συμφωνία που τον ικανοποιεί, και όχι το αντίστροφο. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζει είτε να εξαντλήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες είτε να τις αναγκάσει να αποσυρθούν πλήρως, όπως έχει αφήσει να εννοηθεί ότι είναι πιθανό ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο.
Ο Ρώσος ηγέτης και οι κορυφαίοι συνεργάτες του έχουν διατυπώσει με έμφαση τις «κόκκινες γραμμές» τους για μια ειρηνευτική συμφωνία εδώ και μήνες, όροι που, στην πράξη, θα κατακερμάτιζαν το ουκρανικό κράτος. Θέλουν εγγυήσεις ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ, ότι θα παραμείνει γεωπολιτικά ουδέτερη και ανίκανη να καθορίζει τη μοίρα της, καθώς και ότι θα τεθούν αυστηροί περιορισμοί στους εξοπλισμούς της. Η Μόσχα απαιτεί επίσης να αναγνωριστούν διεθνώς η Κριμαία και οι τέσσερις ανατολικές περιφέρειες που ισχυρίζεται ότι αποτελούν μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ο Τραμπ έχει πρόσφατα αφήσει να εννοηθεί ότι ίσως χρειαστεί να καταφύγει σε σκληρότερα μέτρα, μεταξύ των οποίων η επιβολή περισσότερων οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας, σε περίπτωση που ο Πούτιν δεν δεσμευτεί σε μια ειρηνευτική συμφωνία. Ωστόσο, τουλάχιστον προς το παρόν, φαίνεται να επιτρέπει στον Ρώσο πρόεδρο να διαφεύγει, να καθορίζει ο ίδιος τον ρυθμό και να καταφεύγει σε ένα εγχειρίδιο τακτικών που έχει ξαναχρησιμοποιήσει.
Όπως είχε κάνει και με Αμερικανούς διαπραγματευτές στο θέμα της Συρίας, οδηγεί τους συνομιλητές του βαθύτερα σε έναν λαβύρινθο από προϋποθέσεις και «ριζικά αίτια», επιδιώκοντας να τους εξαντλήσει, να εξασφαλίσει τους βασικούς του στόχους ή να παρασύρει τη διαδικασία σε μια ατέρμονη και αδιέξοδη διαπραγμάτευση.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν ο Τραμπ θα κουραστεί από όλα αυτά. Για εκείνον, η Ουκρανία υπήρξε πάντα απλώς ένα κομμάτι ενός μεγαλύτερου διπλωματικού παιχνιδιού για την επαναφορά των σχέσεων μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας, ένα εμπόδιο στον δρόμο. Το στοίχημα για τον Πούτιν είναι να διατηρεί ζωντανή την ελπίδα του Τραμπ ότι μπορεί να επιτευχθεί μια συμφωνία, ότι είναι εφικτή μια επαναφορά.
Αυτό που προσπαθεί να πετύχει ο Ζελένσκι είναι να κάνει τον Αμερικανό πρόεδρο να καταλάβει ότι ο Πούτιν τον εμπαίζει.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
