Του Gautam Mukunda, Bloomberg – Η προσέγγιση του Μασκ στην ηγεσία είναι αυτή που σπέρνει τους σπόρους για την επόμενη κρίση της Tesla, μια κρίση που θα μπορούσε να επηρεάσει ολόκληρο τον κλάδο
Το διοικητικό συμβούλιο της Tesla διπλασιάζει τις πιέσεις του απέναντι στον Ίλον Μασκ. Με τον πρόεδρό του να διαψεύδει δημοσίευμα ότι η εταιρεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων ψάχνει να τον αντικαταστήσει, το διοικητικό συμβούλιο στέλνει ένα σαφές μήνυμα: Είμαστε στην επιχείρηση του Ίλον Μασκ.
Είναι μια αμφισβητήσιμη κίνηση, δεδομένης μιας από τις βασικές αρμοδιότητες των διευθυντών: την αξιολόγηση των κινδύνων. Αυτή τη στιγμή, η Tesla αντιμετωπίζει μια σειρά από αυτούς, συμπεριλαμβανομένων των μειωμένων πωλήσεων, της αφοσίωσης του Μασκ στο Υπουργείο Αποδοτικότητας της Κυβέρνησης και, κυρίως, του σχεδίου του να στοιχηματίσει το μέλλον της εταιρείας στο ρομποτικό ταξί. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, ωστόσο, προκαλείται από τον ίδιο τον Μασκ. Άλλωστε, το χειρότερο σενάριο για έναν στόλο αυτόνομων ταξί είναι το ζήτημα ασφάλειας που εντοπίζεται. Εκτός από το ενδεχόμενο να κοστίσει ζωές, οποιοδήποτε σημαντικό πρόβλημα θα μπορούσε να τρομάξει τους ανθρώπους απωθώντας τους από την Tesla. Το στυλ ηγεσίας του Μασκ καθιστά αυτό το σενάριο τρομακτικά εύλογο.
Όλες οι εταιρείες που παρέχουν ένα ασφαλές περιβάλλον έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Ενθαρρύνουν την ανοιχτή διαφωνία, ελαχιστοποιούν την ιεραρχία και θέτουν την ευημερία των εργαζομένων και των πελατών τους ως πρωτεύοντα ζητήματα. Διασφαλίζουν ότι όλοι όσοι εργάζονται εκεί έχουν ψυχολογική ασφάλεια – ότι αισθάνονται ελεύθεροι να εκφράζουν ιδέες, να κάνουν ερωτήσεις, να παραδέχονται λάθη, ακόμη και να διαφωνούν με τους ανωτέρους, όλα χωρίς φόβο. Αυτά όλα αποτελούν προϋποθέσεις για τις εταιρείες αυτές που θέλουν να διασφαλίσουν και τη σωματική ασφάλεια, επειδή δίνουν τη δυνατότητα στους εργαζομένους να επισημάνουν τους κινδύνους που έχουν παραβλέψει οι προϊστάμενοί τους. Οι εταιρείες που παρεκκλίνουν από αυτήν την προσέγγιση – όπως έκανε η Boeing τα τελευταία χρόνια – τιμωρούνται τόσο από ατυχήματα όσο και από την αγορά.
Η Cynthia Carroll στην Anglo American και ο Paul O’Neill στην Alcoa χρησιμοποίησαν αυτή την κουλτούρα για να αλλάξουν την προσέγγιση των εταιρειών τους ως προς το ζήτημα της ασφάλειας. Η Carroll ανέλαβε μια επιχείρηση εξόρυξης που είχε κατά μέσο όρο 44 θανάτους ετησίως και, σε διάστημα έξι ετών, μείωσε αυτόν τον αριθμό σε 12. Όταν ξεκίνησε, είπε ότι βρήκε ένα περιβάλλον «εκφοβισμού και φόβου» που είχε διαμορφωθεί από το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Κάνοντας τα πάντα, από το προσωρινό κλείσιμο του μεγαλύτερου ορυχείου της εταιρείας μετά από ένα ατύχημα, μέχρι την αλλαγή των κριτηρίων αποζημίωσης, μέχρι την επιβολή στους προϊσταμένους να ζητούν προσωπικά συγγνώμη από την οικογένεια οποιουδήποτε σκοτώνεται στα ορυχεία τους, η Carroll μετέτρεψε την εταιρεία σε μια εταιρεία της οποίας οι βασικές αξίες ήταν η «φροντίδα και ο σεβασμός».
Στην εταιρεία παραγωγής αλουμινίου Alcoa, ο O’Neill ήταν τόσο επικεντρωμένος στην ασφάλεια που μετά την πρώτη του ομιλία ως Διευθύνων Σύμβουλος, ένα μέλος του κοινού είπε: «Το διοικητικό συμβούλιο έβαλε έναν τρελό χίπη επικεφαλής και θα καταστρέψει την εταιρεία». Ο O’Neill έστειλε ένα υπόμνημα στο προσωπικό προτρέποντας τους υπαλλήλους να θέσουν τυχόν ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια στους προϊσταμένους τους και, εάν δεν εισακούονταν, να επικοινωνήσουν απευθείας μαζί του. Μοιράστηκε ακόμη και τον αριθμό του σταθερού τηλεφώνου του. Το αποτέλεσμα: το ποσοστό των εργάσιμων ημερών που χάθηκαν λόγω τραυματισμών μειώθηκε κατά περισσότερο από 80%, ακόμη και όταν η τιμή της μετοχής της εταιρείας εκτινάχθηκε από 7 δολάρια ανά μετοχή τον Απρίλιο του 1987, όταν ο O’Neill ξεκίνησε ως Διευθύνων Σύμβουλος, σε 67 δολάρια στο τέλος του 1999, όταν παραιτήθηκε.
Η Boeing ακολούθησε την αντίθετη κατεύθυνση. Κάποτε ήταν τόσο αναγνωρισμένη για την ασφάλεια που παρείχε που οι πιλότοι έλεγαν αστειευόμενοι «αν δεν είναι η Boeing, δεν φεύγω», η προσέγγιση της κατασκευάστριας εταιρείας αεροσκαφών κυριαρχούσε στον τομέα της μηχανικής και ήταν εμμονική με την ασφάλεια, άρχισε να εξασθενεί μετά την αγορά της McDonnell Douglas, και αντικαταστάθηκε από μια ολοκληρωτική προσπάθεια μεγιστοποίησης των κερδών για τους μετόχους. Η κουλτούρα της θυσιάστηκε για να μειωθεί το κόστος και οι πληροφοριοδότες τιμωρήθηκαν, καταστρέφοντας την ψυχολογική ασφάλεια και τη φήμη που είχαν χτίσει γενιές. Χρειάστηκαν δύο πτώσεις 737 Max και 346 θάνατοι για να αρχίσει η εταιρεία να αποκαθιστά τη ζημιά.
Όσον αφορά την ασφάλεια, ο Μασκ λέει συχνά τα σωστά πράγματα. Το 2013, έστειλε email στην εταιρεία ότι «οποιοσδήποτε στην Tesla μπορεί και πρέπει να στέλνει email/να μιλάει σε οποιονδήποτε άλλον σύμφωνα με αυτό που πιστεύει ότι είναι ο γρηγορότερος τρόπος για να λύσει ένα πρόβλημα προς όφελος ολόκληρης της εταιρείας… μπορείτε να μιλήσετε σε εμένα… θα πρέπει να θεωρείτε τον εαυτό σας υποχρεωμένο να το κάνετε μέχρι να συμβεί το σωστό». Τον Οκτώβριο του 2021, έστειλε ένα υπόμνημα σε όλους τους διευθυντές της Tesla, δίνοντας σε όσους λαμβάνουν «σαφείς οδηγίες» από τον ίδιο τρεις επιλογές. Η πρώτη ήταν «Στείλτε μου email για να εξηγήσω γιατί αυτό που είπα ήταν λανθασμένο. Μερικές φορές απλώς κάνω λάθος!» Αυτό ακριβώς απαιτεί η ψυχολογική ασφάλεια.
Δυστυχώς, οι ενέργειες του Μασκ δεν φαίνεται πάντα να συμφωνούν με τα λεγόμενά του. Το 2014, η μηχανικός της Tesla, Cristina Balan, είπε ότι την επισκέφτηκε έχοντας σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια που μπορεί να προσφέρουν τα πατάκια δαπέδου του Model S’s και των προμηθευτών του. Σύμφωνα με την Balan, της είπαν ότι αν δεν παραιτηθεί, τα μέλη της ομάδας της που περίμεναν τις πράσινες κάρτες τους θα απελαύνονταν. (Η Tesla έχει δηλώσει ότι η Balan χρησιμοποιούσε πόρους της εταιρείας σε ένα «μυστικό έργο». Η ίδια έχει μηνύσει την εταιρεία για δυσφήμιση.) Με τα χρόνια, πολλοί υπάλληλοι έχουν κατηγορήσει την εταιρεία ότι τους απέλυσε επειδή εξέφραζαν τις ανησυχίες τους όσον αφορά ζητήματα ασφαλείας ή επειδή επέκριναν τον Μασκ.
Έτσι, η κουλτούρα ασφάλειας της Tesla πιθανότατα αφήνει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Και αν προκύψει κάποιο πρόβλημα, ο ίδιος ο Μασκ έχει διασφαλίσει ότι η εταιρεία δεν μπορεί να βασίζεται στις ρυθμιστικές αρχές. Οι περικοπές θέσεων εργασίας της DOGE στην Εθνική Διοίκηση Ασφάλειας Οδικής Κυκλοφορίας επικεντρώθηκαν στο «προσωπικό που αξιολογεί τους κινδύνους της αυτόνομης οδήγησης», αναφέρει η Ars Technica. Αυτό θυμίζει τι συνέβη με την Boeing, η οποία φέρεται να χρησιμοποίησε την επιρροή της στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να αποδυναμώσει την εποπτεία της FAA στην εταιρεία.
Λίγοι διευθύνοντες σύμβουλοι στην ιστορία είναι τόσο ανεκτικοί στα ρίσκα που αναλαμβάνονται σε βάρος της εταιρείας όσο ο Μασκ, ο οποίος, κατά τη δική του εκτίμηση, έχει οδηγήσει την Tesla σε «πολλές κρίσεις». Εδώ, ωστόσο, το κάλεσμα προέρχεται από το εσωτερικό. Η προσέγγιση του Μασκ στην ηγεσία είναι αυτή που σπέρνει τους σπόρους για την επόμενη κρίση της Tesla – μια κρίση που θα μπορούσε να επηρεάσει ολόκληρο τον κλάδο. Αν δεν θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Boeing, και να γίνει ο νεότερος ισχυρός αμερικανικός κατασκευαστής που θα ακυρωθεί από τα δικά του λάθη, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το να είναι τολμηρός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι παίζει γρήγορα και χαλαρά σε θέματα ασφάλειας.
*Ο Gautam Mukunda γράφει για την εταιρική διοίκηση και την καινοτομία. Διδάσκει ηγεσία στη Σχολή Διοίκησης του Yale και είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Indispensable: When Leaders Really Matter»
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
