Μόνο από την Αριστερά το περιμένεις αυτό: 20-50 άτομα μέσα στο καλοκαίρι να δημιουργούν πρόβλημα σε μια ολόκληρη χώρα και να παίρνουν στο κυνήγι Ισραηλινούς τουρίστες ή να διαδηλώνουν για να διώξουν τα κρουαζιερόπλοια που τους φέρνουν στην Ελλάδα.
Πραγματικά, μόνο από την Αριστερά το περιμένεις αυτό. Aνθρωποι που ποτέ στη ζωή τους δεν ασχολήθηκαν με άλλη ανθρωπιστική κρίση. Που ποτέ δεν πήραν στο κυνήγι κάποιον Ρώσο π.χ. για τα εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία. Άνθρωποι που ποτέ δεν τους απασχόλησαν τα αθώα θύματα και ποτέ δεν μίλησαν για τους Δρούζους, για τους ομήρους της Χαμάς, για την σφαγή των Χριστιανών στο Σουδάν, για την καταπίεση των γυναικών στο Αφγανιστάν κλπ. Αυτοί λοιπόν οι Αριστεροί που θεωρούν τελείως λογικό οι Παλαιστίνιοι να ζουν κάτω από μια κυβέρνηση τρομοκρατών (Χαμάς), σήμερα «αγανακτούν» μόνο για τη Γάζα. Παράλογο.
Έχουν ξεκινήσει λοιπόν ως οπαδοί της «free palestine» έναν ακροαριστερό ακτιβισμό και άλλοτε τα σπάνε σε πανηγύρι στην Αμοργό, άλλοτε διαδηλώνουν στα λιμάνια της χώρας, άλλοτε κυνηγούν Ισραηλινούς τουρίστες στα μαγαζιά. Το φαινόμενο δυστυχώς δεν είναι μόνο ελληνικό. Κι αλλού οι εμμονικοί ακραίοι τα ίδια κάνουν. Η Αριστερά σε απόλυτη έλλειψη ρόλου και κατεύθυνσης ψάχνει ευκαιρία να εφεύρει κάποιον εχθρό στα μέτρα της και να κάνει συνεχώς θόρυβο.
Πότε έγιναν οι Αριστεροί αντισημίτες; Για τον Μπερνάρ Ανρί Λεβί ο αντισημιτισμός που προέρχεται από την άκρα Αριστερά είναι χειρότερος και πιο επικίνδυνος από αυτόν της ακροδεξιάς [Nuit blanche, 2025]. Ο Λεβί τα ζει στη Γαλλία, με τον ακροαριστερό Μελανσόν, που υποδύεται κι αυτός ότι είναι «με τον άνθρωπο». «Παράδοξο» θεωρεί και ο ιστορικός Μισέλ Ντρέιφους οι Αριστεροί να κυνηγούν Εβραίους και ανέλυσε τα αίτια αυτής της ιστορικής μετατόπισης στο βιβλίο του «Ο αντισημιτισμός της Αριστεράς. Η ιστορία ενός παράδοξου από το 1830 ως σήμερα».
Σε εμάς, ο καθηγητής Φιλοσοφίας Αριστείδης Χατζής, που έγραψε ορισμένα πράγματα για το φαινόμενο [Καθημερινή, 25/5], υποστήριξε ότι μεγάλο μέρος των αντιδράσεων στην Ελλάδα δεν οφείλεται σε πραγματικό ενδιαφέρον για τους Παλαιστινίους, αλλά σε γνήσιο αντισημιτισμό. Ειδικότερα η Αριστερά το έχει στα γονίδιά της να υπερασπίζεται αυταρχικές ιδεολογίες και απαίσια αυταρχικά καθεστώτα -οι άνθρωποι αυτοί «ήταν και παραμένουν υπερασπιστές δικτατόρων» και αντισημίτες.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν όλοι αυτοί που φωνάζουν «free Palestine» στα θέατρα, στην Αμοργό ή στα λιμάνια, ανεμίζοντας παλαιστινιακές σημαίες, είναι αντισημίτες και γνωρίζουν έστω τα βασικά για το Μεσανατολικό. Είναι ίσως απλά εμμονικοί και ανόητοι Αριστεροί. Ή αν διάβασαν ποτέ για τα πογκρόμ και το Ολοκαύτωμα πριν καθυβρίσουν Εβραίους ή σχηματίσουν μιλίτσιες για να τρομοκρατούν Ισραηλινούς στα σοκάκια της Πλάκας. Ή αν εν γνώσει τους φωνάζουν το γενοκτονικό σύνθημα «from the river to the sea», συντάσσονται δηλαδή με τη λυσσαλέα προσπάθεια των Αράβων να εξαλείψουν το Ισραήλ από τον χάρτη. Πραγματικά ποιοι ανισόρροποι πιστεύουν ότι θα σταματήσουν μια γενοκτονία διεκδικώντας μια άλλη;
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι αρμοδιότητα της κάθε αριστερής συλλογικότητας Ρόδου ή Κρήτης να αποφασίζει ποιος θα κυκλοφορεί στα νησιά μας και ποιος όχι. Είκοσι, πενήντα ή εκατό άνθρωποι δεν μπορούν να καταργήσουν την πολιτεία, ούτε να ιδρύουν μιλίτσιες σαν να είμαστε στη Γερμανία του Χίτλερ, ή να διαλύουν τον τουρισμό. Και κάποτε η Αριστερά να μας ξεκαθαρίσει το όριο ανάμεσα στην ιδεοληψία και την ανοησία. Τελευταίο κρούσμα ο Χαρίτσης που κουβάλησε στο προεδρικό έναν Παλαιστίνιο την ημέρα της Γιορτής της ελληνικής Δημοκρατίας! Ήμαρτον.
