Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό ΝΕΟ 103,3, ο Νικήτας Μυλόπουλος, Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, καθώς και Διευθυντής του Εργαστηρίου Υδρολογίας και Ανάλυσης Υδατικών Συστημάτων, έθεσε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας: τη βιώσιμη και υπεύθυνη διαχείριση των υδάτινων πόρων.
Με αφετηρία τις δραματικές εξελίξεις που πυροδοτεί η κλιματική κρίση, ο κ. Μυλόπουλος παρουσίασε ιστορικά και επιστημονικά δεδομένα για τη χρήση του νερού σε παγκόσμια κλίμακα, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις, τις παγίδες αλλά και τις ευκαιρίες για μια νέα προσέγγιση στη διαχείριση του νερού.
Από τη λειψυδρία στις πλημμύρες – ένα εύθραυστο ισοζύγιο
Όπως επεσήμανε ο καθηγητής, η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα παράδοξο: ενώ πολλές περιοχές υποφέρουν από λειψυδρία, άλλες πλήττονται όλο και συχνότερα από ακραία πλημμυρικά φαινόμενα. Στην Ελλάδα, το πρόβλημα αποκτά πλέον δραματικές διαστάσεις, με τη Θεσσαλία να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.
«Το φαινόμενο “Ντάνιελ” δεν ήταν μια μεμονωμένη καταιγίδα, αλλά η εικόνα του μέλλοντος αν δεν δράσουμε άμεσα και οργανωμένα», υπογράμμισε, τονίζοντας ότι το υδρολογικό ισοζύγιο της περιοχής έχει διαταραχθεί ανεπανόρθωτα λόγω χρόνιων αδυναμιών στον σχεδιασμό και τη συντήρηση των έργων υποδομής.
Η Θεσσαλία στο προσκήνιο – Μια περιφέρεια σε κίνδυνο
Η Θεσσαλία, σύμφωνα με τον κ. Μυλόπουλο, φέρει τις πληγές ενός μοντέλου ανάπτυξης που στηρίχθηκε στην υπερεκμετάλλευση των υδάτινων πόρων, κυρίως για αγροτική χρήση. Οι αλόγιστες αρδεύσεις, η έλλειψη ολοκληρωμένων υδρολογικών μελετών και η εγκατάλειψη της προληπτικής συντήρησης των υφιστάμενων έργων έχουν οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο κρίσης.
«Η αγροτική παραγωγή είναι καθοριστική, όμως απαιτείται μεταρρύθμιση στον τρόπο που διαχειριζόμαστε το νερό. Δεν μπορούμε να μιλάμε για βιώσιμη γεωργία όταν καταρρέουν τα υδροφόρα στρώματα ή όταν μια νεροποντή ισοπεδώνει καλλιέργειες και ολόκληρες κοινότητες», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ανάγκη για αντιπλημμυρικά έργα και κοινωνική ευθύνη
Ο καθηγητής αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην έλλειψη ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδίου σε εθνικό επίπεδο. Όπως σημείωσε, τα έργα που γίνονται συχνά είναι αποσπασματικά, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την υδρολογική συμπεριφορά των λεκανών απορροής και τις συνέπειες της αστικοποίησης και της αποδάσωσης.
Παράλληλα, κάλεσε σε εγρήγορση την πολιτεία αλλά και την κοινωνία των πολιτών: «Δεν αρκεί η τεχνική προσέγγιση. Χρειαζόμαστε αλλαγή νοοτροπίας. Ο καθένας μας έχει ευθύνη – από τον μικρό παραγωγό που χρησιμοποιεί παράνομα γεωτρήσεις, μέχρι τη βιομηχανία που ρυπαίνει ή τον πολίτη που αδιαφορεί για την εξοικονόμηση νερού στην καθημερινότητά του».
Το νερό ως κοινό αγαθό – και ως συλλογική πρόκληση
Κλείνοντας τη συνέντευξη, ο κ. Μυλόπουλος υπογράμμισε ότι το νερό δεν είναι μόνο φυσικός πόρος – είναι πολιτιστικό, κοινωνικό και οικονομικό αγαθό, του οποίου η προστασία είναι ζήτημα εθνικής σημασίας.
«Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο, μακροπρόθεσμο, επιστημονικά τεκμηριωμένο και πολιτικά θαρραλέο. Ο χρόνος για ημίμετρα έχει τελειώσει. Αν θέλουμε να διασφαλίσουμε την επιβίωσή μας, πρέπει να επενδύσουμε στη γνώση, στην πρόληψη και στη συνειδητή διαχείριση», κατέληξε.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ 1:05:22
