Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά ορόσημα της παραλίας του Βόλου στέκει αγέρωχο σχεδόν έναν αιώνα, υπενθυμίζοντας τη διαχρονική σύνδεση του τόπου με την οικονομική ιστορία και την πολιτιστική του ταυτότητα. Το επιβλητικό κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος, που θεμελιώθηκε το 1933 και εγκαινιάστηκε επίσημα τον Ιανουάριο του 1935, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα ζωντανό μνημείο της πόλης, συνδυάζοντας την ιστορική μνήμη με τη διακριτική κομψότητα του μεσοπολεμικού κλασικισμού.
Δεν πρόκειται απλώς για ένα τραπεζικό υποκατάστημα. Το οικοδόμημα αυτό, πρώτο που ανεγέρθηκε από την Τεχνική Υπηρεσία της Τράπεζας της Ελλάδος με σχέδια των Μ. Κανάκη και Θ. Παπαντωνόπουλου, συνιστά δείγμα της δημόσιας αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου, όταν οι δημόσιοι θεσμοί φρόντιζαν να αποτυπώνουν το κύρος τους και στην εικόνα των κτιρίων που τους στεγάζουν.
Με την πρόσοψή του να δεσπόζει επί της παραλιακής λεωφόρου και το μαρμάρινο κλιμακοστάσιο και τους τέσσερις λευκούς ιωνικούς κίονες να μαγνητίζουν το βλέμμα, το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο με απόφαση της Μελίνας Μερκούρη, εντάσσοντάς το στον κατάλογο της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς.
Η ανέγερση του κτιρίου ήρθε σε μια εποχή που ο Βόλος ανθούσε οικονομικά: βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο με κομβική γεωγραφική θέση, και ένα λιμάνι με διεθνείς διασυνδέσεις. Η παρουσία της Τράπεζας της Ελλάδος ήρθε να υπογραμμίσει τη σημασία της πόλης στον οικονομικό χάρτη της χώρας.
Προηγήθηκαν άλλες τραπεζικές παρουσίες στην πόλη: η Τράπεζα Αθηνών το 1893, η Τράπεζα Κοσμαδόπουλου το 1894 και η Εθνική Τράπεζα το 1928. Το παραλιακό οικόπεδο αγοράστηκε το 1930 και ακολούθησε η ανέγερση του εντυπωσιακού υποκαταστήματος, που καταλαμβάνει ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, κάτι που ενισχύει ακόμα περισσότερο την εμβληματική του θέση.
Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα και πανεπιστημιακή καθηγήτρια Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, το κτίριο του Βόλου συγκαταλέγεται στα ωραιότερα της Τράπεζας της Ελλάδος σε ολόκληρη τη χώρα. Παρά τους ισχυρούς σεισμούς του 1955, κατάφερε να διατηρηθεί ανέπαφο, γεγονός που ενίσχυσε την ιστορική του αξία και την ανάγκη διατήρησής του.
Το 1978 πραγματοποιήθηκαν εργασίες αποκατάστασης και συντήρησης, εξασφαλίζοντας την αρχιτεκτονική του ακεραιότητα και τη λειτουργική του συνέχεια.
Το 2025 πέρασε στην οικογένεια Δράγνη και θα χρησιμοποιηθεί ως έδρα ενός ιδρύματος.
Σήμερα, το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος δεν είναι απλώς ένας χώρος συναλλαγών, αλλά ένα πολιτιστικό σύμβολο για τον Βόλο. Ένα κτίριο-μάρτυρας μιας άλλης εποχής, παραμένει όρθιο και αξιοπρεπές, μεταφέροντας το μήνυμα της συνέχειας και της μνήμης σε μια πόλη που αλλάζει, αλλά δεν ξεχνά.
φωτο: Αρχείο Ζημέρη – ΔΗΚΙ
