Ο Hugo Farias από τη Βραζιλία κατάφερε να τρέξει έναν ολόκληρο μαραθώνιο (42,195 χιλιόμετρα) για 366 συνεχόμενες ημέρες, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 365 ημερών.
Στα 45 του ο πατέρας δύο παιδιών, ενώ εργαζόταν επί 22 χρόνια ως στέλεχος στον ιδιωτικό τομέα ως εκτελεστικός διευθυντής μεγάλων συμβάσεων τεχνολογικών επιχειρήσεων, αποφάσισε να παραιτηθεί για να επικεντρωθεί σε αυτόν τον αθλητικό στόχο. Η απόφασή του προήλθε από την ανάγκη να κάνει κάτι περισσότερο από την καθημερινή ρουτίνα.
Εμπνεύστηκε από τον Βραζιλιάνο ιστιοπλόο Amir Klink, που διέσχισε τον Νότιο Ατλαντικό κωπηλατώντας το 1984, και αποφάσισε να αφήσει το δικό του στίγμα μέσω του τρεξίματος. Ανακάλυψε ότι ένας Βέλγος αθλητής, ο Stephen Engels, είχε ήδη τρέξει 365 μαραθώνιους σε ένα χρόνο – και έτσι αποφάσισε να προσθέσει στο δικό του εγχείρημα μία ακόμα ημέρα.
Η προετοιμασία για τους 366 μαραθώνιους και το ρεκόρ
Παρότι δεν ήταν επαγγελματίας αθλητής και είχε τρέξει μόνο έναν μαραθώνιο στη ζωή του, ο Hugo οργάνωσε μεθοδικά το εγχείρημα για οκτώ μήνες. Δημιούργησε μια διεπιστημονική ομάδα που περιλάμβανε γιατρούς, προπονητές, φυσιοθεραπευτές, ψυχολόγους και το Καρδιολογικό Ινστιτούτο(InCor).
Ο Hugo ολοκλήρωσε τον στόχο του στις 28 Αυγούστου 2023, αφού διένυσε συνολικά 15.569 χιλιόμετρα σε περίπου 1.590 ώρες. Το επίτευγμά του καταγράφηκε στο Βιβλίο Ρεκόρ Guinness ως παγκόσμιο ρεκόρ συνεχόμενων μαραθωνίων.
Τι έδειξε η μελέτη για την καρδιά του Hugo μετά από 366 μαραθώνιους
Το InCor παρακολούθησε την καρδιακή του υγεία καθ’ όλη τη διάρκεια του εγχειρήματος. Η Maria Janieire Alves, καρδιολόγος και ερευνήτρια που συμμετείχε στη μελέτη, λέει ότι η παρακολούθηση του αθλητή εξελίχθηκε ερευνητικό έργο, το οποίο εγκρίθηκε από επιτροπή δεοντολογίας.
Ο Hugo υποβαλλόταν σε μηνιαίες αξιολογήσεις με εργοσπιρομετρία (δοκιμασία κόπωσης που μετρά την κατανάλωση οξυγόνου και την καρδιοαναπνευστική ικανότητα) και, κάθε τρεις μήνες, έκανε ηχοκαρδιογραφήματα (απεικονιστική εξέταση που αξιολογεί τη δομή και τη λειτουργία της καρδιάς).
«Η ιδέα ήταν να παρακολουθήσουμε τις καρδιακές προσαρμογές — τόσο σε μακροκλίμακα όσο και σε μικροσκοπικό επίπεδο — και να εντοπίσουμε πιθανά σημάδια απορρύθμισης, προσαρμογής ή μη προσαρμογής στην φυσική άσκηση».
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Arquivos Brasileiros de Cardiologia», έδειξε ότι παρά παρά τη συχνότητα και τον όγκο της άσκησης, δεν παρατηρήθηκαν αυξημένα επίπεδα τροπονίνης, που αποτελεί δείκτη μυοκαρδιακής βλάβης. «Αυτή ήταν η κύρια ανακάλυψη της μελέτης: είναι δυνατόν να προσαρμοστεί η καρδιά σε ένα μεγάλο όγκο αθλητικής καταπόνησης, εφόσον η ένταση παραμένει μέτρια».
Τι λέει ειδικός για το εγχείρημα και τα αποτελέσματα της μελέτης
Ο καρδιολόγος αθλητικής ιατρικής Filippo Savioli – ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη ούτε παρακολούθησε επαγγελματικά τον Hugo – εκτίμησε ότι το πιο αξιοσημείωτο εύρημα της μελέτης είναι η απουσία παθολογικής καρδιακής ανακατασκευής (δηλαδή αλλαγές στη δομή της καρδιάς που προκαλούνται συνήθως από υπερβολική καταπόνηση ή ασθένειες). «Αυτό ενισχύει την ιδέα ότι η καρδιά ενός καλά προπονημένου αθλητή μπορεί να ανεχθεί ακραίο στρες, εφόσον βρίσκεται εντός ασφαλούς εύρους έντασης και με επαρκή ανάκαμψη μεταξύ των προπονήσεων»,τόνισε.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το γεγονός ότι ο Hugo έτρεχε σε μέτρια ένταση, με μέσο καρδιακό ρυθμό 140 παλμούς ανά λεπτό -δηλαδή περίπου 70 έως 80% της μέγιστης εκτιμώμενης καρδιακής συχνότητας για την ηλικία του- τον κράτησε σε μια ασφαλή ζώνη καταπόνησης όπου το σώμα μπορεί ακόμα να ισορροπήσει αποτελεσματικά τη χρήση οξυγόνου και την παραγωγή ενέργειας. «Αν είχε επιχειρήσει το εγχείρημα σε υψηλή ένταση, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να ήταν αρνητικά», είπε.
Τέλος, προειδοποίησε ότι θα ήταν επικίνδυνο να επιχειρήσει κανείς κάτι παρόμοιο χωρίς προσαρμογή και ιατρική επίβλεψη.
Οι επόμενοι στόχοι
Ο Hugo ανέφερε ότι επέλεξε να ξεκινά τη διαδρομή του πάντα το πρωί, ώστε να έχει χρόνο να περάσει με την οικογένειά του και να αφιερωθεί στην αποκατάσταση ή την ενδυνάμωση των μυών κατά το υπόλοιπο της ημέρας.
Τους περισσότερους μαραθώνιους τους έκανε στην ίδια διαδρομή, στην πόλη Americana, στην ενδοχώρα του Σάο Πάολο για τρεις λόγους όπως εξήγησε: «Πρώτον, το μυαλό μου ήδη ήξερε τι ακολουθεί. Γνώριζα κάθε ανηφόρα, κάθε στροφή. Δεύτερον, τα σημεία στάσης και ενυδάτωσης. Μέσα σε έναν χρόνο, είναι απαραίτητο να σταματάς — για να πας στην τουαλέτα, να πάρεις περισσότερο νερό… Και ο τρίτος λόγος, για μένα ο πιο σημαντικός: η προσβασιμότητα. Ήθελα να εμπνέω ανθρώπους, και να ξέρουν πότε και πού μπορούν να με βρουν. Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας, πάνω από 5.000 άνθρωποι έτρεξαν μαζί μου».
Φυσικά, κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του υπέστη κάποιους τραυματισμούς. Δύο χρόνια αφού ολοκλήρωσε το εγχείρημά του έγραψε ένα βιβλίο για την εμπειρία του, έτρεξε σε άλλους μαραθώνιους και υπερμαραθώνιους και τώρα σχεδιάζει την επόμενη πρόκλησή του: να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα διασχίσει τρέχοντας ολόκληρη την ήπειρο της Αμερικής, από το Prudhoe Bay στην Αλάσκα έως την Ουσουάια στη Γη του Πυρός.
Πηγή: BBC
