O Ντόναλντ Τραμπ τρέχει τον δικό του διπλωματικό μαραθώνιο για να κερδίσει το νόμπελ ειρήνης.
Ο Τραμπ επέστρεψε στον Λευκό Οίκο με σημαία την πολιτική «Πρώτα η Αμερική», απορρίπτοντας την ιδέα των ΗΠΑ ως παγκόσμιου ηγεμόνα και επόπτη. Ωστόσο, οι πρώτες 200 ημέρες της δεύτερης θητείας του δείχνουν μια πιο πολύπλοκη εικόνα, σημειώνει το Politico ενόψει της κρίσιμης συνόδου κορυφής μεταξύ του Αμερικανού και του Ρώσου προέδρου στην Αλάσκα, με αιχμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Τραμπ ο «ειρηνοποιός»
Όπως υπογραμμίζει το διεθνές ΜΜΕ, όταν παρακολουθεί κάποιος τον Τραμπ, παρακολουθεί έναν πρόεδρο που απολαμβάνει τον ρόλο του «ειρηνοποιού» και επιδιώκει να μεσολαβεί σε διεθνείς συγκρούσεις, με πολιτικά αλλά και προσωπικά κίνητρα.
Σύμφωνα με αξιωματούχο του Λευκού Οίκου, ο Τραμπ θεωρεί ότι μπορεί να πετύχει συμφωνίες που οι προκάτοχοί του δεν κατάφεραν, προβάλλοντας έτσι την ικανότητά του και την ισχύ των ΗΠΑ.
«Λατρεύει να βρίσκεται στη θέση του “βασιλιά” για μικρότερες, πιο αδύναμες χώρες», σχολίασε η πηγή.
Ο Τραμπ υπενθυμίζει συχνά στους πολίτες τις συγκρούσεις που θεωρεί ότι έχει τερματίσει.
Έξι συμφωνίες σε έξι μήνες
«Έχω σταματήσει έξι πολέμους τους τελευταίους έξι μήνες, λίγο περισσότερο από έξι μήνες τώρα, και είμαι πολύ περήφανος για αυτό», δήλωσε ο Τραμπ την Πέμπτη στο Οβάλ Γραφείο.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα έφερε στο Οβάλ Γραφείο τους ηγέτες της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν για την υπογραφή ειρηνευτικής συμφωνίας – την έκτη της δεύτερης θητείας του. Οι υπόλοιπες αφορούν τις σχέσεις Καμπότζης-Ταϊλάνδης, Ιράν-Ισραήλ, Ρουάντας-Κονγκό, Ινδίας-–Πακιστάν, Αιγύπτου-Αιθιοπίας, καθώς και μια εκεχειρία μεταξύ ΗΠΑ και Χούθι στην Υεμένη.
Ωστόσο, η Γάζα και η Ουκρανία παραμένουν οι πιο δύσκολες και πολύπλοκες υποθέσεις διεθνούς σύγκρουσης, χωρίς ορατό σενάριο ειρήνευσης.
Από που προέκυψε αυτή η στροφή του Τραμπ όμως και η διεθνής πολιτική επανήλθε στο προσκήνιο της ατζέντας του;
Η στροφή αυτή έρχεται σε αντίθεση με την προεκλογική εκστρατεία του 2024, όπου η έμφαση ήταν στην εσωτερική πολιτική. Όπως εξηγεί δεύτερος αξιωματούχος, οι λεπτομερείς ενημερώσεις που λαμβάνει ο πρόεδρος στο Οβάλ Γραφείο τον έκαναν να αντιληφθεί την κρισιμότητα των διεθνών προκλήσεων. «Αν το ήξερε τότε, ίσως θα είχε κάνει τη διεθνή πολιτική μεγαλύτερο μέρος της προεκλογικής του εκστρατείας», είπε.
Η ενασχόληση του Τραμπ με διεθνείς συμφωνίες τροφοδοτείται και από μια μακροχρόνια προσωπική του φιλοδοξία να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης. Μάλιστα, τον περασμένο μήνα, ο πρόεδρος τηλεφώνησε στον υπουργό Οικονομικών της Νορβηγίας για να ρωτήσει για τη διαδικασία του βραβείου.
Τουλάχιστον έξι ξένοι ηγέτες που συμμετείχαν σε πρόσφατες συμφωνίες έχουν προτείνει ή υποστηρίξει την υποψηφιότητά του για το Νόμπελ, ανάμεσά τους ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Για τον Λευκό Οίκο, πέρα από προσωπική υπόθεση του Τραμπ, κάθε ειρηνευτική συμφωνία συνδέεται με κάποιο οικονομικό όφελος για τις ΗΠΑ. «Με κάθε συμφωνία, υπάρχει και κάποιο κέρδος για την αμερικανική οικονομία», ανέφερε αξιωματούχος.
Οι επικριτές του βέβαια αμφισβητούν την βάση αυτών των συμφωνιών, χαρακτηρίζοντας τες εύθραυστες και περισσότερο για το θεαθήναι
Από τις Συμφωνίες του Αβραάμ στην Αλάσκα
Η τωρινή στροφή στη διπλωματία δεν είναι πρωτόγνωρη. Στην πρώτη του θητεία, ο Τραμπ μεσολάβησε για τις Συμφωνίες του Αβραάμ, που βελτίωσαν τις σχέσεις Ισραήλ-αραβικών χωρών, και βοήθησε στην αποκατάσταση των δεσμών Σερβίας-Κοσόβου.
Τώρα, όμως, αντιμετωπίζει ίσως τη μεγαλύτερη πρόκληση με τη συνάντηση με τον Πούτιν στην Αλάσκα, με στόχο τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Η κυβέρνηση χαμηλώνει τις προσδοκίες, με τον πρόεδρο να χαρακτηρίζει τη συνάντηση «διερευνητική».
Αρχικά, ο Τραμπ πίστευε ότι η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας θα ήταν η «πιο εύκολη» να λυθεί. Την παραμονή της συνόδου, παραδέχθηκε: «Στην πραγματικότητα, είναι η πιο δύσκολη».
Η έκβαση αυτής της συνάντησης θα καθορίσει όχι μόνο την πορεία του πολέμου, αλλά και την υστεροφημία του Τραμπ για το όραμα του να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έλυσε τις μεγάλες συγκρούσεις.
