Το Σάββατο 16 Αυγούστου και ώρα 10:00 π.μ., στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τ.Κ. Πετριλίων, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος χοροστάτησε με κατάνυξη στην Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Μετά το πέρας της Ακολουθίας, τελέσθηκε η αναχώρηση της θαυματουργής Ιεράς Εικόνος της Παναγίας Πετριλιωτίσσης – Φαναριωτίσσης, η οποία με ευλάβεια και συγκίνηση συνοδεύτηκε από τους ιερείς και τον πιστό λαό προς το Φανάρι. Εκεί θα παραμείνει μέχρι και την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, προκειμένου να τεθεί σε προσκύνηση και να προσφέρει τον αγιασμό Της στους πιστούς που θα προσέλθουν να την τιμήσουν.
Η παρουσία της Παναγίας στην καρδιά των πιστών υπήρξε και πάλι αφορμή δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Θεό, ενώ οι προσευχές όλων ανυψώθηκαν προς Εκείνη, την Μητέρα του Κυρίου και Μητέρα όλων μας, ζητώντας τη μεσιτεία και την προστασία Της σε κάθε στιγμή της ζωής.
Στο Θείο Κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Τιμόθεος τόνισε:
«Την Κοίμηση και την Ζωηφόρο θάνατο εορτάζουμε της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η οποία, όπως πολύ ωραία, θεολογικότατα και εμπεριστατωμένα αναφέρεται στο απολυτίκιο της εορτής, που θεωρώ όλοι μας λίγο – πολύ το γνωρίζουμε και το ψελλίζουμε μαζί με τους ιεροψάλτες, με την Κοίμησή της δεν εγκατέλειψε τον κόσμο. Δεν μας άφησε δηλαδή χωρίς τη δική Της παρουσία και χωρίς τη δική Της σκέπη και ασφάλεια.
Βέβαια, οι άνθρωποι όλοι μας έχουμε μάθει, αυτό που θέλουμε και να το διεκδικούμε, αλλά και έχουμε απαίτηση την ώρα που το επιθυμούμε να το προσλαμβάνουμε στη ζωή μας. Η Παναγία όμως, μας δείχνει ένα άλλο ήθος και μια άλλη κατάσταση αρετής, που είναι πραγματικά πέρα από τα κοσμικά δεδομένα και τις κοσμικές σκέψεις και επιθυμίες. Γιατί Εκείνη παρέδωσε τα πάντα εις τον Θεό, παρέδωσε τη ζωή της, παρέδωσε την προσωπική της ζωή, παρέδωσε ό,τι θα μπορούσε και μπορεί κάθε γυναίκα να απολαμβάνει στη ζωή της. Ήταν Μητέρα του Θεού!
Διαφορετικά όμως λειτούργησε μέσα στην παρθενική της κοιλία ο τόκος, ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός. Γιατί, ξέρετε, Τον γέννησε απόνως και ακόπως, χωρίς πόνο και χωρίς κόπο. Τον πόνο και τον κόπο του Χριστού ως Υιού της, Αυτή τον προσέλαβε κάτω από το Σταυρό Του κατά την ώρα της σταυρώσεώς Του και του σταυρικού Του θανάτου. Μια αντίθετη κατάσταση δηλαδή, από τη βιολογική κατάσταση των άλλων γυναικών. Όμως, μέσα της παρέμεινε εννέα μήνες ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος, ο οποίος μέσα στην παρθενική της μήτρα ένωσε το κτιστό με το άκτιστο, τον Θεό με τον άνθρωπο και εξαιτίας της, η οποία έγινε πύλη του ουρανού για να περάσει ο Θεός εις την γη, έχουμε ανάμεσά μας σεσαρκωμένο Θεόν Λόγον.
Και βέβαια είναι πολύ απλό να το λέμε. Το θέμα είναι πώς μπορούμε να το κατανοήσουμε και πώς μπορούμε να μπούμε εις τα ενδότερα αυτού του γεγονότος, του τί σημαίνει «ενανθρώπησις του Θεού, διά Πνεύματος Αγίου, εκ της Μαρίας της Παρθένου»· που ενανθρώπησε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έχουμε τον Θεό ανάμεσά μας, έχουμε τον Θεό ορατό να συνομιλεί μαζί μας. Έχουμε τον Θεό εξεικονιστό, να μπορεί να εξεικονίζεται, δηλαδή να ιστορείται και να καταγράφεται στις ιερές εικόνες. Εάν παρέμενε μέσα στην πνευματική Του κατάσταση ο Θεός, όπως ήταν στην Παλαιά Διαθήκη, δεν θα είχαμε κάτι οικείο και ψηλαφητό ανάμεσά μας.
Όλα αυτά, είναι απόρροια της αποδοχής της Μαρίας, της ταπεινής κόρης της Ναζαρέτ, για να δεχθεί μέσα της τον Θεό Λόγο και ο Θεός Λόγος να ενανθρωπήσει από Άσαρκος Λόγος του Θεού, να γίνει σαρκωμένος ανάμεσά μας και δεν εγκαταλείπει τον κόσμο με την Κοίμησή Της και την ένδοξη στους ουρανούς Μετάστασή Της. Γιατί εφόσον έγινε Μητέρα του Δημιουργού, καθίσταται παραχρήμα και Μητέρα ολόκληρης της κτίσεως, αφού Εκείνος δημιούργησε την κτίση. Και γίνεται Μητέρα και δική μας, παραχρήμα και αυτεπάγγελτα, είτε εμείς το θέλουμε είτε όχι.
Ενεργοποιείται βέβαια η μητρότητά της όταν εμείς την προσεγγίζουμε, όταν εμείς προσερχόμαστε στα ιερά της εικονίσματα, ψελλίζουμε προσευχές και ύμνους, δοξολογίες και ευχαριστίες αλλά και αιτήματα, ώστε να μας δίδει τη δυνατότητα Εκείνη, ως Πάναγνη Μητέρα, να αντιπροσφέρει σε όλους εμάς το μεγαλείο και τη δόξα του Υιού της, δηλαδή να κοινωνούμε με τον Θεό. Και αυτό γίνεται διά της Παναγίας Μητέρας, γιατί ήταν άνθρωπος, γιατί είναι Μητέρα, γιατί είναι γυναίκα όπως όλες οι γυναίκες του κόσμου – όπως η μητέρα μας, η αδελφή μας, η σύζυγός μας. Ένα τέτοιο πρόσωπο, αλλά ιερό. Επειδή υπερικοσμήθηκε εξαιτίας της ταπείνωσής της και του πνευματικού της αγώνα, με όλες τις αρετές, γι’ αυτό και έγινε κεχαριτωμένη κόρη.
Γι’ αυτό και ο Θεός εύκολα επεσκίασε την προσωπικότητά της και εγκαταστάθηκε μέσα σε Αυτήν.
Αυτήν λοιπόν την Κυρία Θεοτόκο, την Πάναγνη Μητέρα μας, την Δέσποινα του κόσμου, την Τιμιοτέρα των Χερουβείμ και Ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ, αυτήν λοιπόν τιμά η Εκκλησία μας. Και όταν λέμε η Εκκλησία μας, εννοούμε όλοι εμείς, και ανά τον κόσμο Ορθόδοξος Εκκλησία. Γιατί προσφέρει ενώπιόν Της και καταθέτει τα αιτήματα και την προσευχή όλων ημών, και Εκείνη αναδεικνύεται στη ζωή μας Παναγιοσκέπαστος. Μας σκεπάζει, μας κατευθύνει, μας καθοδηγεί.
Αυτό που θέλει Εκείνη, είναι στη ζωή μας να της ομοιάζουμε.
Να έχουμε ταπείνωση, να έχουμε μετάνοια, να έχουμε ευπρέπεια στη ζωή μας, για να μπορέσει Εκείνη να μεταφέρει τις αιτήσεις μας εις τον Κύριο της δόξης, τον Υιό και Θεό της και Θεό μας, και να γίνει και για μας πύλη, ώστε που να εισερχόμαστε στον ουρανό. Όπως έγινε πύλη για να κατέβει ο ουρανός στη γη ο Κύριος της δόξης, γίνεται πύλη για να ανέβουμε εμείς στον ουρανό και να γίνουμε ουράνιοι άνθρωποι.
Όπως και Εκείνη, κατά την ένδοξη Μετάστασή της, μετά από τρεις ημέρες γίνεται ουράνιο πρόσωπο και μετέχει στην δόξα της Αγίας Τριάδος και είναι η μετά τον Θεό, Θεός.
Πολλά εγκώμια λοιπόν πρέπει να προσφέρουμε καθημερινώς στην Παναγία Μητέρα του Θεού, για όλα αυτά τα οποία μας χάρισε και όπου έγινε πρόξενος της δικής μας σωτηρίας και της σχέσεώς μας με το Θεό. Χαίρομαι που βρισκόμαστε και φέτος εδώ μαζί. Τελέσαμε την Ιερά Παράκληση, παρακαλέσαμε και προσευχηθήκαμε ενώπιον του Ιερού Εικονίσματος της Κυρίας Θεοτόκου και όπου ευθύς, μετά από λίγο, θα φύγει από τον θρόνο Της, από τη θέση Της, θα κατέλθει από τα ψηλά εις τον κάμπο, να ευλογήσει στο πέρασμά Της τα πάντα, και να παραμείνει μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό του Φαναρίου, όπου και εκεί οι χριστιανοί μας θα προσέρχονται, θα προσκυνούν και θα καταθέτουν τα αιτήματά τους στη Χάρη Της και στο Ιερό Της Εικόνισμα.
Παρακαλώ πολύ να μη λησμονούμε ποτέ, να απευθυνόμαστε σε αυτήν τη δική μας Μάνα, τη μοναδική και ξεχωριστή, η οποία μπορεί να απαλύνει τον πόνο μας, τη θλίψη μας, τον κόπο μας και την ταλαιπωρία μας. Μπορεί μεταστρέφει τη διάθεσή μας και να την κάνει χαροποιό κατάσταση. Μέσα στη σχέση μας όμως με τον Χριστό, τον Υιό της και Θεό μας και μέσα σε αυτήν την κατάσταση την οποία Εκείνη προσφέρει σε κάθε έναν από εμάς και σε καθεμία.
Τελειώνοντας, μαζί με τις προσευχές που θα πρέπει να τις αναπέμπουμε, σας παρακαλώ πολύ να μην λησμονήσουμε αυτές τις ημέρες να την παρακαλούμε για τους πληγέντες, πυροπλήκτους αδελφούς μας. Σε όλη την πατρίδα μας, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου καίγονται άνθρωποι, καίγονται σπίτια, περιουσίες, θλίψεις και πόνος και μία δύσκολη κατάσταση. Να μην τους λησμονούμε αυτούς από την προσευχή μας, σας παρακαλώ πολύ, γιατί γνωρίζουμε και εμείς εδώ πολύ καλά τι σημαίνουν δύσκολες καταστάσεις εξαιτίας φυσικών καταστροφών ή πυρκαγιών και παράλληλα με την προσευχή μας αυτή, να προσευχόμαστε θερμά και για τους άνδρες και τις γυναίκες του Πυροσβεστικού Σώματος της πατρίδος μας, οι οποίοι με πολλή αγώνα και με ηρωική διάθεση πράγματι, αγωνίζονται σε όλα τα μέτωπα, για να καταστείλουν αυτήν την πύρινη λαίλαπα και να σώσουν ό,τι μπορούν περισσότερο.
Εύχομαι η Παναγία Μητέρα του Θεού να ευλογεί όλους και να αγιάζει και να χαριτώνει και να ενδυναμώνει τη ζωή και τη σκέψη μας, τη διάθεσή μας και τη μέριμνά μας για καθετί που υπάρχει δίπλα μας και σε ολόκληρο τον κόσμο. Χρόνια πολλά και ευλογημένα. Η Παναγία βοήθεια, καλή δύναμη στους εκ Φαναρίου ερχομένους, όπου θα παραλάβουν την Κυρία Θεοτόκο και θα Την κατεβάσουν προς τα κάτω».
Εκ της Ιεράς Μητρόπολης