Πρόσφατα χάσαμε τον αγαπημένο συναγωνιστή Γιώργο Καταπόδη σε ηλικία 86 χρονών. Γιος εργατικής οικογένειας, από τα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε στο ταξικό κίνημα. Συμμετείχε πρώτα στη Νεολαία της ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Νεολαία Λαμπράκη στα δύσκολα «πέτρινα χρόνια».
Γι’ αυτή του την επιλογή και δράση η Χούντα τον εξόρισε, όπως και χιλιάδες αγωνιστές, στη Γυάρο και στη Λέρο για 3 χρόνια. Αμετακίνητος από τις κομμουνιστικές αρχές και ιδανικά, τάχθηκε ενάντια στους οπορτουνιστές το 1968 και στήριξε την ιστορική Απόφαση της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Το ίδιο μαχητικά στάθηκε και την περίοδο 1990-91 και μέσα από τις γραμμές του κόμματος έδωσε τη μάχη ενάντια στην προσπάθεια των οπορτουνιστών να διαλύσουν το κόμμα, ώστε να κρατηθεί όρθιο, να μη διαλυθούν οι κομματικές οργανώσεις του και να μην διαχυθεί στον τότε Συνασπισμό.
Σ’ όλη του τη ζωή υπήρξε μαχητής για τα δίκια της εργατιάς, όλων των αδικημένων και του λαού μας. Στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πάντα στην πρώτη γραμμή, δίνοντας τη μάχη με τις δυνάμεις της τότε ΕΣΑΚ-Σ, μέσα από το Συνδικάτο Οικοδόμων, αφού το επάγγελμά του ήταν σιδεράς, στο οποίο διετέλεσε και μέλος του Δ.Σ.
Ο Συναγωνιστής και σύντροφος Γιώργος είχε σταθερό ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στον καπιταλισμό και σε κάθε μορφή δικτατορίας του κεφαλαίου. Έλεγε: «πολλά γράμματα δεν ξέρω, αλλά ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, όπως ισχυρίζονται οι αστοί και κυρίως οι οπορτουνιστές. Μόνο ανατρέπεται. Κι εμείς γι’ αυτό αγωνιζόμαστε. Για να έρθουν γρηγορότερα οι ευτυχισμένες σοσιαλιστικές μέρες, όπου ο λαός θα διαφεντεύει τη χώρα και τον πλούτο που παράγει. Θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στην ανεργία και τους πολέμους».
Τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος ζούσε στη Βουλγαρία. Όποτε ερχόταν στην Ελλάδα, πάντα περνούσε από τα Γραφεία του κόμματος για να μάθει για την πορεία της οργάνωσης και να δώσει την οικονομική ενίσχυση στο κόμμα.
Σύντροφε Γιώργο, οι σπόροι που έσπειρες θα καρπίσουν και θα είναι ένα λιθαράκι στη νίκη του Σοσιαλισμού.
