Κατερίνα Λιόλιου: Η Αλόννησος από την πρώτη βουτιά στο πρώτο μικρόφωνο
Δεν είχα ποτέ χωριό όπως τα περισσότερα παιδιά. Οι γονείς μου, όμως, είχαν τη δική τους απάντηση σε αυτό: κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στην Αλόννησο. Κι έτσι, κάπως αυθόρμητα, την υιοθέτησα. Έγινε το δικό μου χωριό. Ένιωθα, και ακόμα νιώθω, πως είμαι από εκεί. Έχω περάσει όλα μου τα καλοκαίρια στο νησί, από παιδί. Οι πρώτοι μου φίλοι, οι πρώτοι μου έρωτες, τα πρώτα παγωτά, οι βουτιές, το ψάρεμα και το πρώτο μου live σε καφετέρια – στον αγαπημένο μου Ίκαρο, στη Βάλα. Εκεί έπιασα για πρώτη φορά μικρόφωνο μπροστά σε κόσμο. Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει να ανήκεις κάπου.
Αν πρόκειται να επισκεφτείς την Αλόννησο για πρώτη φορά, ξεκίνα με βόλτα στην Παλιά Πόλη, στην καρδιά της Χώρας. Αν καταφέρεις να οργανώσεις τη βόλτα σου κατά το ηλιοβασίλεμα, ακόμα καλύτερα. Κάτσε για γλυκό και κοκτέιλ στο Χαγιάτι, το πιο ψηλό σημείο, με την πιο μαγική θέα – δεν είναι τυχαίο που κάθε χρόνο κάθομαι εκεί, οριακά την ίδια ώρα και ίδια μέρα. Μετά, χάνεσαι στα σοκάκια, στα μαγαζάκια με χειροτεχνίες και ντόπιες δημιουργίες. Αν θες εμπειρία, πάρε μαθήματα κατάδυσης στη Στενή Βάλα ή κάνε την πεζοπορία προς την παραλία Βύθισμα – παραλία γυμνιστών που ανταμείβει όσους την ανακαλύπτουν. Και αν θες να νιώσεις λίγο εξερευνητής, πάρε το καραβάκι για το απέναντι, ακατοίκητο νησάκι. Εκεί, μπορεί να δεις φώκιες να ξεκουράζονται στην παραλία ή να καταδυθείς στο ναυάγιο που κρύβεται στα νερά.
Αυτό το νησί δεν έχει μία ομορφιά, έχει πολλές. Κάθε παραλία του είναι κι ένας διαφορετικός κόσμος. Ο Άγιος Πέτρος, με άμμο και καταπράσινα νερά, είναι ίσως η πιο οικογενειακή και φιλόξενη, για ήσυχες βουτιές. Η Γλύφα, πιο άγρια, πιο «φυσική», με τα πεύκα να ακουμπούν το κύμα. Ο Άγιος Δημήτριος είναι σαν πίνακας. Και τα νερά της Αλοννήσου… τα καθαρότερα που έχω συναντήσει στην Ελλάδα. Στο Παλιοχώρι υπάρχει η Αστροφεγγιά, με παραδοσιακές γεύσεις, σπιτικά φαγητά και θέα που σε κάνει να σωπαίνεις για να την απολαύσεις. Στη Στενή Βάλα, πάμε στο Φανάρι για αυθεντική ψαρόσουπα, γιατί η συνταγή της κρατάει από ψαράδες της περιοχής. Με γεύση από μια άλλη εποχή, τότε που η μαγειρική βασιζόταν στη μνήμη και στο ένστικτο.
Η Αλόννησος δεν είναι μία συγκεκριμένη στιγμή, είναι αίσθηση: τραγούδια, χαρές, απόλυτη ξεγνοιασιά. Μια παιδική ανεμελιά που έμεινε μέσα μου, ανεξίτηλη. Η Αλόννησός μου είναι το μέρος όπου δεν χρειάστηκε ποτέ να είμαι κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό μου.
athensvoice
