Σήμερα συμπληρώνονται έξι χρόνια από τότε που η Νέα Δημοκρατία κατέλαβε την εξουσία με ψεύτικες υποσχέσεις και κάλπικη ρητορική περί αριστείας και σταθερότητας. Έξι χρόνια καταστροφής για τη μεσαία τάξη, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, διάλυσης των θεσμών και μετατροπής της χώρας σε αποικία συμφερόντων.
Έξι χρόνια όπου ο πολίτης έγινε παρακολουθούμενος και η Ελλάδα περίγελος στην Ευρώπη. Με την ακρίβεια να λιώνει τα εισοδήματα, τον ΟΠΕΚΕΠΕ να γίνεται σύμβολο αρπαχτής, τις υποκλοπές να βαφτίζονται “νόμιμες”, και την Ευρωπαία Εισαγγελέα να πηγαινοέρχεται για να κάνει τη δουλειά που αρνείται να κάνει το ίδιο το κράτος, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: αυτή η εξαετία είναι η πιο σκοτεινή περίοδος της μεταπολίτευσης.
Η μεσαία τάξη διαλύεται
Η κυβέρνηση που ήρθε «να ανακουφίσει τη μεσαία τάξη» είναι εκείνη που την εξόντωσε. Η υπερφορολόγηση συνεχίζεται με άλλο όνομα: τεκμαρτά εισοδήματα, τεκμήρια, πλασματικές φορολογήσεις για επαγγελματίες, νοικοκυριά και μικροϊδιοκτήτες. Οι έμμεσοι φόροι καταπίνουν κάθε ευρώ πριν καν φτάσει στην τσέπη του πολίτη – ΦΠΑ, φόροι στα καύσιμα, στο ρεύμα, στο σούπερ μάρκετ. Την ίδια στιγμή, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας —με συνολικά κέρδη πάνω από 4 δισ. ευρώ για το 2024— δεν κατέβαλαν ούτε ένα ευρώ φόρο εισοδήματος, χάρη στην περιβόητη αναβαλλόμενη φορολογία. Οι τράπεζες που σώθηκαν με χρήματα των φορολογουμένων, σήμερα διανέμουν μερίσματα χωρίς να επιστρέφουν τίποτα στην κοινωνία. Η μεσαία τάξη πληρώνει, χρωστάει, φοβάται. Και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την ανάπτυξη των αριθμών, αγνοώντας τη χρεοκοπία της καθημερινότητας.
Ακρίβεια χωρίς φρένο – Το κράτος απλός θεατής
Οι πολίτες σήμερα πληρώνουν πανάκριβα για τα βασικά: ψωμί, γάλα, ρεύμα, καύσιμα. Η ακρίβεια δεν είναι πρόσκαιρο φαινόμενο, είναι μόνιμη κατάσταση. Η μέση οικογένεια στην Ελλάδα τελειώνει το διαθέσιμο εισόδημα της μέσα στις πρώτες 19 μέρες του μήνα, και τις υπόλοιπες 10 προσπαθεί να επιβιώσει με κάρτες, δανεικά ή στέρηση. Η κυβέρνηση απαντά με επιδόματα-ασπιρίνες, την ώρα που αρνείται να μειώσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα ή τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα. Ο πληθωρισμός στα τρόφιμα κυμαίνεται σταθερά πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, και το ‘καλάθι του νοικοκυριού’ αποδείχθηκε μια ακόμη επικοινωνιακή φούσκα. Οι πολίτες δεν ζητούν επιδόματα ελεημοσύνης. Ζητούν μισθούς αξιοπρέπειας, έλεγχο στην αγορά και πολιτική βούληση να συγκρουστεί το κράτος με την αισχροκέρδεια.
Υγεία υπό κατάρρευση – Το ΕΣΥ ως φάντασμα του εαυτού του
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας καταρρέει μεθοδικά, με ευθύνη μιας κυβέρνησης που βλέπει την υγεία ως κόστος και όχι ως δικαίωμα. Νοσοκομεία χωρίς προσωπικό, τα Επείγοντα που λειτουργούν στα όρια της ασφάλειας, γιατροί και νοσηλευτές που φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό. Η ιδιωτικοποίηση προχωρά με «συνέργειες», ενώ ο πολίτης πληρώνει όλο και περισσότερα για βασικές υπηρεσίες. Η κυβέρνηση ανακοινώνει προσλήψεις συμβασιούχων για να καλύψει τρύπες που δημιούργησε η ίδια. Στην επαρχία, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη: σε πολλές περιοχές, η έννοια «πρόσβαση στην υγεία» είναι πια θεωρητική.
Νέοι χωρίς μέλλον – Μια γενιά εξόδου και απελπισίας
Οι νέοι αυτής της χώρας δεν ελπίζουν πια. Ζουν σε ένα σύστημα που τους προσφέρει ακριβές σπουδές, ανασφάλεια, χαμηλούς μισθούς και μηδενικές προοπτικές. Το brain drain δεν σταμάτησε ποτέ — απλώς έγινε κανονικότητα. Οι φοιτητές στοιβάζονται σε παλιές εστίες ή πληρώνουν εξωφρενικά ενοίκια, την ώρα που το φοιτητικό επίδομα «ανεβαίνει» επικοινωνιακά, αλλά δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Η εργασία μετά τις σπουδές μοιάζει με μαραθώνιο χωρίς τερματισμό: επισφάλεια, ενοικιαζόμενη εργασία, «ατομικές συμφωνίες» και εξουθένωση. Η κυβέρνηση επενδύει σε deals με ξένα πανεπιστήμια, αλλά αδιαφορεί για τη διαρροή του δικού της ανθρώπινου δυναμικού.
Σκάνδαλα που τραυματίζουν τη Δημοκρατία
Η χώρα έχει μετατραπεί σε διεθνές παράδειγμα κακοδιοίκησης και ατιμωρησίας. Από το σκάνδαλο των υποκλοπών που παραβίασε κάθε έννοια Συντάγματος, μέχρι τις καταγγελίες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τα δημόσια κονδύλια και τα κοινοτικά χρήματα έγιναν λάφυρο στα χέρια λίγων. Η Ευρωπαία Εισαγγελέας δεν ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές. Ήρθε να ερευνήσει ό,τι το δικό μας κράτος δεν θέλει να αγγίξει. Η διαφθορά έχει παγιωθεί ως καθεστώς. Κανείς δεν γνωρίζει. Κανείς δεν τιμωρείται. Κανείς δεν ντρέπεται.
Αλλαγή εδώ και τώρα
Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Δεν εμπιστεύεται. Δεν συγχωρεί. Ζητά Αλλαγή. Μια πολιτική αλλαγή που δεν θα εξαντλείται στα πρόσωπα, αλλά θα στοχεύει στις ρίζες των προβλημάτων: στη φτωχοποίηση, στη διαφθορά, στην απουσία προοπτικής. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
Από τη Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
