Λ. Τσούκαλης (Πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ) στο Πρώτο για Μέση Ανατολή: Μπαίνουμε σε μια πολύ επικίνδυνη και δυσάρεστη προοπτική (audio)

Τη διεθνή επικαιρότητα, δηλαδή τις τρέχουσες ραγδαίες και ανησυχητικές εξελίξεις που επικρατούν στη Μέση Ανατολή, κλήθηκε να σχολιάσει μιλώντας στοενημερωτικό ραδιόφωνο του Πρώτου Προγράμματος 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Ναι, μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή, ο Λουκάς Τσούκαλης, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Συζητώντας με τη δημοσιογράφο στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, ο κ. Τσούκαλης σημείωσε «Φοβάμαι ότι ο κ. Νετανιάχου έχει ανοίξει τις πύλες της κολάσεως. Το κάνει σταδιακά ολοένα και περισσότερο. Ουσιαστικά δεν υπάρχουν πλέον κανόνες διεθνούς νομιμότητας. Δεν υπάρχει διεθνής νομιμότητα, παραβιάζεται συστηματικά και αυτό που ζούμε την σημερινή εποχή είναι ολοένα και περισσότερο ότι ο ισχυρός θέλει και προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβάλλει το δίκαιό του. Άρα, μπαίνουμε σε μια πολύ επικίνδυνη και δυσάρεστη προοπτική. Ο κ. Νετανιάχου αποφάσισε ότι το Ιράν αποτελεί υπαρξιακή απειλή (όχι τώρα, εδώ και χρόνια), αλλά θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσεις ότι το Ιράν δεν θα αποκτήσει πυρηνικά όπλα είναι με μια διεθνή συμφωνία και όχι με μία μονομερή απόφαση του Ισραήλ να βομβαρδίσει τη χώρα».

Και συνέχεια συμπλήρωσε «Σας θυμίζω ότι είχε υπάρξει συμφωνία μεταξύ του Ιράν και όχι μόνο των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών που είχε ακυρωθεί για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και την οποία μονομερώς κατήγγειλε ο κ. Τραμπ στη διάρκεια της πρώτης του θητείας. Και η εξέλιξη περαιτέρω, δηλαδή, ο φόβος ότι μπορεί το Ιράν να έχει προχωρήσει πολύ παραπέρα και να είναι κοντά στη δυνατότητα κατασκευής πυρηνικών κεφαλών είναι απόρροια του γεγονότος ότι δεν εφαρμόστηκε ποτέ η συμφωνία μετά την καταγγελία της, την μονομερή από τις Ηνωμένες Πολιτείες και με αντίθεση όλων των ευρωπαϊκών χωρών που είχαν συνυπογράψει. Τώρα είχαμε μια νέα διαπραγμάτευση. Αυτό που δεν μπορούμε να ξέρουμε, είναι αν ο κ. Τραμπ ήταν ενήμερος αυτού και προσποιούνταν ότι διαπραγματεύεται με το Ιράν ή όντως διαπραγματευόταν σοβαρά και πλησίαζαν σε μια συμφωνία και ο κ. Νετανιάχου αποφάσισε μονομερώς να την τινάξει στον αέρα. Για αυτό δεν μπορεί κανένας να είναι σίγουρος, το τι δηλαδή, από τα δύο ισχύει. Πάντως αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι ο κ. Νετανιάχου, ουσιαστικά θέλοντας και μη, ο Τραμπ, τον παρασύρει σε μια πιθανή κλιμάκωση πολεμικής σύρραξης στην ευρύτερη περιοχή».

Έπειτα, δεν παρέλειψε επίσης, να προσθέσει «Το γεγονός ότι το Ισραήλ σήμερα έχει το πάνω χέρι στην ευρύτερη περιοχή, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Και μιλάμε για την ευρύτερη περιοχή. Δηλαδή, σήμερα το Ισραήλ του κ. Νετανιάχου συμπεριφέρεται ως επικυρίαρχη δύναμη σε όλη την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Δεν είμαι σίγουρος καθόλου, ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να εγγυηθεί την προστασία και τα συμφέροντα του Ισραήλ μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, κάνοντας εχθρούς όλους στην περιοχή και μετατρέποντας το Ισραήλ ολοένα και περισσότερο σε μία χώρα, παρία του διεθνούς συστήματος (…). Απομονώνεται το Ισραήλ ολοένα και περισσότερο και έχει μία κυβέρνηση η οποία πιστεύει ότι με τα όπλα μπορεί να σκοτώσει και να τρομοκρατήσει όλους τους εχθρούς του. Στήριξη προς το παρόν έχει στις ΗΠΑ, όμως, η στήριξη στον υπόλοιπο κόσμο μειώνεται όλο και περισσότερο (…)».

Τέλος, ο κ. Τσούκαλης επισήμανε χαρακτηριστικά «Ο κ. Τραμπ είναι αλήθεια ότι δεν θέλει πολέμους. Έτσι φαίνεται. Ο κ. Τραμπ θέλει deals που οδηγούν σε ειρηνικές διαδικασίες και σε κέρδος. Για παράδειγμα, ήθελε να επιβάλει ειρήνη, έστω και με τους δικούς του όρους, στη Μέση Ανατολή. Δεν του βγαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή είναι εντυπωσιακό. Διότι, αν είναι αλήθεια, όπως δείχνουν τα πράγματα, ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, (επαναλαμβάνω για μία ακόμη φορά), παρασύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες αγνοώντας τις κόκκινες γραμμές που προσπαθούν να του επιβάλουν ενίοτε πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών, τότε βλέπεις μια υπερδύναμη η οποία εξασθενίζει σαφέστατα και η οποία ταυτόχρονα υπερδύναμη αρχίζει και χάνει και τα διεθνή της ερείσματα, διότι πλέον δεν έχει την περίφημη ήπια δύναμη. Με άλλα λόγια, όταν αρχίζεις και απειλείς συμμάχους, φέρεσαι με τον τρόπο που φέρεσαι σε διάφορους φίλους και συμμάχους, τότε αρχίζεις να χάνεις και άλλα ερείσματα. Το άλλο ενδιαφέρον, για να προσθέσω, είναι-μιλώντας για τον κ. Τραμπ-ότι υπάρχει και άλλη δύναμη, η Κίνα, η οποία είναι ενδιαφέρον ότι προς το παρόν δεν έχει πει κα δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα, διότι φαίνεται ότι οι Κινέζοι για τους δικούς τους λόγους δεν είναι διατεθειμένοι να εμπλακούν σε αυτή την ιστορία. Είχαν πάρει πρωτοβουλίες για ειρήνευση μεταξύ Ιράν και Σαουδικής Αραβίας. Τώρα χάνουν τον έλεγχο, αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να εμπλακούν σοβαρά».