3ος Αγώνας λεξιμαχίας- Μια γιορτή της ελληνικής γλώσσας

Το φώς του πολιτισμού δεν προέρχεται αναγκαστικά από έναν ευρωπαϊκό ηλεκτρικό λαμπτήρα, όπως ανέφερε παλαιότερα η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ. Ανάβει ξαφνικά στον νομό Δράμας και μπορεί να φωτίσει μια χώρα.

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Τασούλα Κρητικού, μεταφέρει το πνεύμα της άμιλλας από τον 3^ο αγώνα λεξιμαχίας, έναν διαγωνισμό γνώσεως, που οργανώνει το γενικό λύκειο Κάτω Νευροκοπίου.

Ο Αναστάσιος Μωυσιάδης, διευθυντής του γενικού λυκείου Κ. Νευροκοπίου, αναφέρει ότι πρόκειται για έναν αγώνα ανάμεσα στα επαγγελματικά και γενικά λύκεια της περιφερειακής ενότητας Δράμας. Οι ομάδες συμμετέχουν σε έναν διαγωνισμό γλώσσας, που περιλαμβάνει, ορθογραφία, συνώνυμα, αντώνυμα, σύνταξη, στίξη και τονισμό των λέξεων. Με συγκεκριμένα γράμματα οι μαθητές καλούνται να γράψουν ένα αριθμό λέξεων, σε συγκεκριμένο χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο προάγεται η ίδια η γλώσσα, αναδεικνύεται ο πλούτος της και επιτυγχάνεται η συνεργασία μεταξύ μαθητών και ομάδων.

Ο διαγωνισμός λεξιμαχίας είναι η απάντηση στην λεξιπενία και στην ευκολία των υπολογιστών, με τους οποίους το μυαλό ξεκουράζεται τόσο, ώστε σύντομα καθίσταται ανενεργό.

Στόχος των διοργανωτών είναι οι αγώνες λεξιμαχίας την επομένη χρονιά να πραγματοποιηθούν σε περιφερειακό επίπεδο. Είθε, η πρωτοβουλία αυτήν να γίνει το έναυσμα, για να ανακαλύψουν οι νεαρότεροι την κληρονομιά τους, το μόνο όπλο για να ανταπεξέλθουν σε έναν δυστοπικό κόσμο.  

Εάν η ετυμολογία θεωρείται σχετικά δύσκολη υπόθεση, αυτό οφείλεται στο ότι η ετυμολογική ερμηνεία δεν διδάσκεται και δη από το δημοτικό. Οι ρίζες των λέξεων είναι ο θησαυρός που πρέπει να ανακαλύψουν όσοι χρησιμοποιούν τον λόγο, αλλά τον αγνοούν και ως εκ τούτου τον κακοποιούν. Διαφορετικά πρόκειται για ήχους, κρότους, θορύβους ανερμήνευτους, όπως συμβαίνει με δεκάδες γλώσσες.

Ο λόγος είναι η έκφραση του νου, το Είναι του ανθρώπου, τα οικοδομικά υλικά της σκέψεως, η γραπτή και φωνητική της αρμονία.   

Η εγκυρότητα του τρόπου σκέψεως απαιτεί λογικό στοχασμό, αναγκαίο για την απόκτηση της γνώσεως, που αποσκοπεί στην σύλληψη της αλήθειας ενός πράγματος.[1] 

Ενδεχομένως η σφηνοειδής γραφή, τα ιδεογράμματα, ή τα ιερογλυφικά, να αφορούν μεγάλους πολιτισμούς, αλλά αυτοί ουδέποτε ξεπέρασαν το μνημειώδες, δεν το μετουσίωσαν σε σκέψη. Τα κείμενά τους δεν εξέφρασαν την πολυπλοκότητα της ζωής που ανθίσταται και διαφεύγει. Εν αρχή ην ο λόγος, «η πρώτη αρχή του κόσμου, η ευταξία που διέπει το σύμπαν…, τα πάντα διέπονται από τον λόγο», όπως είπε ο Ηράκλειτος και ο λόγος αναπτύσσεται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, χώρου, φωτός και ανθρώπων, οι οποίοι θέτουν ερωτήματα στρεφόμενοι στον έναστρο ουρανό. Ο λόγος δεν προέκυψε «από τους καθεύδοντες».[2]

Χωρίς τον λόγο δεν υπάρχουν επιστημονικά επιτεύγματα. Αυτό τεκμαίρεται από το ότι η σύγχρονη επιστήμη χρειάστηκε την ελληνική γλώσσα για να εκφραστεί.

27.000 δακτυλικοί εξάμετροι της Ιλιάδας και της Οδύσσειας περιέχουν τόσο λεκτικό και νοητικό πλούτο όσο όλα τα νεότερα λογοτεχνικά συγγράμματα. Το πνεύμα ακτινοβολεί μέσω των λέξεων. Ο στόχος της επιτεύξεως της νοητικής γνώσεως, της λογικής, και η δι’ αυτής κατάκτηση της αληθινής γνώσεως του εξωτερικού κόσμου και του εγώ, αποτελεί το ισχυρότερο κίνητρο του Είναι.

[1] ^{Αριστοτέλης, Περὶ Ψυχῆς}

[2] ^{Ηράκλειτος, Περί Φύσεως (α), «τοῦ δὲ λόγου τοῦδ᾽ ἐόντος ἀεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι, πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιούτων, ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει. τοὺς δὲ ἄλλους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν ὅκωσπερ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται». «Και μολονότι τούτος ο λόγος είναι αιώνιος, οι άνθρωποι δεν κατανοούν τίποτα, ούτε πριν ούτε αφού τον  ακούσουν. Όλα συμβαίνουν σύμφωνα με αυτόν τον Λόγο, και όμως συμπεριφέρονται σαν να μην τον γνωρίζουν και καταπιάνουνται με λόγια και έργα τέτοια, που θα διηγηθώ, αναλύοντας το καθένα  σύμφωνα με την φύση του και ερμηνεύοντας πώς είναι. Άλλοι άνθρωποι, φυσικά, δεν ξέρουν τι κάνουν όταν είναι ξύπνιοι, όπως ακριβώς ξεχνούν τι κάνουν όταν κοιμούνται».}