Το Nüshu, το σύστημα γραφής που δημιουργήθηκε από μια ομάδα αμόρφωτων γυναικών στην κεντρική Κίνα,
σήμερα μελετάται σε πανεπιστήμια, αλλά πριν από εκατοντάδες χρόνια ήταν ένας τρόπος για τις γυναίκες στην πατριαρχική κοινωνία, να επικοινωνούν μεταξύ τους χωρίς οι άντρες να γνωρίζουν τι έλεγαν.
Η ακριβής ημερομηνία εμφάνισης αυτού του συστήματος γραφής εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Μερικοί ερευνητές λένε ότι υπήρχε ήδη από τον 13ο αιώνα, αλλά τα περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι άρχισε να χρησιμοποιείται τακτικά πριν από 400 χρόνια.
Η εμφάνιση της γλώσσας συμπίπτει με μια περίοδο κατά την οποία οι γυναίκες στην επαρχία Χουνάν ζούσαν μια ζωή γεμάτη περιορισμούς. Ήταν υποχρεωμένες να ακολουθούν τον λόγο του συζύγου, του πατέρα ή ακόμα και του γιου τους και να ζουν μια οικογενειακή ζωή. Εφαρμόζονταν επίσης το έθιμο του δεσίματος των ποδιών. Από μικρή ηλικία, τα πέλματα των ποδιών τους ήταν σφιχτά δεμένα με επιδέσμους, γεγονός που οδηγούσε σε παραμόρφωση των ποδιών. Αυτή η πρακτική γινόταν για αισθητικούς λόγους, αλλά είχε επίσης ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της δυνατότητας κίνησης των γυναικών, οι οποίες έτσι γίνονταν φυλακισμένες στα ίδια τους τα σπίτια. Γι’ αυτό πιστεύεται ότι εφηύραν μια ειδική γλώσσα για να μπορούν να παρηγορούν η μία την άλλη.
«Όλες οι γυναίκες στον κόσμο είναι μέρος της ίδιας οικογένειας». Αυτό που εκπλήσσει τους γλωσσολόγους είναι ότι αυτό το σύστημα γραφής εφευρέθηκε από γυναίκες που δεν είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Nüshu(Νουσού) σημαίνει «γυναικεία γραφή» και οι ίδιοι οι χαρακτήρες έχουν θηλυκά χαρακτηριστικά. Είναι μια φωνητική γραφή, με κάθε χαρακτήρα να αντιπροσωπεύει μια συλλαβή. Κατά κανόνα, αυτά κεντούνταν σε μαντήλια ή ζωγραφίζονταν σε βεντάλιες χρησιμοποιώντας μπαμπού. Τα μαντήλια ή οι βεντάλιες δίνονταν στη συνέχεια ως δώρα σε άλλες γυναίκες, οι οποίες έτσι λάμβαναν ένα μήνυμα. Επειδή οι χαρακτήρες του συστήματος γραφής Nushu ήταν πολύ μικροί, το σύστημα ονομαζόταν επίσης «ο κόσμος των μυρμηγκιών».
«Τα έργα που γράφτηκαν στη Nüshu παρουσιάζουν πτυχές της καθημερινής ζωής – γάμο, οικογένεια, αλλά και ανέκδοτα, τραγούδια και αινίγματα», λέει ο Ζάο Λιμίνγκ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά στο Πεκίνο, ο οποίος έχει μελετήσει αυτό το σύστημα γραφής. Υπήρχαν όμως και μηνύματα υποστήριξης για τις γυναίκες που ζούσαν μια δύσκολη ζωή. Ένα από τα παλαιότερα κείμενα στη γλώσσα Nüshu, που βρέθηκε σε ένα χάλκινο νόμισμα του 19ου αιώνα, λέει: «Όλες οι γυναίκες στον κόσμο είναι μέρος της ίδιας οικογένειας». Ένα άλλο ποίημα γραμμένο σε αυτή τη γλώσσα, που ανακαλύφθηκε σε ένα κέντημα, έχει ένα μήνυμα αλληλεγγύης. «Με ένα πηγάδι δεν διψάς, με μια αδερφή δεν είσαι λυπημένη». «Είναι μια ηλιακή κουλτούρα, που επέτρεψε στις γυναίκες να μιλούν με τη δική τους φωνή και να αγωνίζονται ενάντια στον ανδρικό σοβινισμό», λέει ο καθηγητής Ζάο Λιμίνγκ. Μια γλώσσα που εμπνέει τις γυναίκες ακόμη και σήμερα.
Η γλώσσα άρχισε να μελετάται από ειδικούς μόλις τη δεκαετία του 1980, όταν πολύ λίγοι ασκούμενοι ήταν ακόμα ζωντανοί. Περίπου το 95% των υπόλοιπων μηνυμάτων μεταφράστηκαν στο Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά στο Πεκίνο. Ένα πρόβλημα ήταν η τυποποίηση των χαρακτήρων, επειδή κάθε ασκούμενος έτεινε να αναπτύσσει το δικό του στυλ. Το 2006, η γλώσσα συμπεριλήφθηκε στην πολιτιστική κληρονομιά της Κίνας και η Nushu έχει τώρα το δικό της μουσείο. Τα τραγούδια που μεταδίδονται μέσω αυτού του είδους γραφής διασκευάστηκαν επίσης σε ένα συμφωνικό ποίημα από τον συνθέτη Ταν Ντουν. Και η σκηνοθέτης Βάιολετ ντυ Φενγκ γύρισε το ντοκιμαντέρ «Κρυμμένα Γράμματα» που δείχνει πώς οι γυναίκες σήμερα λαμβάνουν τα μηνύματα των προγόνων τους.
«Το Nüshu είναι ένας χώρος που επιτρέπει στις γυναίκες να λένε η μία στην άλλη μυστικά, να είναι ευάλωτες μαζί, να μιλούν για τα βάσανα και τις προκλήσεις, όπου μπορούν να νιώσουν σαν αδερφές», λέει η Βάιολετ ντυ Φενγκ.
Μετάφραση: Μικαέλα Λαμπρινίδου
Πηγή: digi24.ro
www.ertnews.gr
