Για την θεωρία που έχει περί θανάτου αλλά και για την διαχείριση στην απώλεια της αγαπημένης του μητέρας μίλησε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ο Χρήστος Φωτίδης στη νέα εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα On Time Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου.
Σε πονάει ακόμα ο θάνατος της μητέρας σου, με την οποία ήσουν πολύ δεμένος;
Όχι, γιατί η μητέρα μου “θέλησε” να φύγει. Είχε μια μυοπάθεια, ξεκίνησε κάποια στιγμή που δεν μπορούσε να κουμπώσει τα κουμπιά της και μετά έφτασε να μην μπορεί να καταπιεί. Και θυμάμαι πολύ έντονα που μου είπε: “Παιδί μου, δεν είναι ζωή αυτή, θέλω να φύγω”. Έπειτα από δέκα μέρες “έφυγε”, αφού πρώτα μας χαιρέτησε όλους, γιατί καταλάβαινε ότι έρχεται το τέλος της. Έφυγε στα 85 της ήρεμη και πλήρης, γιατί μας είδε παντρεμένους, ευτυχισμένους και χάρηκε και εγγόνια.
Η μαμά μου, αν και μαυροφορέθηκε από μικρή, γιατί είχε χάσει τα αδέλφια της, παρέμεινε δυνατή και πάλεψε. Ήταν αρχόντισσα, από σπουδαίο σόι. Όμως, αδικήθηκε στην προσωπική της ζωή, γιατί χώρισε πολύ νέα και παρά τις προτάσεις που είχε να ξαναπαντρευτεί, δεν το έκανε και μεγάλωσε μόνη της τα παιδιά της. Δεν ζήτησε ποτέ τίποτα από κανέναν. Δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για την αρρώστια της. Ποτέ δεν είπε “γιατί σε μένα, Θεέ μου;”.
Η μητέρα μου πίστευε πολύ στα θεία και μας το μετέδωσε κι εμάς αυτό. Είχαμε δει στην οικογένεια αληθινά θαύματα.
Σε φοβίζει ο θάνατος;
Όχι, καθόλου. Νομίζω ότι θα φύγω και θα πάω κάπου αλλού. Εγώ πιστεύω ότι ανοίγει μια πόρτα και πάμε σε άλλη διάσταση. Η ψυχή είναι αθάνατη και το σώμα φθαρτό. Με φοβίζει τι από αυτά που έχω κάνει θα βαρύνει περισσότερο. Τα καλά ή μήπως, εν αγνοία μου ή εν γνώσει μου, έχω κάνει κάτι άσχημο; Θα πάω εκεί που πρέπει;
Αν και λέει ο Χριστός μας ότι έστω και την τελευταία στιγμή να προλάβουμε να ζητήσουμε συγνώμη, Εκείνος θα μας συγχωρήσει και θα μας βάλει στον Παράδεισο. Εγώ νιώθω ότι ενσυνείδητα δεν έχω αδικήσει κανέναν. Και ειδικά στον χώρο μας ό,τι μπορώ να προσφέρω, το έχω κάνει και το κάνω.
