Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απέκλεισε για μιαν ακόμη φορά το ενδεχόμενο να αλλάξει τον εκλογικό νόμο εν όψει των εκλογών του 2027.
Που σημαίνει, ότι αν το αποτέλεσμα τους είναι αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης, και το δεύτερο κόμμα (ΠΑΣΟΚ, πιθανότατα) δεν μπορέσει να βρει «πρόθυμους» για κυβερνητική συνεργασία, (έχει αποκλείσει την σύμπραξη με την ΝΔ) θα οδηγηθούμε σε δεύτερες κάλπες.
Αν ο κ. Ανδρουλάκης καταφέρει σ’ αυτές να επικρατήσει, και να μην λειτουργήσει το δίλημμα της ΝΔ περί κινδύνου ακυβερνησίας, τα πράγματα θα εξελιχθούν πιθανότατα ομαλά, θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή και θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Και βλέπουμε…
Το μπέρδεμα αρχίζει αφ’ ης στιγμής δεν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης είτε επειδή δεν το επιτρέπουν τα ποσοστά που εξασφάλισε, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, είτε λόγω… ετερογονίας των σκοπών! Πόσο πιθανόν; Όχι πάντως αδύνατον.
Η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα διαδικασία, ορίζει ότι ακολουθεί μια σχετικώς μακρά περίοδος, αλλεπάλληλων εντολών σχηματισμού κυβέρνησης, σε όλα τα κόμματα, και επαναλαμβανόμενων εκλογών, που θα γίνουν με οικουμενική κυβέρνηση με την συναίνεση όλων των κομμάτων, είτε με υπηρεσιακή. Και από κάλπη σε κάλπη, βλέποντας και κάνοντας, και… ο Θεός να βάλει το χέρι του!
Θα έλεγε κανείς ότι η όλη διαδικασία… είναι τελικά νερό που πέφτει στον μύλο του πρωθυπουργού, αφού σε βάθος μικρού χρόνου συνιστά, εν τέλει, ακυβερνησία σε ταραγμένους και δυσερμηνεύσιμους καιρούς.
Τα πάντα, λοιπόν, θα εξαρτηθούν από τα ποσοστά που θα δώσουν οι κάλπες στα κόμματα, τον αριθμό τους που θα κατορθώσουν να μπουν στην Βουλή και… την ωριμότατα και το αίσθημα ασφάλειας και επιβίωσης που θα βγάλει το εκλογικό σώμα, η κοινωνία δηλαδή. Που μπορεί να έχει την άποψή της για την κυβερνητική επάρκεια και αποτελεσματικότητα, αλλά ακτινοσκοπεί και τις δυνατότητες, τις προοπτικές των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Μπορεί να ισχύει ότι «στις Δημοκρατίες, δεν υπάρχουν αδιέξοδα» αλλά ακόμη και ο φόβος ότι μπορεί και να υπάρξουν πυροδοτεί ανασφάλεια και αρνητική προδιάθεση, που… μπορεί να οδηγήσει στα πάντα!
Η χώρα βρίσκεται σε φάση σιγουριάς και σχετικής προόδου σχεδόν σε όλους τους τομείς. Πολλά που έπρεπε να γίνουν, δεν έγιναν εξ αιτίας της κυβερνητικής ολιγωρίας, αναποτελεσματικότητας, επανάπαυσης στις αρκετές επιτυχίες και «νίκες», κόπωσης λόγω μακράς παραμονής στην εξουσία με τις διαβρωτικές παραμορφώσεις και αλλοιώσεις που επιφέρει. Αλλά κανείς δεν αμφισβητεί ότι έχει κάνει βήματα σημαντικά και προς την ορθή κατεύθυνση.
Ο κόσμος λέει ότι «ομάδα που δεν χάνει, δεν την αλλάζεις». Και όταν εμφανίζει σημάδια κόπωσης, με διορθωτικές κινήσεις, ανανεώσεις, αλλαγή σχεδίων, την αναμορφώνεις, την φρεσκάρεις, την ενθαρρύνεις. Εκτός αν στο ορίζοντα βλέπεις κάποια άλλη ομάδα, νεανική, με σφρίγος, με προοπτικές, με όραμα , οπότε την παρατάς και γίνεσαι οπαδός, υποστηρικτής, ψηφοφόρος αυτής της «άλλης»…Βλέπει κανείς με σιγουριά και χωρίς αυταπάτες αυτή την άλλη κάπου στο προσεχές μέλλον; Αν βλέπει ξεκάθαρα, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, ελπίζοντας ότι δεν θ’ αποδειχθεί πήδημα στο κενό χωρίς… δίχτυ ασφαλείας κάτω!
