Aυτό το status του θα θεμελιωθεί με τον αμέσως επόμενο δίσκο του, το «The Times they are a Changin’». Το κίνημα αμφισβήτησης των νέων θα αγκαλιάσει το ομώνυμο άσμα, αποκτώντας ακόμα έναν ύμνο. Ο Ντίλαν είναι, πια, μια μυθική φιγούρα στα μάτια της οργισμένης νεολαίας, των αδυνάτων, του πλήθους που ζητά την ισονομία, αν και ο ίδιος, όπως δήλωνε η συνεργάτιδα του Τζόαν Μπάεζ, «δεν πατούσε το πόδι του στις διαδηλώσεις». Όσο κι αν ο αρνιόταν πεισματικά την ετικέτα της «φωνής μιας γενιάς», ήταν εμφανώς ανήσυχος για τον κόσμο γύρω του, τον απασχολουσε η συντηρητικοποίηση που έφερνε η έξαρση του ψυχροπολεμικού κλίματος – κι όπως χαρακτηριστικά δηλώνει η θρυλική τραγουδοποιός και δεν έχουμε κανέναν λόγο για να την αμφισβητήσουμε, «δεν θα μπορούσε να έχει γράψει αυτά τα τραγούδια, αν δεν τον ενδιέφερε η πολιτική», ό,τι κι αν λέει ο ίδιος. Τα τραγούδια του ήταν ο τρόπος για να αντιδράσει, να επαναστατήσει, να «διαδηλώσει». Ας μην ξεχνάμε δε, ότι και ο ήρωάς του, ο Γούντι Γκάθρι, έβλεπε τη μουσική ως μέσο επανάστασης, ως αντικαθεστωτική δράση.
Φυσικά, ένα φύσει και θέσει επαναστατικό πνεύμα, κάποια στιγμή δεν μπορεί παρά να επαναστατήσει ακόμα και απέναντι στους ήρωές του ή και στον ίδιο του τον εαυτό. Ο Ντίλαν δεν έχασε χρόνο. Έτσι, ο Ντίλαν θα στραφεί στον ηλεκτρικό ήχο στην επόμενη δισκογραφική δουλειά του, τον «ήχο του μέλλοντος», ερχόμενος σε ρήξη με τους παραδοσιακούς εκπροσώπους της folk μουσικής σκηνής, αλλά και με μεγάλη μερίδα του κοινού του, που (υποτίθεται πως) τον αγκάλιασε για το επαναστατικό του πνεύμα, αλλά αρνήθηκε να συμμεριστεί τη μουσική του επανάσταση και διαμαρτυρόταν στις συναυλίες της περιοδείας που ακολούθησε – υποδειγματική η ανάπλαση της επεισοδιακής συναυλίας στο Νιούπορτ στην ταινία, σε έναν δίκαιο κόσμο θα είχε πάρει το φετινό Όσκαρ Ήχου για αυτή τη σεκάνς και μόνο. Να σημειωθεί ότι για δραματουργικούς λόγους, θα ακούσουμε τους παριστάμενους να τον φωνάζουν «Ιούδα» στη συγκεκριμένη σκηνή, ένα περιστατικό που συνέβη μεταγενέστερα, σε συναυλία στο Λίβερπουλ – το αναφέρουμε για να δείξουμε ότι η αγανάκτηση του κοινού του δεν περιοριζόταν εντός αμερικανικών συνόρων.
