Ο άνθρωπος πίσω από το πιο εμπορικό άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής όλων των εποχών είναι ο Moby, όμως η τεράστια επιτυχία του Play συνοδεύτηκε και από ανεπιθύμητες συνέπειες.
Το πέμπτο του άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1999 στη Βρετανία, φτάνοντας αρχικά μόλις στο νούμερο 33 των charts και βγαίνοντας από το Top 40 μέσα σε μία εβδομάδα. Παρά την υποτονική αρχική ανταπόκριση, το Play άρχισε σταδιακά να κερδίζει έδαφος, ανεβαίνοντας στα charts και φτάνοντας τελικά στην κορυφή τον Απρίλιο του 2000.
Παρέμεινε εκεί για πέντε εβδομάδες και έμεινε στο Top 40 μέχρι τον Μάρτιο του 2001, ενώ επανήλθε αρκετές φορές στο Top 100 τα επόμενα χρόνια.
Αν και ο Moby είχε ήδη γνωρίσει επιτυχία με το single Go το 1991, το Play τον ανέβασε σε άλλο επίπεδο. Ακόμη κι αν κάποιος δεν γνωρίζει το άλμπουμ, σίγουρα θα έχει ακούσει τραγούδια όπως τα Porcelain, Why Does My Heart Feel So Bad?, Honey και Natural Blues. Η παρουσία του δίσκου ήταν παντού και η φήμη δύσκολα αποφεύγονταν.
«Πιστεύω πως η φήμη και ο πλούτος είναι, πιθανότατα, δύο από τις πιο καταστροφικές δυνάμεις στον πλανήτη», λέει ο ίδιος από το σπίτι του στο Λος Άντζελες. «Αν η φήμη και ο πλούτος έλυναν τα προβλήματα, ο Kurt Cobain και η Amy Winehouse θα έκαναν ακόμα δίσκους».
«Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς από αυτό το σύστημα, ειδικά σε μέρη όπως η Νέα Υόρκη ή το Λος Άντζελες, όπου κυριαρχεί η επίδειξη, η κατανάλωση και η ανάγκη για εξωτερική επιβεβαίωση. Είναι δύσκολο να αντισταθείς στους πειρασμούς. Αλλά μετά βλέπεις τις συνέπειες».
«Προτιμώ να ζω λογικά και να μην αφήνω τις ανησυχίες των άλλων να καθορίζουν τις δικές μου».
Moby: Γιατί προσφέρει δωρεάν την μουσική του
Πλέον νηφάλιος και με αρκετά χρόνια να τον χωρίζουν από τις μέρες της απόλυτης δόξας, ο Moby τα τελευταία χρόνια κάνει κάτι που λίγοι καταξιωμένοι καλλιτέχνες τολμούν: προσφέρει δωρεάν τη μουσική του.
«Έχω σπίτι, αυτοκίνητο, φούτερ, φαγητό στο ψυγείο, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο», επιμένει. «Αφού μπορώ να ζω και να δουλεύω χωρίς να με καθοδηγεί το χρήμα, γιατί να μην το δω ως ευκαιρία;»
Περισσότερα από δέκα χρόνια πριν, ο Moby είχε την ιδέα να δημιουργήσει μια δωρεάν πλατφόρμα αδειοδότησης μουσικής, το MobyGratis. Η ιδέα ήταν απλή και αρκετά ριζοσπαστική: να δώσει ελεύθερη πρόσβαση σε εκατοντάδες συνθέσεις του για κάθε χρήση, από ταινίες μέχρι remixes. «Ίσως είναι μια μορφή εγωιστικού αλτρουισμού ή αλτρουιστικού εγωισμού – δίνω τη μουσική, αλλά το όφελος για μένα είναι ότι βλέπω τι κάνουν οι άλλοι με αυτή», λέει. «Υπάρχουν πολλά τρομακτικά και μπερδεμένα στη σημερινή ψηφιακή πραγματικότητα, αλλά μου αρέσει η ισότητα που προσφέρει». Η δωρεάν διάθεση της μουσικής του έρχεται σε αντίθεση με τη μάχη πολλών καλλιτεχνών για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων τους από την τεχνητή νοημοσύνη, με ονόματα όπως ο Ed Sheeran και ο Damon Albarn να ζητούν αυστηρότερη νομοθεσία.
Ο ίδιος δηλώνει: «Κατανοώ και σέβομαι απόλυτα τις ανησυχίες των άλλων. Είναι πολύ βάσιμες… αλλά προσωπικά, ίσως είναι αφελές, αλλά απλώς το αγνοώ. Βγάζω τη μουσική εκεί έξω και ελπίζω για το καλύτερο. Μέρος της κουλτούρας των remixes είναι να βλέπεις πώς οι άλλοι ερμηνεύουν τη δουλειά σου – μερικές φορές είναι μέτρια, άλλες κακή, αλλά κάποιες φορές είναι τόσο εμπνευσμένη που μαθαίνω πολλά από άλλες δημιουργικές διαδικασίες».
Moby: «Ζούμε σε έναν κόσμο φόβου, εγωισμού και σκληρότητας»
Ο Moby επικρίνει επίσης το πώς η προσφορά και η συμπόνια θεωρούνται πλέον αδυναμία, αναφερόμενος και σε πρόσφατες δηλώσεις του Elon Musk περί «πολιτισμικής αυτοκτονικής ενσυναίσθησης». Ο ίδιος πιστεύει πως «ζούμε σε έναν κόσμο φόβου, εγωισμού και σκληρότητας», αλλά στηρίζει «οτιδήποτε απορρίπτει τη μισαλλοδοξία και την αντίληψη ότι η ενσυναίσθηση είναι αδυναμία, θυμίζοντας ότι η ζωή μπορεί να είναι απλή και αξιοπρεπής».
Χαριτολογεί: «Έχω γίνει πια ο παράξενος γέρος που θα δεις στα βουνά, να μην κοιτάει κανέναν στα μάτια και να μουρμουρίζει».
Ο Moby γνωρίζει ότι η στάση του απέναντι στη φήμη, τον πλούτο και τη γενναιοδωρία δεν ταιριάζει με την εποχή, αλλά δεν φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα.
Με πληροφορίες από Sky News
