«ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ έξι χρόνια που μου συμβαίνει αυτό, το πιο δύσκολο ήταν να πω πως έπεσα θύμα stalking από γυναίκα και να με πιστέψουν. Να πω, ας πούμε, σε μια φίλη μου ότι φοβάμαι πως η stalker μου θα έρθει στο πάρτι της ακάλεστη. Μπορεί να μου λέει μια γνωστή μου ότι πήγε διακοπές και γνώρισαν κόσμο με τον γκόμενό της και να αναρωτιέμαι αν τυχόν ο “κόσμος” ήταν αυτή. Τι να τη ρωτήσω, τι μαλλιά είχε η κοπέλα που γνώρισε στις διακοπές της; Φαντάζεσαι πώς θ’ ακουστώ;»
Βρίσκομαι με τη Γεωργία ένα απόγευμα στη Γλυφάδα για να μιλήσουμε για το ότι εδώ και περίπου έξι χρόνια έχει πέσει θύμα stalking από μια γυναίκα.
«Βγήκαμε ραντεβού δύο φορές. Μου είχε φανεί φιλική, ενδιαφέρουσα, ήπιων τόνων και ταλαντούχα. Δεν έγινε ποτέ κάτι μεταξύ μας, τίποτα, δεν κρατήσαμε ούτε το χέρι η μία της άλλης. Στο πρώτο ραντεβού πήγαμε για καφέ και στο δεύτερο για πεζοπορία, τρίτο δεν υπήρξε. Της έκανα μια κουβέντα, όπως είπα ήταν ήπιων τόνων, και το πήρε καλά, μου είπε ότι θα ήθελε να συνεχίσουμε, αλλά, αφού δεν μου βγαίνει, το σέβεται. Είχαμε κοινό ευρύτερο κύκλο, οπότε ήταν δεδομένο ότι θα την ξανάβλεπα. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά, ήταν απλώς δύο ραντεβού».
«Δύο γνωστές μου μού εκμυστηρεύθηκαν ότι έχουν υπάρξει θύματα stalking από γυναίκες και μου έδειξαν μηνύματα, mails, απειλές, tumblrs, sites και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Μιλάμε για πολύ χοντρές καταστάσεις, τύπου να μετακομίζεις σε άλλη χώρα και να βλέπεις την άλλη κάτω απ’ το καινούργιο σου σπίτι. Συμβαίνει, απλώς δεν μιλάμε γι’ αυτό».
«Μία που της είπα ότι δεν θέλω να ξαναβγούμε, μία που την είδα πρώτη μούρη στο κοινό σε παράστασή μου. Σκέφτηκα ότι, οk, δεν έγινε κάτι. Πιθανότατα είχε κλείσει εισιτήρια από πριν. Το είπα στην παρέα μου και γελάσαμε, και μετά ήρθε μ’ ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και είπε μπροστά μας ότι “η κοπέλα της ήταν υπέροχη”. Ρώτησα “ποια κοπέλα σου” και απάντησε “δεν την ξέρεις”. Έφυγε, εγώ θύμωσα, μου είπε μια φίλη μου ότι είχε στραβώσει και το έπαιζε ιστορία για να φανεί ότι με άφησε αυτή‧ ότι είναι ναρκισσίστρια και θέλει να κάνει εντύπωση στους δικούς μου για να φανεί ότι φεύγει με τους όρους της. Κλείσαμε με το ότι είναι μαλακισμένη με τοξική αρρενωπότητα και συνεχίσαμε το βράδυ μας.
Πέρασαν κάποιοι μήνες και μια κοπέλα με την οποία συζητούσαμε να κάνουμε μια παράσταση με δικό μου κείμενο μού έστειλε μήνυμα στο Insta με την ερώτηση “εσύ δεν το έγραψες αυτό;”. Μπαίνω και βλέπω μια σελίδα με 40 ακολούθους και ατάκες από κείμενα που είχα γράψει εγώ. Για ένα δευτερόλεπτο αναρωτήθηκα αν έχω φαν που με παρακολουθούν, μετά όμως άσπρισα. Είδα ατάκες αδημοσίευτες, που δεν είχα ούτε στο μπλογκ μου ούτε στα σόσιάλ μου, κείμενα που είχα μόνο στο λάπτοπ μου. Έστειλα μήνυμα στη σελίδα και ρώτησα “τι φάση”. Μου απάντησε με emoji λουλούδι. Αυτό συνεχίστηκε κάμποσο, εγώ ρώταγα, η σελίδα απάνταγε με emojis. Μετά είπα ότι θα πάω στη Δίωξη και απάντησε “εκεί δουλεύουν οι φίλοι μου” και emoji καρδιά. Τότε κατάλαβα ότι μάλλον είναι αυτή, καθότι –δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες– δουλεύει στον χώρο της ασφάλειας και έχει φιλίες με μπάτσους, βαποράκια, σεκιουριτάδες και όλο αυτό. Μετά από αυτήν τη συζήτηση και χωρίς να μάθω πώς και πού βρήκε αυτά τα κείμενα που ανέβαζε, η σελίδα εξαφανίστηκε. Ευτυχώς, μου έμειναν τα screenshots. Mετά απ’ αυτό, καμία επαφή».
«Περνάνε κάποιοι μήνες και μου στέλνει μήνυμα ότι θέλει να βρεθούμε. Λέω “ναι” και πάω γιατί ήθελα να τη ρωτήσω αν ήταν αυτή με τη σελίδα στο Instagram. Στο ενδιάμεσο, γίνονται κάποιες φάσεις στη ζωή μου και κάπως όλες και όλοι αρχίζουν να την ξέρουν. Μπορεί να μου έδειχνε κάποιος φίλος μου φωτογραφίες από κάμπινγκ και να την έβλεπα στα στόριζ με την παρέα της. Μπορεί να ανέβαζε φωτογραφία από μαγαζί στο οποίο ξεκίνησε να δουλεύει κάποια φίλη μου – τέτοια πράγματα. Ο κόσμος που με ήξερε, ήξερε κι εκείνη από ένα σημείο και μετά. Και μπορεί να άκουγα ότι είναι γαμάτη ή σέξι ή αστεία, οπότε, σ’ εκείνο το ενδιάμεσο διάστημα και πριν βρεθούμε, σκέφτηκα ότι έπαιζε να την παρεξήγησα, να σκάλωσα μόνη μου.
Βγαίνουμε, λοιπόν, και μου έχει φέρει ένα παλιό mp3 player το οποίο έχει αφήσει στο τραπέζι με σημείωμα που λέει “όσα ακούω για να σε ακούω”. Τη ρωτάω “τι φάση” και μου λέει να το ανοίξω. Μέσα είναι διάφορα τραγούδια που μ’ αρέσουν, τοποθετημένα έτσι ώστε οι τίτλοι να βγάζουν νόημα, σαν ποίημα. Το ποίημα είχε το νόημα μιας ολόκληρης ζωής που θα ζούσαμε μαζί. Τα είδα όλα – όλα όμως. Μου ήρθε νταμπλάς, κάηκα εντελώς. Τη ρώτησα τι ήταν αυτό και από πού και ως πού και απάντησε ότι είμαι ο κόσμος της, ότι της έχω λείψει, ότι έχει πάει με όλη την Αθήνα και καμία δεν είναι σαν εμένα, ότι είμαστε πλασμένες η μία για την άλλη και ότι αν τα φτιάξω μαζί της, δεν θα χρειαστεί ποτέ να δουλέψω και ότι θα φροντίσει να κάνει πραγματικότητα κάθε μου όνειρο.
Εκεί έπρεπε να φύγω, αλλά πήρα ένα κοκτέιλ, την παρακάλεσα να συνέλθει, κι έκατσα και της εξήγησα ότι δεν μ’ ενδιαφέρει, ότι δεν έχουμε κανένα μέλλον και ότι δεν είμαι ούτε πρόκειται να γίνω η κοπέλα της. Φάνηκε να συνέρχεται. Τη ρώτησα για τη σελίδα και έκανε την κότα. Το βράδυ μού ήρθε μήνυμα ένα link στο Pinterest με δαχτυλίδια γάμου, συνοδευόμενο από ένα emoji ίδιο με αυτό που μου έστειλε η σελίδα. Σηκώθηκα και πήγα στο σπίτι της κολλητής μου και της είπα τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Μου είπε γελώντας ότι αν πεθάνω θα ξέρουμε ποια το ’κανε και εκεί έπαθα την πρώτη μου κρισάρα, καθότι συνειδητοποίησα ότι η τύπισσα ξέρει πού μένω, με ποιους βγαίνω, πού δουλεύω, ότι έχω έντονη διαδικτυακή παρουσία λόγω δουλειάς, κι αυτό με κάνει εύκολο στόχο, έχει λεφτά, πολύ περισσότερα από μένα, και ξέρει κόσμο που έχει πάει ή θα πάει φυλακή. Επίσης, ό,τι και να πω, δεν θα το πάρει κανείς στα σοβαρά γιατί ποιος άνθρωπος στα λογικά του φοβάται μια κοπελίτσα πενήντα κιλά και ένα πενήντα ύψος;».
— Όλο αυτό συνεχίζεται από τότε;
Όχι. Γίνεται με διακοπές. Όποτε χαλαρώνω και λέω ότι το ξέχασε, εμφανίζεται. Πριν από μερικούς μήνες πίστευα ότι όλο αυτό έχει τελειώσει, αλλά τη βρήκα μπροστά μου στο σχετικά απομονωμένο νησί όπου είχα πάει για κάμπινγκ. Μπροστά μου κυριολεκτικά, μπήκα σ’ ένα καφέ και την είδα στην μπάρα. Τότε ήταν που μίλησα πρώτη φορά στα σοβαρά με δικηγόρο και τώρα είμαστε σε φάση εκκίνησης νομικών διαδικασιών. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, θα πω μόνο ότι δεν είναι απλό. Το καλό είναι ότι έχω κρατήσει τα πάντα και το κακό είναι ότι έχει προσέξει πολύ να μην είναι απειλητική ή τρομακτική.
— Τι εννοείς;
Εννοώ ότι τα πράγματα που έχει κάνει δεν είναι παράνομα. Ξεκίνησε να πηγαίνει στην κοπέλα που μου κάνει τα νύχια. Μετακόμισε δύο στενά απ’ το σπίτι της γιαγιάς μου. Προσπάθησε να κάνει κάτι με τις πρώην μου. Προσπάθησε να πιάσει φιλίες με τις φίλες μου. Πήγε στην ομάδα βόλεϊ της κολλητής μου και ξεκίνησε εθελοντισμό σ’ έναν οργανισμό που βοηθά τοξικομανείς, στον οποίο κάνει επίβλεψη έργου μια στενή μου φίλη. Μου έστελνε memes σε διάφορες εφαρμογές, ποιήματα, τραγούδια και λοιπά. Έχει χωθεί όπου μπορεί να χωθεί, αλλά τίποτα δεν είναι παράνομο. Δεν στέλνει χιλιάδες μηνύματα, δεν μου λέει ότι θα με βλάψει, δεν με απειλεί ότι θ’ αυτοκτονήσει. Είναι σαν καρκίνος που δεν φαίνεται στη βιοψία. Και όταν είναι να το περιγράψω, μπορεί να ακούσω ένα απλό “α ρε συ, είναι λόκο, ε;”. Αλλά σαν να είναι απλό και ανάλαφρο, ενώ δεν είναι.
— Είναι κάτι που έχεις συζητήσει με τους γύρω σου;
Έχω πιάσει τις φίλες μου, τους φίλους μου, όλο τον κόσμο με τον οποίο έχω συνεργαστεί, τη μάνα μου, τον πατέρα μου και γενικά όλο τον κόσμο που ξέρω και με νοιάζεται και έχω πει ότι είμαι θύμα συστηματικής παρενόχλησης από αυτήν τη συγκεκριμένη γυναίκα, ότι αν τους προσεγγίσει να μου το πουν, ότι έχω μπει σε νομικές διαδικασίες και ότι αν αντιδράσω άσχημα χωρίς λόγο σε δημόσιο χώρο θα φταίει το ότι εμφανίστηκε. Έκτοτε κάποιοι με ξέκοψαν διακριτικά γιατί με θεώρησαν προβληματική, κάποιοι άλλοι μου έστειλαν μηνύματα ότι τους έχει προσεγγίσει στα σόσιαλ να βγουν για καφέ και οι γονείς μου μού πρότειναν να μείνω μαζί τους αν νιώθω περισσότερη ασφάλεια. Αυτά τα έκανα πρόσφατα, μαζί με τη δικηγόρο – πάνε κάποιοι μήνες. Μέχρι τότε, τα προηγούμενα χρόνια, δεν είχα πει πολλά, κυρίως το είχα συζητήσει με κάποιες κοντινές φίλες μου. Στην πορεία, δύο γνωστές μου μού εκμυστηρεύθηκαν ότι έχουν περάσει τα ίδια με γυναίκες και μου έδειξαν μηνύματα, mails, απειλές, tumblrs, sites και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Μιλάμε για πολύ χοντρές καταστάσεις, τύπου να μετακομίζεις σε άλλη χώρα και να βλέπεις την άλλη κάτω απ’ το καινούργιο σου σπίτι. Συμβαίνει, απλώς δεν μιλάμε γι’ αυτό.
— Όταν το συζητάς, συναντάς απρόσμενες αντιδράσεις;
Το πιο συνηθισμένο είναι ότι είμαι αυστηρή μαζί της και δεν καταλαβαίνω ότι έχει τραυματιστεί ως ομοφυλόφιλη γυναίκα και πως “εκθέτοντάς την” συμβάλλω στον επανατραυματισμό της – μου το ’χουν πει κάποιες φορές αυτό μέσα στα χρόνια. Ότι συμβάλλω στο να στιγματίζεται με το να λέω ότι είναι stalker και επικίνδυνη, και ότι απλώς εκφράζει τον έρωτά της. Και ότι αν ήταν άντρας θα τον έλεγα επίμονο, ενώ τώρα είμαι ομοφοβική. Βγαίνω και θύτης, το καταλαβαίνεις; Μια γνωστή μου μού είπε να προσέχω τι λέω, μην πει η άλλη ότι τη δυσφημώ. Ό,τι θες έχω ακούσει. Ευτυχώς έχω καλούς ανθρώπους στη ζωή μου και μ’ έχουν βοηθήσει να καταλάβω ότι το άσπρο είναι άσπρο και το μαύρο μαύρο. Γιατί κάποια στιγμή αναρωτιόμουν αν είμαι όντως ομοφοβική και αντιδρώ από εσωτερικευμένο μισογυνισμό. Αυτό το σκεφτόμουν την ίδια μέρα που ο σκηνοθέτης μου με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι μ’ έψαχνε στο θέατρο και καλά ως δημοσιογράφος για να μου πάρει συνέντευξη. Εγώ θα σου πω τι σημαίνει “κάνω gaslighting στον εαυτό μου”, που συνέβαιναν αυτά και αναρωτιόμουν αν την έχω παρεξηγήσει και είναι μια αθώα ψυχή.
— Πέρα από την ανησυχία και τον φόβο που περιγράφεις, τι άλλες επιπτώσεις έχει αυτή η γυναίκα στη ζωή σου;
Πάω σούπερ-μάρκετ, κοιτάω δεξιά κι αριστερά. Οδηγάω, κοιτάω δεξιά κι αριστερά. Ανεβαίνω στη σκηνή, κοιτάω δεξιά, αριστερά, μπρος και πίσω. Δεύτερη φύση μού έχει γίνει. Δεν εμπιστεύομαι καινούργιους ανθρώπους, ειδικά αν μου φαίνονται ήπιοι και ευγενικοί. Κάθε φορά που γνωρίζω κόσμο που φαίνεται νορμάλ, χαμηλών τόνων, με ωραία φωνή και χαριτωμένο χαμόγελο ανάβουν τα λαμπάκια που λένε “κίνδυνος”. Μου φαίνεται πλέον τρελό το τι μοιράζεται ο κόσμος στο ίντερνετ. Έχω γίνει ειδική στην ασφάλεια στο διαδίκτυο, κοιτάω να υπάρχω όσο πιο λίγο γίνεται, μόνο για δουλειά. Έχω επηρεαστεί πολύ. Όμως δεν ζω έναν εφιάλτη πια αλλά μια μόνιμη ενόχληση. Ωστόσο δεν νιώθω αδύναμη απ’ τη στιγμή που το μοιράστηκα και που βρήκα δικηγόρο. Ειδικά η δικηγόρος μου, συναισθηματικά, μ’ έχει βοηθήσει πολύ. Με δικαιώνει. Μετατρέπει όλα τα “ε καλά, δεν έκανε και τίποτα” σε πιθανό αδίκημα. Μου εξηγεί τι έχω πάθει. Μου επιβεβαιώνει ότι δεν είμαι τρελή.
— Πώς πιστεύεις ότι παίζει ρόλο το φύλο;
Θέλω να πω ότι το «Baby Reindeer» ήταν ό,τι καλύτερο μου συνέβη ποτέ γιατί απ’ την ώρα που βγήκε αυτή η σειρά ο κόσμος ξαφνικά έχει σημείο αναφοράς σε σχέση με τις γυναίκες που φέρονται έτσι. Το άλλο που θέλω να πω είναι ότι το δικό μου φύλο παίζει, για μένα, περισσότερο ρόλο. Επειδή είμαι γυναίκα, όταν εξηγώ τι συμβαίνει, έχει υπάρξει κόσμος που νομίζει ότι καυχιέμαι, δηλαδή ότι και καλά παραπονιέμαι που κάποια έχει εμμονή μαζί μου, αλλά εννοώ ότι είμαι γαμάτη και ακαταμάχητη και σφάζονται στην ποδιά μου. Επειδή είμαι γυναίκα πιστεύω ότι έχω ακούσει και το ότι είμαι ομοφοβική με εσωτερικευμένο μισογυνισμό και ότι δεν έχω αποδεχθεί την έλξη μου για τις γυναίκες επειδή φοβάμαι να υπάρξω κοινωνικά με κάποια, οπότε «παθολογικοποιώ» την τύπισσα αυτή. Που, όχι, είμαι θύμα stalking, τόσο απλά.
— Έχεις κάποια συμβουλή για ομοιοπαθούσες;
Πρώτον, βρείτε δικηγόρο, τώρα. Αν δεν έχετε λεφτά, ρωτήστε σε ομάδες στο ίντερνετ και στις ομάδες νομικών σχολών αν υπάρχει κόσμος που αναλαμβάνει pro bono. Πάρτε τηλέφωνο φεμινιστικές ομάδες ή στείλτε τους email και περιγράψτε γιατί χρειάζεστε βοήθεια. Δεύτερον, πρέπει να σταματήσετε να νομίζετε ότι είναι ακίνδυνη επειδή είναι γυναίκα. Ζημιά δεν είναι μόνο να σας σκοτώσει, ζημιά είναι να φοβάσαι τη σκιά σου και να κοιτάς πίσω απ’ τις κουρτίνες – η παράνοια είναι ζημιά. Τρίτον, πείτε το. Πείτε το όπου μπορείτε και μιλήστε γι’ αυτό ενημερωτικά και ήρεμα, σαν να είναι μια ιατρική κατάσταση. Τέταρτον, κρατήστε τα πάντα γιατί θα είναι αποδείξεις για εσάς για ένα πιθανό δικαστήριο, ένα επόμενο θύμα της ή για όπου τις χρειαστείτε. Πέμπτον, μην ψάχνετε το «γιατί εγώ». Δεν έχω ιδέα γιατί έτυχε αυτό σ’ εμένα μετά από δύο ραντεβού. Δεν θα μάθω κιόλας. Δεν φταίω όμως. Έτυχε να είμαι εγώ. Δεν ήταν που ήπια κοκτέιλ μαζί της, όπως πίστευα επί τρία χρόνια. Φταίει αυτή και ό,τι κουβαλάει, όχι εγώ. Ούτε εσείς.
