Το μεγαλιθικό μνημείο του Στόουνχεντζ αποτελεί ένα διαχρονικό μυστήριο για τους αρχαιολόγους και ιστορικούς τόσο ως προς την αιτία που κατασκευάστηκε και τη χρήση του αλλά και ως προς τον τρόπο που δημιουργήθηκε πριν από περίπου πέντε χιλιάδες έτη.
Πιστεύεται ότι οι κάποιοι από τους τεράστιους βράχους του μνημείου προήλθαν από τοπικά λατομεία αλλά κάποιοι που έχουν λάβει μάλιστα την ονομασία «γαλάζιοι λίθοι» διαπιστώθηκε ότι προέρχονται από την Ουαλία και ακόμη πιο μακρινές περιοχές όπως η Σκωτία.
Οι θεωρίες για το πώς οι κάτοικοι της Βρετανίας που εκείνη την εποχή δεν διέθεταν οργάνωση, πολιτισμό και γενικότερα τεχνικά μέσα παρόμοια με αυτά των πολιτισμών της Μεσογείου ή της Μέσης Ανατολής κατάφεραν να μετακινήσουν αυτούς τους τεράστιους βράχους είναι πολλές, προτάθηκε ακόμη και η «βοήθεια» παγετώνων που έκαναν αυτή την μεταφορά στην περιοχή του μνημείου και κάποια κοινότητα απλά τους τοποθέτησε στη συνέχεια σε κυκλικό σχηματισμό.
Πρόσφατες έρευνες επιβεβαίωσαν ότι μετακινήθηκαν από ανθρώπους και όχι από παγετώνες αλλά δεν ήταν σαφές πώς οι «γαλάζιοι λίθοι» που ζυγίζουν πάνω από τρεις τόνους μεταφέρθηκαν εκατοντάδες χλμ. Τώρα μια νέα ανακάλυψη ίσως αποκαλύψει ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του μνημείου.
Πριν από έναν αιώνα, το 1924, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια γνάθο αγελάδας που είχε τοποθετηθεί προσεκτικά δίπλα στη νότια είσοδο του Στόουνχεντζ και τη χρονολόγησαν στην απαρχή του μνημείου περίπου πριν από 5,000 χρόνια. Ειδικοί χρησιμοποίησαν τώρα ανάλυση ισοτόπων για να «ζωντανέψουν» το εύρημα αποκαλύπτοντας ότι η αγελάδα πιθανότατα προερχόταν από την Ουαλία προτού μεταφερθεί στο Στόουνχεντζ.
Η αξιοσημείωτη αυτή ανακάλυψη ενισχύει περαιτέρω τις θεωρίες ότι τα βοοειδή χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά των τεράστιων λίθων σε όλη τη χώρα.
«Ένα τμήμα ενός δοντιού αγελάδας μας αφηγήθηκε μια εκπληκτική ιστορία και, καθώς εμφανίζονται νέα επιστημονικά εργαλεία, ελπίζουμε ότι θα μάθουμε περισσότερα για το μακρύ της ταξίδι» ανέφερε η Τζέιν Έβανς καθηγήτρια στο Βρετανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο.
Τα ευρήματα
Η ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετείχαν επίσης επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ και το University College London έκοψε τον τρίτο γομφίο της αγελάδας που καταγράφει χημικά σήματα από το δεύτερο έτος ζωής του ζώου σε εννέα οριζόντιες τομές. Έπειτα μπόρεσαν να μετρήσουν ισότοπα άνθρακα, οξυγόνου, στροντίου και μολύβδου, που προσφέρουν στοιχεία για τη διατροφή, το περιβάλλον και τις μετακινήσεις της αγελάδας.
Η ανάλυση έδειξε ότι η αγελάδα προερχόταν από περιοχή με πετρώματα παλαιοζωικής περιόδου όπως αυτά των «γαλάζιων λίθων» προτού το ζώο μετακινηθεί στο Στόουνχεντζ.
Είναι η πρώτη φορά που επιστήμονες εντοπίζουν στοιχεία που συνδέουν υπολείμματα βοοειδών από τον χώρο του Στόουνχεντζ στο Σόλσμπερι με την περιοχή Πέμπροκσαϊρ της Ουαλίας όπου πιστεύεται ότι προήλθαν μερικοί από τους λίθους. «Η μελέτη αποκάλυψε πρωτοφανείς λεπτομέρειες για έξι μήνες από τη ζωή μιας αγελάδας, παρέχοντας την πρώτη απόδειξη μετακίνησης βοοειδών από την Ουαλία, καθώς και στοιχεία για διατροφικές αλλαγές και γεγονότα ζωής που συνέβησαν πριν από 5.000 χρόνια» εξηγεί η Έβανς.
Οι ερευνητές αναφέρουν σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Journal of Archaelogical Science» ότι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ασυνήθιστα σήματα μολύβδου στο δόντι θα μπορούσαν να εξηγηθούν από το στρες της εγκυμοσύνης υποδεικνύοντας ότι η αγελάδα ήταν θηλυκή.
Ο Ρίτσαρντ Μάντγουικ καθηγητής αρχαιολογικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, δήλωσε:
«Η έρευνα αυτή παρείχε κρίσιμες νέες γνώσεις για τη βιογραφία αυτής της αινιγματικής αγελάδας, της οποίας τα υπολείμματα κατατέθηκαν σε μια τόσο σημαντική τοποθεσία, στην είσοδο του Στόουνχεντζ. Μας προσφέρει απαράμιλλες λεπτομέρειες για την προέλευση του ζώου και το κοπιαστικό ταξίδι του. Συχνά μεγάλες αφηγήσεις κυριαρχούν στις έρευνες για σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους αλλά αυτή η βιογραφική προσέγγιση σε ένα μόνο ζώο δίνει μια εντελώς νέα διάσταση στην ιστορία του Στόουνχεντζ»
Naftemporiki.gr
