Ένα πρωτοποριακό έργο για την απορρόφηση άνθρακα από τη θάλασσα ξεκίνησε να λειτουργεί στη νότια ακτή της Αγγλίας. Το μικρό πιλοτικό πρόγραμμα, γνωστό ως SeaCURE, χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση της Βρετανίας ως μέρος της αναζήτησής της για τεχνολογίες που καταπολεμούν την κλιματική αλλαγή.
Υπάρχει ευρεία συναίνεση μεταξύ των επιστημόνων του κλίματος ότι η κύρια αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι η εκπομπή αερίων όπως το διοξείδιο του άνθρακα και είναι άμεση ανάγκη η μείωση των εκπομπών αυτών των αερίων.
Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν επίσης ότι μέρος της λύσης θα πρέπει να περιλαμβάνει τη… σύλληψη ορισμένων από τα αέρια που έχουν ήδη απελευθερωθεί και κυρίως του άνθρακα. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται διαφόρων ειδών τεχνολογίες για τη «δέσμευση άνθρακα» όπως αποκαλείται αυτή η διαδικασία κάποιες εκ των οποίων προσπαθούν να συλλάβουν τον άνθρακα είτε στην πηγή της εκπομπής του είτε αργότερα από τον αέρα.
Αυτό που κάνει το πρόγραμμα SeaCure ενδιαφέρον είναι ότι δοκιμάζει εάν θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματικό να τραβήξει τον άνθρακα που θερμαίνει τον πλανήτη από τη θάλασσα, καθώς υπάρχει σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο νερό παρά στον αέρα. Για να φτάσει κάποιος στην είσοδο του έργου πρέπει να πάει από το πίσω μέρος του Κέντρου Θαλάσσιας Ζωής Weymouth και να περάσει μπροστά από μια πινακίδα που λέει «Προσοχή: Τα χέλια Moray μπορεί να σας δαγκώσουν».
Υπάρχει λόγος που αυτό το πρωτοποριακό έργο τοποθετήθηκε εδώ. Είναι ένας σωλήνας που περιστρέφεται κάτω από μια πετρώδη παραλία και βγαίνει στη Μάγχη, ρουφώντας το θαλασσινό νερό και το φέρνει στην ξηρά. Το έργο προσπαθεί να βρει εάν η αφαίρεση του άνθρακα από το νερό μπορεί να είναι ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος για τη μείωση της ποσότητας του διοξειδίου του άνθρακα. Το SeaCURE επεξεργάζεται το θαλασσινό νερό για να αφαιρέσει τον άνθρακα πριν το αντλήσει ξανά στη θάλασσα για να απορροφήσει εκ νέου μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα.
«Το θαλασσινό νερό έχει πολύ άνθρακα σε σύγκριση με τον αέρα, περίπου 150 φορές περισσότερο. Αλλά έχει διαφορετικές προκλήσεις, οι ενεργειακές απαιτήσεις για την παραγωγή των προϊόντων που χρειαζόμαστε για να το κάνουμε αυτό από το θαλασσινό νερό είναι τεράστιες» ανέφερε στο BBC ο Τομ Μπελ από το Θαλάσσιο Εργαστήριο του Πλίμουθ μέλος της επιστημονικής ομάδας του SeaCURE.
Προς το παρόν, η ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα που αφαιρεί αυτό το πιλοτικό έργο είναι μικρή, το πολύ 100 μετρικούς τόνους ετησίως, δηλαδή λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα από ό,τι εκπέμπει ένα εμπορικό αεροπλάνο που διασχίζει τον Ατλαντικό. Αλλά δεδομένου του μεγέθους των ωκεανών του κόσμου, όσοι βρίσκονται πίσω από το SeaCURE πιστεύουν ότι έχει δυνατότητες.
Στην έκθεση της προς την κυβέρνηση της Βρετανίας η επιστημονική ομάδα του SeaCURE αναφέρει ότι η τεχνολογία έχει τη δυνατότητα να κλιμακωθεί μαζικά για να αφαιρεί 14 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως στόχος που για να πιαστεί θα πρέπει να επιτευχθεί επεξεργασία του 1% του νερού των ωκεανών της Γης. Προφανώς αν δεν υπάρξει περιορισμός των εκπομπών βλαβερών αερίων και διοξειδίου του άνθρακα ακόμη και αν αυτό το φιλόδοξο σχέδιο υλοποιηθεί δεν θα μπορεί να υπάρξει επιστροφή σε μια ομαλή κλιματική κατάσταση στον πλανήτη.
Naftemporiki.gr
