Το 10ο Beyond Borders παρουσιάζει ένα οπτικοακουστικό Pitching Lab

ΤοVisio-Pitching Lab συνεχίζει για έκτη χρονιά και επεκτείνεται στο πλαίσιο των δράσεων του Φεστιβάλ που αφορούν στους επαγγελματίες της κινηματογραφικής κοινότητας. Το Pitching Lab του Beyond Borders | Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου αποτελεί το μοναδικό εγχώριο οπτικοακουστικό Lab εξ αποστάσεως, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα σε κάθε ενδιαφερόμενη/-ο να υπερκεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο μετακίνησης και κόστους, καθιστώντας έτσι την πρόσβαση στη γνώση και τη μάθηση ένα δρόμο χωρίς σύνορα και περιορισμούς.

Κάθε παρουσίαση διαρκεί 15 λεπτά: 7 λεπτά για την παρουσίαση της ιδέας, 7 λεπτά για ερωτήσεις και συζήτηση με τους εμπειρογνώμονες του πάνελ και 1 λεπτό για την ανακοίνωση της κριτικής επιτροπής. Οι μέρες διεξαγωγής του Lab είναι η Τετάρτη 27 και η Πέμπτη 28 Αυγούστου 2025. Στόχος είναι να προσφερθεί στους νέους κινηματογραφιστές διεθνώς η ευκαιρία να παρουσιάσουν τη βασική τους ιδέα σε μια ομάδα έμπειρων επαγγελματιών της παγκόσμιας τηλεοπτικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Όσες και όσοι θα έχουν την ευκαιρία να προωθήσουν την ιδέα τους, θα λάβουν ανατροφοδότηση από επαγγελματίες για το πώς να μετατρέψουν μια ιδέα σε ένα άρτιο έργο.

Θα τους δοθεί η δυνατότητα να εντάξουν την ιδέα τους σε ένα «πακέτο παρουσίασης» που μπορεί να παρουσιαστεί στην κοινότητα του ντοκιμαντέρ, αλλά και των μέσων ενημέρωσης.

Το project που θα ξεχωρίσει και θα αναδειχθεί από την Κριτική Επιτροπή του Lab, θα λάβει ως έπαθλο δωρεάν παροχή υπηρεσιών coloring για την ολοκληρωμένη ταινία (μετά το στάδιο του τελικού μοντάζ), προσφορά του βραβευμένου colorist Δημήτρη Καρτέρη (dimitriskarteris.com). Η προσφορά αντιστοιχεί σε υπηρεσία χρηματικής αξίας 3.000 ευρώ και αποσκοπεί στην ενίσχυση της παραγωγικής ολοκλήρωσης του επιλεγμένου έργου με υψηλές καλλιτεχνικές και τεχνικές προδιαγραφές.

Τα projects που συμμετέχουν στο Pitching Lab του 10ου Beyond Borders:

• “The other side of Meteora” σε σκηνοθεσία Renata Kotti Domprets (Ελλάδα)

Στα Μετέωρα της Ελλάδας εκτυλίσσεται ένας υπόγειος αγώνας ανάμεσα στην κυρίαρχη μοναστηριακή τουριστική βιομηχανία και μια τοπική οικογένεια λαξευτών πέτρας και αναρριχητών. Μέσα από το βλέμμα της οικογένειας Θεοδώρου, η ταινία φέρνει στο φως μια λιγότερο γνωστή κοινότητα που αντιστέκεται στην εξουσία της Εκκλησίας επί του φυσικού τοπίου, θέτοντας το καίριο ερώτημα: ποιος έχει, τελικά, δικαίωμα σε αυτήν τη γη;

• “Farafina” σε σκηνοθεσία Koussé Yssouf (Μπουρκίνα Φάσο)

Το ντοκιμαντέρ, ένας ποιητικός φόρος τιμής στην αφρικανική μουσική παράδοση, αναπλάθει την πορεία του θρυλικού συγκροτήματος Farafina από το Μπόμπο-Ντιουλασσό της Μπουρκίνα Φάσο, των οποίων οι ρυθμοί αντήχησαν στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Τιμώντας την παρακαταθήκη του δεξιοτέχνη του μπαλαφόν Mahama Konaté, η ταινία εξερευνά πώς ο μαθητής και συνεχιστής του, Souleymane Sanou, κρατά ζωντανή τη φλόγα του έργου του.

• “Last Shift” σε σκηνοθεσία Ιωάννη Λαζαρίδη (Ελλάδα)

Στην Ελλάδα της μετα-κρίσης, οι εργαζόμενοι στο Εργοστάσιο Λιπασμάτων Καβάλας βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν αμφιλεγόμενο εργοδότη και ένα διαλυμένο θεσμικό πλαίσιο, διεκδικώντας αξιοπρέπεια και θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα. Καθώς οι νομικές συγκρούσεις βαθαίνουν τα ρήγματα μέσα στην ίδια την κοινότητά τους, η ταινία φωτίζει το ανθρώπινο τίμημα της εργασιακής εκμετάλλευσης στη σύγχρονη Ευρώπη.

• “Ona Dává, On Bere” σε σκηνοθεσία Carson Beale (Τσεχία)

Μέσα σε μία από τις πιο παραγωγικές πορνογραφικές βιομηχανίες του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα εγκλωβισμένη σε συντηρητικές έμφυλες νόρμες, η ταινία αποκαλύπτει τις βαθιές αντιφάσεις της τσεχικής κοινωνίας ως προς την εικόνα και τη θέση της γυναίκας. Ασκώντας κριτική στον τρόπο με τον οποίο η παράδοση και η εμπορευματοποίηση συνδιαμορφώνουν έναν περιοριστικό ρόλο για τις γυναίκες, η ταινία φωτίζει πώς αυτοί οι μηχανισμοί αλληλεπιδρούν με έναν ιδιότυπο και αποκαλυπτικό τρόπο στη σύγχρονη Τσεχία.

• “The Mouflon Project” σε σκηνοθεσία Lorenzo Faggi (Ιταλία)

Το Mouflon Project μεταφέρει το κοινό στη Νεκρή Ζώνη της Κύπρου -μια μεταιχμιακή περιοχή χωρίς ανθρώπινη παρουσία από το 1974, που με τον καιρό παραδόθηκε ολοκληρωτικά στη φύση. Στο εγκαταλελειμμένο χωριό Βαρίσια, όπου η βλάστηση έχει καλύψει κάθε ανθρώπινο ίχνος, το ντοκιμαντέρ διερευνά πώς ο πόλεμος και η εγκατάλειψη διαμόρφωσαν ακούσια ένα καταφύγιο για την άγρια ζωή -και κυρίως για το ντροπαλό αγρινό, εμβληματικό σύμβολο της Κύπρου: ένα είδος που κάποτε κινδύνευε να εξαφανιστεί, και τώρα ευδοκιμεί εκεί όπου οι άνθρωποι δεν ζουν πια.

• “Power in Differences” σε σκηνοθεσία Fridoon Joinda (Ελλάδα/Αφγανιστάν)

Βασισμένο στην προσωπική εμπειρία εκτοπισμού του σκηνοθέτη, το ντοκιμαντέρ αυτό εξερευνά πώς η διαφορετικότητα μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο -και όχι απειλή- για ειρηνικές, δίκαιες και βιώσιμες κοινωνίες. Μέσα από το πρίσμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενός ατελούς μα αναντικατάστατου μοντέλου συνύπαρξης, η ταινία καλεί το κοινό να επανεξετάσει την ένταξη όχι απλώς ως ηθική επιταγή, αλλά ως κρίσιμη προϋπόθεση για τη συλλογική μας ανθεκτικότητα.

• “Don Quixote of Masnou” σε σκηνοθεσία Linda Osusky (Αυστρία)

Ο Kris De Dekker απορρίπτει τις λύσεις υψηλής τεχνολογίας και υπερασπίζεται το όραμα μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από τα ορυκτά καύσιμα, που βασίζεται κυρίως στην ανθρώπινη ενέργεια. Μαζί με μια ομάδα αναρχικών καλλιτεχνών, κατασκευάζει χειροκίνητες, χαμηλής τεχνολογίας συσκευές – με κεντρικό στοιχείο μια γεννήτρια ποδηλάτου – με στόχο να μεταμορφώσουν μια παραμελημένη πολυκατοικία στο Ρότερνταμ σε έναν τόπο αυτονομίας, συλλογικότητας και ενεργειακής αυτάρκειας.

• “Fragments of Humanity” σε σκηνοθεσία Maros Pulscak (Σλοβακία)

Το ντοκιμαντέρ φέρνει στο φως την συγκλονιστική ιστορία του Vladimír Ballo, ενός 18χρονου Σλοβάκου σερβιτόρου που, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ρίσκαρε τα πάντα για να μεταφέρει κρυφά κρίσιμες πληροφορίες των Ναζί στην αντίσταση. Προδομένος και συλληφθείς από τη Γκεστάπο, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απελάθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μέσα από τη βαθιά ανθρώπινη αφήγηση της αδελφής του, η ταινία αναδεικνύει ένα φωτεινό παράδειγμα ελπίδας και αντοχής μέσα στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας.

• “My Huta” σε σκηνοθεσία Hanna Trofimova (Ουκρανία)

Η Kurchytska Huta, ένα μικρό ουκρανικό χωριό παγωμένο στον χρόνο, αποτελεί τον σιωπηλό αλλά ζωντανό πρωταγωνιστή αυτής της ταινίας. Εστιάζοντας στο σπίτι των παππούδων της δημιουργού, το ντοκιμαντέρ ανακαλεί τις ξεθωριασμένες παραδόσεις του τόπου, τα απόηχα μιας παιδικής ηλικίας που χάθηκε και τους δεσμούς που, παρά την απόσταση και τη φθορά του χρόνου, συνεχίζουν να ενώνουν τις γενιές.

• “Hyrcania” σε σκηνοθεσία Helmut Dosantos (Μεξικό)

Μέσα από τα μάτια ενός Ιρανού συλλέκτη βδελλών τέταρτης γενιάς, ενός Νταγκεστανού ακτιβιστή που ρισκάρει κρατική καταστολή για να καταγράψει ορεινά τελετουργικά και ενός Τουρκμένιου βοσκού, διχασμένου ανάμεσα στη νομαδική του κληρονομιά και την υπόσχεση του πετρελαϊκού πλούτου, η ταινία εξερευνά το πολύπλοκο σταυροδρόμι ανάμεσα στην παράδοση και τη νεωτερικότητα στην περιοχή της Κασπίας. Μέσα σε ένα τοπίο πολιτικής αστάθειας, περιβαλλοντικών απειλών και εξάρτησης από την πετρελαϊκή οικονομία, ξεδιπλώνονται ιστορίες αντίστασης, προσαρμογής και ταυτότητας.

• “Veiled village” σε σκηνοθεσία Komeil Soheili (Ιράν)

Στο χωριό Soseong-ri της Νότιας Κορέας, δύο μουσικοί εντάχθηκαν στις διαμαρτυρίες ενάντια στην αμερικανική πυραυλική βάση THAAD. Όταν ο ένας απ’ αυτούς πέθανε, άφησε ως τελευταία του επιθυμία να ταφεί μπροστά από τη βάση. Βυθισμένος στο πένθος, ο φίλος του μετακομίζει στο χωριό, επιμένοντας να κρατήσει ζωντανό το πνεύμα της αντίστασης, ενώ ταυτόχρονα έρχεται αντιμέτωπος με την εξασθένιση της τοπικής στήριξης και τις δικές του βαθιές αμφιβολίες.

Χορηγός επικοινωνίας: ΕΡΤ