Με αφορμή τη στυγερή γυναικοκτονία της 36χρονης Μαριόλας στον Βόλο, το φεμινιστικό κίνημα Μαχητικές και Ελεύθερες τονίζει ότι «ο σεξισμός και η πατριαρχία όπλισαν το χέρι του γυναικοκτόνου» και ζητά την καθιέρωση του όρου «γυναικοκτονία» ως διακριτού αδικήματος στον Ποινικό Κώδικα. Στην ανακοίνωσή τους επισημαίνουν ότι η τραγωδία δεν αποτελεί «έγκλημα πάθους», αλλά την κορύφωση χρόνιων κακοποιητικών συμπεριφορών, ενώ καλούν σε ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και στήριξης των θυμάτων έμφυλης βίας.
Η ανακοίνωση:
Η άγρια γυναικοκτονία της 36χρονης Μαριόλα από τον σύζυγό της, μπροστά στα παιδιά τους, στις 22/8 στον Βόλο, κυριαρχεί στα ΜΜΕ και δικαίως έχει συγκλονίσει την κοινωνία.
Οφείλουμε όμως να πούμε ότι το έγκλημα αυτό επιβεβαιώνει αυτά για τα οποία «φωνάζουμε» ως φεμινιστικό κίνημα εδώ και χρόνια: ότι δηλαδή η γυναικοκτονία δεν είναι το αποτέλεσμα ενός «θολωμένου από παθολογική ζήλια μυαλού». Δεν είναι «έγκλημα πάθους από υπερβολική αγάπη».
Είναι η κορύφωση της χρόνιας και κλιμακούμενης ενδο-οικογενειακής βίας που πηγάζει από τη βαθιά σεξιστική, πατριαρχική και διαδεδομένη πεποίθηση ότι η γυναίκα ανήκει στον άντρα. Και όταν η γυναίκα αποφασίσει να πάρει άλλο δρόμο, να χωρίσει, να βρει κάποιον άλλο σύντροφο κ.λπ., ο άντρας-ιδιοκτήτης και κακοποιητής αποφασίζει να της στερήσει αυτό το δικαίωμα, αφαιρώντας τη ζωή της.
Όλα τα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα για όσα προηγήθηκαν της γυναικοκτονίας της Μαριόλα τείνουν σε αυτό το κοινό «μοτίβο». Το οικογενειακό περιβάλλον της Μαριόλα καταγγέλλει επαναλαμβανόμενα περιστατικά βίας, ψυχολογικής, σωματικής και σεξουαλικής τα οποία υφίστατο η γυναίκα.
Άνθρωποι της γειτονιάς αναφέρουν (τώρα) ότι άκουγαν συχνούς καυγάδες. Ο γυναικοκτόνος φέρεται να είχε βίαιο και εγκληματικό παρελθόν. Όλα τα άκρως επικίνδυνα σημάδια ήταν εκεί. Ωστόσο, κανείς δεν έκανε τίποτα, για να αποτραπεί το έγκλημα. Έτσι, άλλη μια γυναίκα δε βρίσκεται εδώ, μαζί μας, γιατί έφυγε από το χέρι του άντρα-κακοποιητή της.
Ας σταματήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα των ιθυνόντων γιατί το ίδιο το σύστημα συντελεί με τον τρόπο του στη διαιώνιση των δομών που επιτρέπουν τη γυναικοκτονία. Ο εισαγγελέας Βόλου, με την παραπομπή του συγκεκριμένου 40χρονου δολοφόνου «για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε θύμα ενδοοικογενειακής βίας» ουσιαστικά φωτογραφίζει τη γυναικοκτονία.
Είναι πλέον απαίτηση των καιρών να θεσπιστεί η γυναικοκτονία στον ποινικό κώδικα ως διακριτό αδίκημα. Ας την πούμε λοιπόν με το όνομα της .
Ως φεμινιστικό κίνημα εξηγούμε ότι η αντιμετώπιση της έμφυλης βίας (δηλαδή της βίας λόγω του φύλου) απαιτεί ένα σύνολο ουσιαστικών και ολοκληρωμένων μέτρων που οι κυβερνήσεις και το κράτος αρνούνται μέχρι σήμερα να πάρουν. Μέτρα όπως:
– Να θεσπιστεί ο όρος γυναικοκτονία στον ποινικό κώδικα ως ιδιώνυμο έγκλημα. Να δημιουργηθεί επιστημονικός φορέας καταγραφής και μελέτης των γυναικοκτονιών.
– Να δημιουργηθεί στον Βόλο συμβουλευτικό κέντρο για τα θύματα έμφυλης βίας και να στελεχωθεί επαρκώς, να λειτουργεί 7 μέρες τη βδομάδα, 365 μέρες τον χρόνο.
– Να μην κρατούνται τα θύματα έμφυλης βίας στο κρατητήριο λόγω αντιμήνυσης του κακοποιητή και να μην προτείνεται/εφαρμόζεται η ποινική διαμεσολάβηση (φιλική διευθέτηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας) ως λύση από τα δικαστήρια.
– Να ξηλωθούν από την αστυνομία και το δικαστικό σώμα όσοι με πράξεις ή παραλείψεις ασκούν ή συγκαλύπτουν τη βία με θύματα γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ και παιδιά.
– Οι γυναίκες και τα παιδιά θύματα της έμφυλης βίας να έχουν οικονομική, ψυχολογική και νομική στήριξη με ευθύνη του κράτους.
– Να ενταχθούν μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με κατάλληλα καταρτισμένο προσωπικό ενάντια στα σεξιστικά/ πατριαρχικά στερεότυπα σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος.
– Το εκπαιδευτικό σύστημα να διδάσκει τον σεβασμό, τη συναίνεση, τη γυναικεία χειραφέτηση, την ελευθερία του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Παράλληλα, πρέπει να δούμε τη βία ενάντια στις γυναίκες ως ένα ακόμα σύμπτωμα (σκληρό, βίαιο και αιματηρό) της καπιταλιστικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας όπου κυριαρχεί η βία του ισχυρού, η αδικία, η καταπίεση, η εκμετάλλευση και, μάλιστα, σε μαζική κλίμακα, με πρωταίτιους τους κυβερνώντες και εξουσιαστές. Όταν, λοιπόν, μια κοινωνία βυθίζεται στη σήψη, τότε αυτό που παράγει είναι τέτοια «αποτρόπαια εγκλήματα».
Για τη Μαριόλα και για όλα τα θύματα γυναικοκτονίας και σεξιστικής βίας απαιτούμε την παραδειγματική καταδίκη του δολοφόνου της και την πραγματική και ουσιαστική στήριξη των παιδιών της με ευθύνη του κράτους.
Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στο σεξισμό, την πατριαρχία και την καπιταλιστική κοινωνία που τα αναπαράγει.
