Με έκπληξη και απογοήτευση έγινε δεκτή στην τοπική κοινωνία η είδηση της άρνησης της διοίκησης του Νοσοκομείου Βόλου να αποδεχθεί την εθελοντική προσφορά του γνωστού ογκολόγου Γιώργου Ρήγα, ο οποίος είχε εκφράσει την επιθυμία να προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στο Τμήμα Χημειοθεραπειών του «Αχιλλοπούλειου».
Ο κ. Ρήγας, με μακρά και αναγνωρισμένη πορεία στον χώρο της ογκολογίας, υπέβαλε επίσημη αίτηση τη Δευτέρα 2 Ιουνίου, ζητώντας να του δοθεί η δυνατότητα να συνδράμει εθελοντικά στη λειτουργία του τμήματος, προσφέροντας στήριξη σε ασθενείς που δίνουν καθημερινά τη δική τους μάχη για τη ζωή. Η απάντηση από τη διοίκηση του νοσοκομείου ήταν ωστόσο αρνητική, επικαλούμενη την απουσία του απαραίτητου νομικού πλαισίου που να επιτρέπει τη συγκεκριμένη μορφή εθελοντικής συνεργασίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση του ιδρύματος τόνισε πως, παρ’ όλη την εκτίμηση προς το πρόσωπο και την προσφορά του κ. Ρήγα, δε διαθέτει το θεσμικό υπόβαθρο για να υποδεχθεί επιστήμονες υγείας σε εθελοντική βάση, γεγονός που αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα στον χώρο της δημόσιας υγείας.
Η εξέλιξη αυτή προκαλεί εύλογα ερωτήματα, καθώς πρόκειται για μία περίπτωση όπου η καλή πρόθεση ενός έμπειρου γιατρού προσκρούει στην ακαμψία της γραφειοκρατίας. Ενδεικτική είναι η αντίδραση πολιτών και ασθενών που ζητούν από την πολιτεία να εξετάσει άμεσα τρόπους θεσμικής θωράκισης και αξιοποίησης τέτοιων πρωτοβουλιών, ιδίως σε μια περίοδο που τα δημόσια νοσοκομεία δοκιμάζονται από ελλείψεις προσωπικού και αυξημένες ανάγκες.
Ο ίδιος ο κ. Ρήγας, σε σύντομη δήλωσή του, τόνισε πως «Δυστυχώς όπως μου γνωστοποιήθηκε σήμερα μέσω e-mail δεν γίνεται αποδεκτή η εθελοντική προσφορά μου στη Μονάδα Χημειοθεραπείας
Δεν υφισταται σύμφωνα με το συγκεκριμένο e-mail το ανάλογο νομικό πλαίσιο
Καλή συνέχεια λοιπόν στους Ογκολογικούς Ασθενείς του Νομού Μαγνησιας και στο Προσωπικό της συγκεκριμένης Μονάδας».
Το θέμα φέρνει και πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα της ευελιξίας και της ανανέωσης του νομικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των δημόσιων δομών υγείας, με στόχο όχι μόνο τη διασφάλιση ποιότητας, αλλά και την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης — ιδιαίτερα όταν αυτή εκφράζεται από επιστήμονες κύρους με αποδεδειγμένο ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο.
