Η σκιά μιας παλιάς τραγωδίας επιστρέφει και πάλι στον Αλμυρό. Μόλις 18 ημέρες μετά την καταδίκη της για τον θάνατο της 14χρονης Σεράινας το 2019, η 80χρονη επιχειρηματίας που διαχειριζόταν το λούνα παρκ του δυστυχήματος, εξασφάλισε εκ νέου τη λειτουργία του ίδιου χώρου διασκέδασης στο φετινό πανηγύρι της πόλης. Η απόφαση έχει προκαλέσει έκρηξη αγανάκτησης στους κατοίκους και βαθύ προβληματισμό για τα όρια της νομιμότητας και της ηθικής.
Η υπόθεση που σημάδεψε την περιοχή επανέρχεται όχι με δικαίωση, αλλά με μια πικρή αίσθηση επανάληψης. Η επιχειρηματίας καταδικάστηκε στις 2 Ιουλίου από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καρδίτσας σε οκτώ χρόνια κάθειρξης για θανατηφόρα έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο με ενσυνείδητη αμέλεια. Η ποινή εκτίεται κατ’ οίκον, μετά την άσκηση έφεσης και τη χορήγηση αναστολής, παρά την αντίθετη πρόταση της Εισαγγελίας.
Και όμως, στις 14 Ιουλίου, ο Δήμος Αλμυρού κατοχύρωσε υπέρ της τον διαγωνισμό για τη φετινή λειτουργία του λούνα παρκ, καθώς δεν υπήρξε άλλη προσφορά. Νομικά, ο δήμος κινήθηκε εντός πλαισίου: η προηγούμενη καταδίκη της επιχειρηματία έχει διαγραφεί λόγω παρέλευσης επταετίας, ενώ η πρόσφατη δεν είναι τελεσίδικη και συνεπώς δεν αποτυπώνεται στο ποινικό μητρώο.
Ωστόσο, το γεγονός έχει ανοίξει πληγές που δεν έκλεισαν ποτέ. Οι εικόνες του 2019 είναι ακόμα νωπές: το παιχνίδι «Χαλί» που λειτούργησε χωρίς τις απαραίτητες δικλίδες ασφαλείας, το χαμόγελο της Σεράινας που δεν πρόλαβε να γίνει ανάμνηση, η σιωπή που ακολούθησε το δυστύχημα.
Σήμερα, κάτοικοι του Αλμυρού εκφράζουν ανοιχτά την οργή και τη δυσφορία τους. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης γεμίζουν με μηνύματα αποδοκιμασίας, ερωτήματα για τη στάση των αρχών και εκκλήσεις για παρέμβαση. Οργισμένα σχόλια ζητούν ακύρωση της παραχώρησης και χαρακτηρίζουν την απόφαση του δήμου ως προσβολή στη μνήμη της 14χρονης.
«Δεν είναι απλώς ανήθικο. Είναι επικίνδυνο», γράφει κάτοικος σε τοπική σελίδα. Άλλος προσθέτει: «Τελικά δεν μάθαμε τίποτα. Πρέπει να συμβεί ξανά τραγωδία;».
Η υπόθεση αναδεικνύει τα όρια ανάμεσα στο γράμμα και το πνεύμα του νόμου. Ο δήμος είναι νομικά καλυμμένος. Είναι, όμως, ηθικά εκτεθειμένος απέναντι σε μια κοινωνία που ακόμη πενθεί και δικαίως ζητά εγγυήσεις — όχι μόνο τυπικές, αλλά ουσιαστικές.
Μια τραγωδία που σημάδεψε τη Μαγνησία επανέρχεται με τρόπο που μοιάζει να αγνοεί τη μνήμη της. Το ερώτημα που παραμένει: πόση λήθη αντέχει η συνείδηση μιας κοινότητας;
